My Wife Is Alive But She Have Amensia (Season 2 AMFKG)*Complete*

Chapter 26

Hilary's pov

Hindi ko alam kung bat kami pinatawag ni Kirino kasama pa talaga ang anak ko ah hayst pasalamat sya love ko ang babaitang iyon

Ng makapasok kami ay may napansin akong dalawang tao don kaso naka hood sila kaya di ko maaninag ng maayos ang buhok ng mga ito

Tinanong ko sya kung bat nya kami pinatawag at si Mitlary naman ay tinanong nya kung sino ang nakaupo sa may sofa ng sinabi nyang 'Dalawang kumag tumayo na kayo' tawang tawag nya sa mga ito pero ang mas ikinagulat ko dito ng marinig ko ang isang boses na alam kong matagal na iyon

'H-hindi ako nag kakamali boses nya iyon, pero paanong nangyari iyon?' mga tanong ko sa aking isipan

Tumayo silang dalawa at mas lalo akong nagulat ng makita ko sya ng harapan

'Hindi' bulalas ko sa aking sarili at napatakip ng bibig nag paalam si Kirino na aalis muna silang tatlo para makapag usap kami siguro ng walang nakakarinig

"Huh? Who are you mister?" tanong ni Mitlary sa lalaking kaharap nya

"Hmm Mitlary go to room your tita Kirino and take my phone mag game ka muna sa phone ni mommy" bilin ko sa anak ko tumango naman ito at pumunta sa kwarto ni Kirino

"Hilary" tawag nya sa akin kaya napatingin ako sa kanya at bakas sa mga muhka nya ang pangungulila at sabik

"Paanong nangyari iyon? A-ang alam ko p-patay ka na?" utal na tanong ko sa kanya

"Hmm i'm explain first" napatitig ako sa kanya malaki ang pinag bago sya simula nong huling nakita ko sya na akala ko ay patay na sya

"Yon din ang akala ko, akala ko kasi mamatay ako non kasama si Taiyou. Pero pag gising ko nalang wala na akong maalala noon si Taiyou naalala nya pero ako walang maalala non 7 years din iyon na nag hirap ako kakaalala ang nakaraan ko hanggang sa ikaw ang una kong naalala, tinatanong ko sarili ko kung sino ang babaeng palaging pumapasok sa panaginip ko hanggang sa sinabi na nga ni Taiyou na ikaw iyon sa una di ako naniniwala hanggang sa lahat ng ala-ala ko ay bumalik na" pag papaliwanag nya, nakikinig lang ako sa kanya

"11 years, sa 11 years na iyon kayo ang iniisip ko lalo ka na pero duwag ako eh di ako nag papakita sa inyo hanggang sa pag uwi ko ng japan nag punta daw kayo sa cemetary kung saan doon nyo nilibing ang bangkay ko-namin ni Taiyou na akala nyo ay patay na talaga kami pero ang totoo ay hindi. Pero nong nalaman namin na, na aksidente si Kirino nagulat kami non ang akala rin naming patay na ay buhay pa rin pala kaso nasa kamay ni Minamisawa na syang nag sisilbing asawa ni Kirino ngayon, nawalan ng alaala si Kirino dahil sa nangyari sa kanya marami ang nalungkot sa pag kawala nya lalo na ang kambal at mas lalo na si Shindou na di tanggap na nawala ang asawa nya. Pero sempre nong nawalan ng alaala si Kirino nag panggap kami na kaibigan nya kaya nakuha namin agad ang tiwala nya alam kong ganon ka rin sa kanya. Sorry Hilary, i'm very sorry baby kung iniwan kita at nag hirap ka patawarin mo sana ako" mahabang lintan nya sa akin

Di ko aakalain na nabuhay sya at di ko rin aakalain na hinanap nya ako noon

"Kahit 3 years na ang nakakalipas simula nong na aksidente si Kirino ay palagi pa rin akong mag babantay sa inyo kahit malayo man kayo ay palagi ko pa rin kayo binabantayan, sorry kung di agad ako nag pakita sayo noon" tugtong nya pa

Napaiyak at napaluhod nalang ako sa nalaman ko sobrang sakit at sobrang saya ko rin na sawakas ay nandito na sya pero masakit sa akin nong muntik na syang mawala noon sa amin ng anak namin akala ko ay di na muli mararamdaman pa ni Milary na walang ama

"Shhh stop crying plss" pag aalo nya sa akin na ngayon ay yakap ko kaya mas niyakap ko sya lalo at doon humagulgol ng iyak

"Ang sama mo bat ngayon ka lang!!! Akala ko wala ka na..... Akala ko iniwan mo na kami ng tuluyan, ang sama mo talaga Mitsuru!!! Akala ko di mararamdaman ni Milary na mayakap ang ama nya" sita ko sa kanya na mas lalong ikinahagulgol ko

"Shh sorry baby hindi na ako aalis sa tabi nyo pangako di na ako lalayo sa inyong dalawa mahal ko kayo, mahal na mahal ko ang mag ina ko" sambit nya habang nakahawak sa pisngi ko napapikit nalang ako ng dumampi ang labi nya sa labi ko

Namiss ko rin ang mga labi nyang toh di nakakasawang halikan kahit na 14 years kaming di nag kitang dalawa

"Hey mister why you kiss my mom's lips?" napahiwalay naman kami ng mag salita ang anak nya

"Sweetie bakit ka lumabas sa kwarto?" tanong ko sa kanya

"Mom i'm so bored kaya lumabas nalang ako" sagot nya na nakanguso natawa naman ako

"Mom who's is he po ba?" tanong nya sa akin na nakatingin sya sa ama nya

"He looks like me mom kuha ko po ang version nya mommy" nag tatakang sambit nya

"He's your father sweetie" deretsyahang sabi ko sa kanya na syang ikinagulat nya

Maya-maya ay may nakita akong butil na luha malapit sa mata nya at ang mas ikinagulat ko ay dambahan nya ito ng yakap

"Daddy" tawag nya rito

Niyakap naman sya ng mas mahigpit ni Mitsuru at hinalikan ang tuktok ng ulo nya

"My Princess" sambit naman ni Mitsuru

Ulila at tumawa ang nakikita ko sa mata ng mag ama ko pero masaya na ako dahil makakasama nya na ang daddy nya

"I miss you so much dad" umiiyak na sambit nya

"I miss you too princess" tugon ng ama nya

Nakangiti lang ako sa kanilang dalawa na ngayon ay masaya dahil mag kakasama na ulit sila

"Mom come here let's group hug family" yaya sa akin ng anak ko lumapit naman ako sa kanya at nakiyakap na rin sempre

"I miss you both" malambing na pakisuyo nyang ani

"Always missing you dad" gatong naman ng anak

Ngayon ok na kami nakita na namin si Mitsuru kulang nalang talaga at iyon ay 'Sila Shindou at Kirino nalang magiging ok na ang lahat'

Continue

☆☆☆☆☆☆☆

Salbahe talaga ni Author nyo di agad nakapag update nito sorry natagalan ako mag update nito hehehe😄😄

Lutang nga ako imbis chapter 26 ang sabihin ko sa A/N ko chapter 28 ang nasabi ko at imbis na chapter 27 ang sasabihin ko rin chapter 29 mamam ang nasabi ko lutang nga talaga ako HAHAHAHAHA

ENJOY TO READ THIS NALANG GUYS!!!