Bölümler çok geç geliyor biliyorum ama ilhamımı kaybettim. Bana ilham veren insanları kaybettimde diyebilirim. Ruhum öyle amaçsız hissediyor ki anlaşılmak istiyorum ama kendimi anlatamıyorum, ve kimse anlamaya çalışmıyor.
Kırgın ruhumu hikayeye yansıtmamak için çaba sarf etsemde hep bir tarafı buruk olacak gibi geliyor.
Yazdıklarımı okuyan binlerce insan var bu beni mutlu ediyor. Hiç bilmediğim bir şehirde, hiç tanımadığım insanlar benim yazdıklarımı okuyor ve kitabıma değer veriyor bu benim iyi hissetmeme neden olan tek şey iyiki varsınız, iyiki benimlesiniz. Beni yalnız hissettirmediğiniz için teşekkür ederim🖤
Kolaj bana aittir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁️
" Uyandığını biliyorum güzelim, nefes alışverişin hızlandı ve aynı şekilde kalbinde yerinden çıkacak gibi. " dediğinde gözlerimi açtığımda güzel yüzünü gördüm, hafifçe kıstığı gözlerini, dolgun kırmızı dudaklarını, tebessüm ettiği için hafifçe belli olan gamzesini. Çok yakışıklıydı. Çok bile az kalıyordu.
"Sakin kafayla düşündüm, seni anlıyorum güzelim. Neden öyle tepki verdiğini anlıyorum. Herşey çok hızlı gelişti, sen kendini anne olmaya, evlenmeye, bu durumlara girmeye aile ortamına hiç hazır hissetmiyordun ve herşey bir anda gelişince üzerine bir sorumluluk yüklenmiş gibi hissettin. Ve sen bu yükü taşımayacaksın gibi hissettin. " dedi. Ama ona gerçekleri söyleyecektim ne olursa olsun ona gerçekleri söyleyecektim. Aksi halde bu aldatmaya girerdi ve ben kimseyi aldatamazdım. Benim karakterime yakışmazdı bir kere.
" Sana herşeyi anlatmama izin ver. " dedim anlatacaktım herşeyi.
Kapı çaldığında zamanlamaya sövmek istiyordum. Tam vaktinde çalmıştı kapı. Görende bizi dizide falan sanardı ne klişeydi ama. İçeri giren küçük bir bedenle Pelin olduğunu anladım.
" Amcacım ben okula gitmek istemiyorum ama annem beni okula göndermeye çalışıyor. " dedi Pelin içeri girdi Karan onu alıp kucağına oturttu.
" Ama güzelim sen şimdi okula gitmezsen biz seninle okuma yazma bilmediğin için telefondan eğlenceli oyunlar oynayamayız. " dedi Karan gülerek konuşuyordu
"Ama amca ben sabah erkenden kalkmak istemiyorum uykulu uykulu okula gitmek çok zor. " dedi Pelin esneyerek. Karan onun bu haline sırıttı ve yanağını sıktı.
" Okulda arkadaş edindiğin zaman arkadaşlarını az uyumaya değecek kadar çok seveceksin ve her sabah erkenden kalmak isteyeceksin. " dedi Karan moral veriyordu. Pelin ise gülümsedi.
" Gerçekten mi? " dedi Pelin gerçektede'ki e'leri uzatarak.
" Evet küçük hanım gerçekten. " dedi Karan o da e'leri uzatmıştı. Güzel bir baba olacaktı, çocuklarla nasıl anlaşabileceğini biliyordu.
