Unicode
ဒီအချိန် ကျွန်တော် ဘာမှမစားချင်တော့ပေ။ အိမ်ငို့သာ ပြန်ချင်နေတော့သည်။ ကိုကြီးနှင့် အစ်မ နေနီတို့ကို တွဲပြီးမြင်နေရသည်မှာ အဆင်ပြေ မနေပေ။
ထိုအချိန် ဝဠာလည်း ရှေ့ရှိကောင်လေးအား ကြည့်လိုက်စဉ် ညှိုးငယ်နေသော မျက်နှာလေးအား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူလည်း အနားသို့သွားလိုက်သည်။
" ကြယ်လေး "
သူ့လက်အားဆုပ်ကိုင်ကာ လေသံတိုးလေးဖြင့် မေးလာသည့် ကိုကြီးကြောင့် ဝမ်းသာမိသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုကြီး "
" ဒါဆို ဘာမှ ဂရုစိုက်မနေနဲ့ စားစရာရှိတာသာ စား မင်းဗိုက်ပြည့်ဖို့က ပိုအရေးကြီးတယ် ကိုယ်ပြောတာ သဘောပေါက်တယ်ဟုတ် "
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး "
ထိုအချိန်
" အဟမ်း ကို နေနီ့ကို ပုဇွန်အခွံလေးခွာပေးဦး "
" ငါမအားဘူးနေနီ မင်းဘာသာ ခွာစား မခွာတတ်ရင် မစားနဲ့ "
" ကိုကလည်း အရင်ကလည်း ခွာပေးနေကြကို "
" နေနီ ကိုယ်ပြောပြီးသားနော် မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့က ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူးဆိုတာ မင်းနားလည်မယ်လို့ ထင်တယ် "
နေနီနီတစ်ယောက် ရှူးရှူးရှားရှားဖြစ်နေတော့သည်။
* ဒါတွေအားလုံး အဲ့အကောင်ကြောင့် *
" ကို နေနီလည်း ပြောပြီးသားဘဲ ကို့ကို လမ်းမခွဲပေးနိုင်ဘူးလို့ "
" တော်တော့နေနီ မင်းကို ဒီတစ်ခါတွေ့တာနောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ မင်းတစ်ခုခုလုပ်ဖို့ တွေးနေရင် နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ကြယ်လေးနဲ့ ငါ့ကလေး ငါ့မိသားစုကို ထိခိုက်ဖို့မကြိုးစားနဲ့ "
" ကို!! "
" ကြယ်လေး သွားရအောင် တစ်ခြားဆိုင်မှာ သွားစားရအောင် "
ဝဠာလည်းပြောပြီး ကြယ်လေးလက်အားဆွဲ၍ ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကားပေါ် ရောက်သည့်အခါ ငိုနေသည့် ကောင်လေးအား သူ့ဘက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး
YOU ARE READING
ရင်ခုန်သံနှောင်ကြိုးလေး (Complete)
Romanceခုမှ စရေးတာမို့ သီခံဖတ်ပြီး အားပေးကြပါဦးနော်
