Andrea povIminulat ko ang mga mata ko,ansakit ng katawan ko
Lalo na ng ulo ko wala akong ganun maalala sa nang yari
Basta ang huling alam ko nabannga ang sinasakyan namin
Teka asan ang mga kaibigan ko?
Asan ako ngayun
Inilibot ko ang paningin ko puro puti lahat
Tinignan korin sarili ko
Teka may swero di naman ako ganun ka bobo obvious nasa hospital ako.
dahan dahan akong tumayo kahit medyo nahihilo hilo pa
Di mapalagay ang aking isipan kelangan kong hanapin ang kaibigan ko huling Ruta namin alam kong Pa skyway na kami
Ng pipihitin ko ang door knob biglang may pumasok
"hey hindi kapa ganun magaling san ka pupunta". Wika ng lalaki i think doctor siya
"hahanapin ko ang mga kaibigan ko". Sabi ko "nung dinala ba ako dito may mga kasama ako? ". Dagdag ko
"actually meron but di naman ganun ka lala ang naging damage sakanila kesa sayo". Sabi ng doctor
"panong sakin ayus naman ako ah". Sabi ko nag tataka ako anong naging malalang damage sakin e nakakatayo nga ako
"actually naging comatose ka for Pang limang buwan na sana ngayun kung dika nagising". Sambit niya halos malaglag ang panga ko
Pa paanong nang yari e parang ka ga nina lang yun diba?
"Li-Limang buwan ba kamo? " gulat kong sabi
Alam na kaya nila inay at itay ang totoo
"yes at matagal nangnaka labas ng hospital ang mga kasama mo at ang mga kaibigan mo kamo at andito sila kanina binilin kalang sakin dahil may bibilhin lang sila saglit". Pag papaliwanag niya
Nagulat ako sa nang yari so limang buwan akong tulog
"bumalik kana muna sa bed hintayin nalang natin makabalik ang kaibigan mo by the way doctor. Christian pala" sabi sabay lahad ng kamay
Tinanggap ko ito ngumiti siya
Bumalik naman ako sa higaan at nahiga uli
Hanggang ngayun nagugulantang parin ako sa nalaman ko
"May pumunta ba ditong magulang ko" tanong ko
"wala pa naman tanging ang dalawa molang kaibigan ang madalas kong makita dito". Sabi niya habang may inaayos sa tabi ko
"Sabi mo limang buwan nako dito diba? Malaki naba babayadan namin? ". Pag tatanong ko
"dont worry sa bayad di naman ganun kalaki ang aabutin nun e". Sagot niya at bahagyang natawa
"mga libo ba?". Tanong ko
"hindi naman actually dahil nalaman ko ang nangyari libre na". Sabi niya tsaka tumingin sakin
Pogi siya at mukhang bata pa
Di nalang ako kumibo
Ilamg minuto pa dumating na ang dalawa Gulat na gulat sila na nagising ako
Himala di ata sila nag aaway at naging sweet ata sila
"doc. So kelan po pwdeng ilabas si andrea dito? ". Pag tatanong ni hannah sa doctor
"mga 2 to 3 days from now pag na tigman na uli namin siya". Sabi ng doctor
Nag pasalamat naman si hannah
"sige alis nako bye andrea". Pag papa alam ni doc bago lumabas
Napa palo nalang si rowel sa hita niya at nag salita
"sabi na e confirm". Sabi niya kaya tinignan ko siya na nag tataka
"sabi nanga may gusto sayo yun una palang". Sabi ni rowel
Kumunot naman nuo ko at inilipat ang tingin kay hannah
"Siy kasi yung nag aasikaso sayo palagi actually sakanya ang hospital na to". Pag papaliwanag ni Hannah
Gusto ako ni doc. Christian?
"Napaka hands on nun sayo halos pag uma alis nga kami sya ang naasahan namin mag bantay dito at dito narin nakakatulog yun". Sabi rowel sabay turo sa isang upuan na malapit sakin
"totoo yung andrea palagay konga hinihintay kaalng nun magising aamin nayun sayo". Sabi ni hannah
Nanatili lang akong tahimik
"eh kayo may aamin kayo sakin? ". Pag tatanong ko sakanila kasi kanina kopa pansin iba ang galawan nila ngayun parag dina sila tulad ng dati na mortal enemy ngayun dinaig pa ang mag jowa
Kita ko naman na nag hawak kamay sila at nag tinginan sa isat isa sabi nanga ba e
" kami na". Sabay nilang sabi
Binato ko naman sila ng unan na nasa likudan ko kinilig ako bakit ba
"oh adi naniwala kayo sakin na sa pag aasaran nag sisimula ang lahat tignan nyo nag ka totoo". Natatwang wika ko
Dati halos isuka nila ang isat isa tignan mo ngayun sila na natulog lang ako may nag ka developan na HAHAHAHAHA
"support mo nalang kami Best". Sabi ni hannah
Tinignan ko naman sialng dalawa bagay talaga sila
"sige sabi nyo e". Sagot ko
At kumuha ng Mansanas sa gilid ko
Dun kasi naka patong sa gilid koyung tray namay laman na mansanas"matanong ko alam naba nila inay ang nangyari sakin? ". Pag tatanong ko
"uhm hindi pa namin sinasabi". Sagot ni hannah
Buti naman,tiyak grabe ang pag aaalala nila inay
Tumango tango nalang ako
"pahinga ka muna". Sabi ni rowel sabay abot sakin ng unan
Ginawa ko nLang
Humiga ako at ipinikit saglit amg mata ko
May bumalik naman sa isipan ko
Nakita ko na may taong buhat buhat ako malabo ang itsura niya pero i think babae siya at nakangiti sakin marami din taong naka paligid samin
Medyo sumasakit yung ulo ko habang tumatagal kaya minabuti kong imulat ang mata ko
Ano ang mga yun,sino ang babaenh buhat buhat ang batang ako
Malabong maging si inay iyun.morena ang kulay ni inay ang babae sa ala ala ko maputi pero malabo ang itsura diko maaninag kung sino siya
....To be continued.....
Trust me hahahah di ako ganun ka bad slayt langsss😂
YOU ARE READING
HAND THAT I WANT TO HELD AGAIN
FanfictionDisclaimer: This story is purely fictional and the plot is not to be associated with actual records just pure of my wild imagination lang This is my first time story that i wrote here in wattpad hope you like it and btw amm this story is all about...