Chambers of Agony

Chapter 07

This chapter is dedicated to Joy 'Hellohhie' WP.

Tito Fredd has been good at me. Years ago, he helped me a lot. He's also the one who set me and Fereo to be engaged, even though I am just a average girl.

I accepted his compliments at me before.  Na mapursigi ako, he told me that he noticed I am always giving what others wants.

Hindi ko alam kung alam niya ba ang tungkol sa annulment.

I followed how Fereo entered the hospital, rushing through the ER. I showed myself at him. Kaya iba na lang ang naging expression ng mukha niya nang makita ako.

"Astra, p-paano mo nalaman?" Napahawak siya sa bibig niya, hindi makapaniwalang sinundan ko siya.

"I heard your call earlier. I'm sorry for eavesdropping about it." Yumuko ako at kumagat sa labi ko.

"T-thank you for coming. . ." Nagdadalawang-isip siya na lapitan ako, pero sa bandang huli ay hindi niya na itinuloy at napagakagat na lang sa ibabang labi.

Ilang sandali pa ay lumabas na 'yong doctor na galing sa emergency room. Lumapit kami ni Fereo sa doctor at nagtanong.

"Ano'ng nangyari kay Papa?" panimulang tanong niya sa Doctor.

"Based on our test, earlier. Nakitaan namin siya ng cerebral ischemia; more called transient ischemic attack. Which means, baka may temporary blurring of vision, slurring of speech, numbness, paralysis, or syncope and is often predictive of. And paggising niya malalaman natin kung ano ang epekto sa kanya," paliwanag niya sa amin. Narinig kong suminghal si Fereo dahil sa narinig niya.

"Ano po 'yong dahilan kung bakit 'to nangyari?" Ako naman ang sunod na nagtanong.

"Stress and anxiousness. He may be thinking some in his mind. It could be a problem he is dealing with," sagot niya sa akin. Nagpasalamat kami sa kaniya bago niya kami iwan.

Napaupo si Fereo at napahawak sa sentido niya. "A-ano namang problema 'yon? He never told me about things. . ."

Kahit alam kong hiniwalayan ko na siya ay tinapik ko ang balikat niya. Nagsasabing magiging okay lang si Tito. "Kakayanin ni Tito 'yon."

Tumingin siya nang makahulugan sa akin. "Thank you for comforting me, Astra. I couldn't hold on if I'm not with you. . ."

I cleared my throat. "Let's go. Puntahan na natin si Tito," pagiiba ko sa usapan at naunang tumayo.

Pumasok kami sa room at nakita namin si Tito ro'n, kaya nilapitan namin siya. Umupo ako ro'n at hinawakan ang kamay niya.

Ang daming nagbago kay Tito Fredd. Hindi maipagkakaila na may katandaan na siya. Parang kahapon lang kasing-mukha niya si Fereo.

"Magpagaling ka, Tito," I smiled at him. I need to go at pupunta pa ako sa bakeshop dahil marami pa akong gagawin. Kaya ako pumunta rito para malaman ang kalagayan niya.

Tatayo na sana ako pero pinigilan ako ng isang kamay. Bumaling ako at napansin kong nakahawak si Tito sa akin. Gising na siya!

"A-astra," dahan-dahan niyang banggit sa pangalan ko. Nanlaki ang mga mata ko at umupo ulit. Maging si Fereo ay hindi makapaniwala.

"Tito Fredd, nakikilala mo pa pala ako," galak kong sabi sa kaniya.

"I w-won't ever f-forget you, m-my da-daughter in-law, Astra." He slowly showed his smiles.

Hindi niya alam ang tungkol sa annulment.

Hinawakan ko 'yong kamay niya. Aamba na sana akong linawin sa kaniya, pero inunahan kaagad ako ni Fereo.