Το 10 προφυλακτικό

Τη βάψαμε

Έμεινα να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα. Δεν... δε με φίλησε. Δηλαδή με φίλησε αλλά όχι στο στόμα. Πώς και κρατήθηκε και γιατί δε με φίλησε κανονικά; Μου είπε θα το κάνει όταν το αξίζει; Μήπως τον επηρέασαν τα λόγια που του είπα όταν ήμασταν μόνοι μας στο σπίτι; Ναι αλλά... Την Αθήνα μια χαρά την φίλησε στο στόμα... Και τι φιλί όμως... Άμα σε φιλήσουν αυτά τα χείλη θα πεθάνεις...
Κ- Δεν... δεν είμαι το μωρό σου.
Α- Εννοείς όχι ακόμη...
Σε μια στιγμή όλα τα παιδιά άρχιζαν να φωνάζουν και να σφυρίζουν με νόημα.
- ΟΟΟΟΟ ΚΛΑΙΡΗ ΣΥΝ ΑΡΗΣ, ΚΛΑΙΡΗ ΣΥΝ ΑΡΗΣ, ΚΛΑΙΡΗΗΗ ΣΥΥΥΥΝ ΑΑΑΡΗΣΣΣΣ
Κ- ΣΚΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ! Και κάποιος να πάει να φέρει κρασί να πιω.
Ο Στέφανος αμέσως σηκώθηκε και μετά από ένα λεπτό γύρισε με δυο μπουκάλια κρασί και 8 ποτήρια. Μας έβαλε σε όλους μας και ύστερα τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας για το καλό και ήπιαμε.
Σ- Στην υγεία σας!
Κλ- Στην υγεία μας!
Μ- Τι θα κάνουμε τώρα;
Κ- Δε πάμε σπίτια μας λέω εγώ...
Μ- Όχι ρε Κλαίρη μην είσαι ξενέραα. Θα παίξουμε... Θάρρος ή Αλήθεια!
Κ- Πφφ πολυ συνηθισμένο...
Μ- Εμείς θα παίξουμε θες δε θες. Λοιπόν Κλαίρη... Θάρρος ή Αλήθεια;
Κ- Εεε... Θάρρος.
Μ- Ωραία... Σου έχω ένα καλό.
Κ- Ωχ...
Μ- Έχεις το θάρρος να πιεις 3 ποτήρια απανωτά κρασί;
Κ- Θα με χτυπήσει ρε.
Μ- Αα δε με ενδιαφέρει, να το κάνεις.
Κ- Όχουυ καλά...
Έπιασα το μπουκάλι και γέμισα το πρώτο ποτήρι. Γκλουπ πάρτο κάτω. Γέμισα και το δεύτερο και σε δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε. Άρχισα λιγάκι να ζαλίζομαι αλλά έπρεπε να συνεχίσω. Όταν πια και το τρίτο ποτήρι ήτανε γεμάτο με μια γρήγορη κίνηση το κατάπια ανακουφισμένη που τελείωσα.
Μ- Φτου ρε φίλε έπρεπε να είχα πει 5.
Κ- Ναι ας τόλμαγες. Λοιπόν σειρά μου. Νίκο... Θάρρος ή Αλήθεια;
Ν- Θάρρος.
Κ- Δείξε μας τι βρακί φοράς.
Ν- Πουσουυ...
Κ- Τι γίνεται Νικάκι; Μήπως φοράμε αυτό με τον Iron Man και ντρεπόμαστε;
Ν- Σήμερα βρήκες κι εσύ...
Κ- Χαχα για πάμεεε...
Ο Νίκος σηκώθηκε και αργά και βασανιστικά κατέβασε το παντελόνι του, μέχρι που όλοι αντικρίσαμε μα φοράει το υπερτέλειό του Iron Man μποξεράκι.
Κ- Αχαχαχαχα.
Κλ- Εγώ στο είπα, τα έφερε και στον Πλαταμώνα.
Κ- Αμ δε το βλέπω. Ρε Νίκο να μας δώσεις κι εμάς ένα.
Ν- Ναι γελάτε εσείς αλλά τώρα ρωτάω εγώ! Λοιπόν... Στέφανε, θάρρος ή αλήθεια;
Σ- Αλήθεια.
Ν- Είναι κανένας εδώ πέρα από αυτήν την παρέα που τον βλέπεις ως λίγο κάτι παραπάνω από φίλο;
...
Σ- Ναι.
- ΟΟΟΟΟΟΟΟ
Άρχισαν πάλι όλοι να φωνάζουν.
Α- Ρε μαλάκα και δε μου έχεις πει τίποτα ακόμα;
Σ- Εε θα σου πω όταν έρθει η ώρα.
Α- Καλά...
Σ- Λοιπόν ρωτάω. Κλειώ θάρρος ή αλήθεια;
Κλ- Εε... αλήθεια.
Σ- Μμμ... Κοιμάσαι ακόμη με τα αρκουδάκια σου;
Ν- Να πω εγώ χαχα.
Σ- Όχι να σκάσεις.
Κλ- Εεε... η αλήθεια είναι... πως ναι.
Ν- Αχαχα εγώ το ξέρω την βλέπω κάθε βράδυ.
Κ- Εε και τι πειράζει άμα νιώθει άνετα η κοπέλα. Κι εγώ μέχρι την 2 γυμνασίου ακόμη με το αρκουδάκι μου κοιμόμουν.
Κλ- Σωστά τα λέει η Κλαίρη. Λοιπόν εγώ τώρα... Δημήτρη, θάρρος ή αλήθεια;
Δ- Θάρρος φυσικά.
Κλ- Ωραία. Άσε με να σου κάνω κοτσιδάκια τα μαλλιά.
Δ- ΤΙ;
Κ- Αχαχα πρέπει να το δω αυτό.
Δ- Ε ρε φίλεε...
Αθ- Rules are rulesss.
