Kalbimin Şarkisi

19-Mutlu bir hayat

İkisi de kapıyı kapatıp odalarına gittiler, uyuyakaldılar.
Köşkte hüküm süren sessizlik, bugün yaşanan huzur ve neşe Hünkar'ın o kadar ihtiyaç duyduğu şeydi ki, ne de olsa sükunet sonsuz olmayacaktı... ikimiz için de karanlık günler yaklaşıyordu...

----------ꕥ-----------

Odanın penceresinden güneş ışınları giriyor, kuşlar balkona tünemiş, sabahın ilk ezgilerini söylüyorlardı.
Züleyha, Ali Rahmet ve Hünkar'ı uyandırmamak için Leyla'nın odasına erken girmişti.

D:günaydın aşkım
Hala uyuyorlar mı?

Z:Evet, onları uyandırmak istemedim, çok tatlı görünüyorlar, çocuklar da uyuyor, çok oynamış olmalılar.

D:Bugün seyahat için bavullarınızı hazırlamanız gerekiyor, yarın sabah yola çıkacağız.

Z:Tamam, uyandığında anneme söylerim, sonra Adnan'la konuşup toplanmasını sağlarım.

Züleyha Leyla'yı beslerken, Saniye ve Fadik kahvaltıyı halletti.

----------ꕥ-----------

Orman evi

Bahar temizlik yapıyordu, Hünkar ve Ali Rahmet geldiğinde her şeyin tertemiz olmasını umuyordu.
Birkaç dakika sonra kapının çaldığını hissetti, garipti çünkü etrafta başka ev yoktu ve Azad her ihtimale karşı bir anahtarı vardı, yaklaştı ve pencereden kim olduğunu gördü.

B:Ah hayır, yine o...

Kapıyı açtı ve bu kişiye olan hoşnutsuzluğunu gizlemeye çalıştı, Behice Hanım onu ​​karşılamadı bile, içeri girdi.

B:Ne istiyorsun ve burada ne yapıyorsun?

BE:Seninle önemli bir şey hakkında konuşmaya geldim.

B:Senin için önemliyse, yine beni aşağılamak ve tehdit etmek... o zaman gitmen için kapıyı açık bırakıyorum.

BE:Dinle beni, biraz gereksiz... konuşma tarzına dikkat et... Sana ne yapabileceğimi sana defalarca söyledim.

B:Ve ona defalarca söyledim ... umrumda değil!

Behice ona yaklaştı ve Bahar'ın amcasının geçmişine sahip kağıtları gösterdi...

B:Gerçekten korkunç ve aşağılık bir insansın, Fekeli Bey zeki olduğu için ve seni bir kez bile görmediği için şanslısın... -Bahar, Behice'nin içinde öfke uyandırdığını biliyordu- Ali Rahmet Bey şanslı, çünkü o Mrs. Hünkar Yaman yanında ve senin gibi bir yılan değil...

Bahar, sözünü bitirmeye vakit bulamayınca, Behice onu tokatlayarak yere düşürünce onu kolundan sımsıkı tuttu...

BE:Asla, doğru duymadın mı, bir daha benimle böyle konuşma...

Belgelerin olduğu klasörü aldı, Bahar'ı tekrar yere attı ve onu orada yerde bıraktı... Ağlamadı, güçlükle ayağa kalktı... Aynaya gitti ve dudağındaki kanı gördü. ... Kapıyı kapattı ve yüzünü silmeye gitti.

B:Allah'tan tek bir şey istiyorum... Hayatımı bana geri ver... Mutluyken... Yeniden mutlu olmak istiyorum.

----------ꕥ-----------

Yaman Konağı

Hünkar uyandı ve Ali Rahmet'in kucağında uyuduğunu gördü, nasıl böyle uyuyakaldıklarını anlayamadı... Bir süre Ali Rahmet'e baktı, küçük bir çocuk gibi baktı, saate baktı ve sabah 10'dan sonraydı.