« 29 »

899 38 3
                                    

Zarfı açtım zarfı açtığımda ise gördüğüm şey beni çok sinirlendirdi . Zarfta bir fotoğraf vardı. Fotoğraftaki kişi ise Azra'ydı .....

Azra........
Fotoğraftaki kişi benim için kıymetli olan tek insan  vardı. Hoşlandığım ,bazen saatlerce izlediğim , konuştuğu an sanki en güzel şeyleri anlatıyor gibi davranması ,soru sorduğu an düştüğü komik vaziyet , bazen sinrlenince gözlerini gözlerimden kaçırması , sinirini çıkarmak için çırpınması , gerçekleri duyduğu an sanki dünyasının başına yıkılması ,bazen ise en ufak şeylere mutlu olması ve mutlulugunun gözlerinden bile okunması ,üzüldüğü an ise sadece sessiz, suskun kalması ve gözlerinden yaş damlalarının öylece sessizce düşmesi , gözyaşlarının bile benim  için bu kadar kıymetli olduğu tek insan sevdiğim kadın ,benim kadınım....

Şimdi bunların hepsi gitti geriye sadece ,sadece ben ve boş yanım kaldı .. Her zamanki gibi ben ve yalnızlık ,ben ve... Kafamı telefondan kaldırdım ,etrafım sessiz ve boştu . Kimse yoktu ,yine kimsesizdim ,yanım hep oldugu gibi  suskundu ... Hep olduğu gibi ,şimdi yine bir başımayım . Yine kendi kendime ,yine aynı duvarlar ,yine ben yine yalnızlık...

Aniden gelen telefon arama sesi beni kendi düşüncelerimden ayırdı . Telefona baktığımda Uzayın aradığını gördüm ,  telefonu açtım . Gözlerim bir noktaya takılmış ,aklımda Azra ile ilgili düşüncelerim dönüp dönüp duruyordu ..

" Abi abi ,Azranı bulduk yerini bulduk " dediği an yerimden sıçrayıp ayağa kalktım . 
"Hemen bana konum at geliyorum "
Telefonu kapatıp ceketimi alıp arabama bindim . Uzayın atdığı konuma gitmek için yola koyuldum . Bir süre sonra  telefonumu çıkarıp Uzayın ismini bulup aradım.
" Uzay konumda mısın ?" Diye sordum arabayı kullanmaya devam ederek .
" Evet abi  "
" Beni bekleyin ,içeri sakın girmeyin" dedim ve telefonu kapattım .
Arabanı son sürat kullanıp sonunda konuma vardım . Arabadan inip Uzayların yanına gittim .
"Abi Azra içerde olmalı galiba "
"Tamam , o zaman girelim bakalım içerde kimler varmış "  hepimiz kendi  silahımızı belimizden  çıkarıp dikkatle ve sessiz olmaya çalışarak eve adım adım yaklaşmaya başladık .
Evin arka kapısının yanında durup bir ,iki ,üç işareti yapıp Uzay, ben arka kapıdan ,Element ve Ömer ise ön kapıdan daldılar . Hepimiz eve girdiğimizde silahlarımızı öne çekip evi kontrol ettik. Ama gözüken o ki ,evde hiç kimse yok idi . Dikkatimizi çeken ise  duvarda bizi
yansıtan televizyon idi .

🖤MAFYANIN KALBİ🖤Where stories live. Discover now