Η Κλειώ πλησίασε τον Δημήτρη κι άρχισε να του πλέκει κοτσιδάκια όσο πιο προσεκτικά μπορούσε. Μετά από 7 λεπτά που τελείωσε, μας άφησε να θαυμάσουμε το τελικό αποτέλεσμα.
- ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Δ- ΣΚΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ! ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ ΕΝΑΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ!
Κ- Χρησιμοποίησε το κινητό σου ρε βλάκα.
Ο Δημήτρης έβγαλε το κινητό από την τσέπη του και αντίκρισε το θέαμα.
Δ- ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ;
Ν- Πίπη...
Δ- ΠΟΙΑ ΠΙΠΗ;
Ν- Πίπη η Φακιδομύτη...
Κ- Αχαχαχα.
Δ- Οοο σκάστε κι εσείς. Καλά όταν τελειώσουμε το παιχνίδι θα τα βγάλω έτσι.
Κλ- Κρίμα ήτανε τα καλύτερα που είχα κάνει...
Δ- Ξέρω αλλά με σφίγγουν. Λοιπόν συνεχίζουμε... Μένιο, θάρρος ή αλήθεια;
Μ- Εε θάρρος.
Δ- Λοιπόν... Έχεις το θάρρος να πάρεις την μάνα σου τηλέφωνο και να της πεις:
« Μαμά έγινε κάτι πολύ σημαντικό... Έκλασα.»
Κ- Αχαχαχα.
Μ- Θα μου έρθει καμία παντόφλα από το πουθενά στο κεφάλι.
Α- Χαχα έλα κάντο κάντο!
Σ- Κάντοοο!
Μ- Καλά καλά περιμένετε!
Ο Μένιος έβγαλε το κινητό του, πάτησε την επαφή με το όνομα Μαμά και την έβαλε σε ανοιχτή ακρόαση.
...
Μ- Κρίμα δεν απαντάει...
...
Μ- Ωραία οπότε-
Μα- Ναι;
Μ- Αα έλα μαμά.
Μα- Ξέρεις τι ώρα είναι;
Μ- Τι ώρα είναι μανούλα;
Μα- Η ώρα είναι 1 το βράδυ και αναρωτιέμαι γιατί με παίρνεις νυχτιάτικα τηλέφωνο!
Μ- Εε κοίτα... Σε παίρνω τέτοια ώρα γιατί έγινε κάτι σημαντικό...
Μα- Αλήθεια παιδί μου, τι έγινε πες μου.
Μ- Εε κοίτα... Έκλασα.
Μα- Έκλασες;
Μ- Ναι...
Μα- Και γιατί με πήρες τηλέφωνο;
Μ- Για... να σου το πω.
Μα- Συγγνώμη για να καταλάβω... ΜΕ ΠΗΡΕΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΤΗ 1 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΚΛΑΣΕΣ;
Μ- Εε ναι... χεχε.
Μα- ΡΕ ΠΑΣ ΚΑΛΑ-
...
Μα- ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΚΑΙ-
...
Μα- ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ-
...
Μ- Καλά καλά μαμά σε κλείνω, σε αφήνω να κοιμηθείς μπαιι.
Μα- ΜΑ-
Καιι τέλος.
Μ- Ρε μαλάκες άμα ήμουνα μπροστά της, την παντόφλα δε θα την γλίτωνα.
Δ- Σωστά, οπότε μα χαίρεσαι που την γλίτωσες.
Μ- Ναι... Λοιπόν ρωτάω. Αθηνά... Θάρρος ή αλήθεια;
Αθ- Θα έλεγα... Θάρρος;
Μ- Ωραία θάρρος. Έχεις το θάρρος να μείνεις στην αγκαλιά κάποιου για τους επόμενους δύο γύρους;
Αθ- Ουου το μόνο εύκολο. Σε ποιον να πάω;
Μ- Όπου θες εσύ.
Αθ- Οκκκ...
Βλέπω την Αθήνα να σηκώνεται και να στριφογυρίζει, σκεπτόμενη μάλλον σε ποιον θα πάει να κάτσει. Και η τελική της επιλογή ήτανε... ο Άρης! Μα φυσικά, έπρεπε να το περιμένω! Αυτή η κοπέλα τον έχει βάλει στόχο της ζωής της να τυλίξει τον Άρη και δε θα τα παρατάει! Ε ρε την τύχη μου... Τους έχω και απέναντι κιόλας μη χάσω το όμορφο θέαμα...
Αθ- Λοιπόν μόνο ένα άτομο έχει μείνει που δεν έχει ερωτηθεί... Κι αυτό είναι ο Αρούλης.
ΑΑΑΑ ΣΚΑΣΕ!
Αθ- Οπότε Άρη... Θάρρος ή αλήθεια;
Α- Θάρρος...
Αθ- Ωραία... Έχεις το θάρρος να μου κάνεις εδώ και τώρα μια έστω και ψεύτικη ερωτική εξομολόγηση;
Α- Τι;
Κ- ΤΙ;

Και κααααατ! ΤΥΡΙ! Άντε τι και τι😂 Όμως πραγματικά τι φασηηη το τέλος του κεφαλαίου. Παιδιά ηρεμία, ηρεμία σας υπόσχομαι ότι κάτι θα γίνει που θα σας ενθουσιάσει... Οπότε μείνετε συντονισμένοι για το επόμενο κεφάλαιο που θα ανεβεί κάποια ώρα σήμερα. Φεύγω τώρα για μάθημα Γαλλικών. Τσαοο!
-Μ💕