"Ow, minik aşık tatlı küçük Y/N." dedi Peter ve saçlarını karıştırdı. Sinirle eline vurdun.
"Aşık değilim ben kimseye."
Duyan birisi var mı diye etrafı kontrol ettin ve eşyalarını toplamaya başladın.
"Aşıksın işte. Bal gibi de Profesöre aşıksın." dedi Scott. Jane, Scott'ın dizlerine yatmıştı. Genç kızın saçlarını okşayan Scott, yüz ifadeni görünce kahkaha attı.
Yaslandığın ağacın seni dallarıyla boğmasını istemiyorsan sus. Biri duyacak." Ve hızlıca ayağa kalktın. Sırt cantanı sırtına takıp koşar adımlarla yanlarından ayrıldın.
"Utandın mı? Utangaç aşık." Peter'ın arkandan bağırmasına aldırış etmeden okula girdin ve kendini tuvalete kapattın. Çantanı kapının koluna astın ve ellerini lavobonun tezgahına koydun. Aynadan kızarmış yanaklarına baktın ve hızlıca soğuk su çarptın.
Charles Xavier'in üstün yetenekli gençler okuluna katıldığın ilk günlerden beri Charles'a karşı içinde bir hoşlantı vardı ve bu hoşlantı giderek büyümüştü.
Sana karşı nazik tutumu, güçlerini kontrol etmende sana yardımcı oluşu, kabus gördüğün geceler sakinleşmen için seninle konuşması sana büyük bir incelik olarak geliyordu.
Çocukluğundan beri doğayla iç içe büyümüştün. Küçük bir çiftlik evinde doğmuştun. Büyüdükçe bitkilerle iletişime geçmen, daha hızlı büyümelerine yardımcı olman, geceleri korkunç kabuslar gördüğünde nereden çıktığı belli olmayan sarmaşıkların bedenini sarıyor olması aileni ürkütmüştü.
Minik kızlarına zarar gelecek olma düşüncesi aileyi kahretti ve ufak araştırmalar sonucu burayı buldular. Özel olarak çiftliğinize gelip aileni bilgilendiren Charles ve Erik buranın kurucusu sayılırlardı.
Ellerini suya daldırıp saçlarını ıslattın. Üzerindeki ekoseli, dizlerinin üstünde biten eteği düzelttin. Üzerindeki kıyafetin kollarını düzeltip , küpelerine karışan saçlarını geriye doğru taradın. Çantanı da alıp hızlı adımlarla tuvaletten çıktın.
Arkadaşlarını bulmak için etrafa göz gezdirirken okulun öğretmenlerinin oturduğu masaya gözün takıldı. Charles ile göz göze geldiğinde sana mükemmel bir gülümseme verdi. Bakışlarını kaçırmadan önce gülümsemesine karşılık verdin ve hızlıca oradan uzaklaştın.
Arkadaşlarını göremeyince bahçeye geri çıktın. Eninde sonunda seni bulacaklarını bildiğinden çimenlere oturdun. Charles'ın gözleri ise çoktan sana takılmıştı.
Çimenlerin arasında ellerini gezdirirken oluşan çiçekleri büyük bir gülümsemeyle izlemen cok hoşuna gidiyordu. Seni bitkilerle ilgilenirken izlemeyi çok severdi.
Hafifçe ağaca doğru fısıldamanı izledi. Kıkırdamanı gördü. Kıkırdaman zihninde canlandı. Ağaç seni gözetleyen biri olduğunu zihnine fısıldarken hızlıca kafanı Charles'a doğru çevirdin. Sana olan hayran bakışlarını gördüğünde hafifçe gülümsedin. Saçlarının arasında beliren pembe çiçeklerin saçlarına vuran güneş ışığı ile birleşmesi ile oluşan görüntü Charles'ın gülümsemesini genişletti.
Charles'ın yerinden kalkışını, sana doğru yürümesini tek nefeste izledin. Yanına oturdu ve saçlarının arasında oluşan pembe çiçeği eline aldı. Yavaşça burnuna doğru götürdü. Senin gibi kokuyordu. Senin gibi büyüleyici.
"Bugün ayrı bir güzel görünüyorsun."
Aldığın iltifat yüzündeki gülümsemenin büyümesine ve gözlerindeki ışıltının çoğalmasına sebep oldu.
Charles ona olan hislerini elbette ki biliyordu. Ancak öğrencisi olman onu bu zamana kadar durduran tek sebepti. Onu da dün gece Logan'ın konuşması ile kafasından atmıştı. Sonuçta ikiniz de yetişkin insanlardınız.
"Teşekkürler Profesör."
"Lütfen bana Charles de hayatım." Heyecanla ona doğru döndün. Bir elini çimenlere doğru koymuş diğer elini ise kucağına koymuştu ve sana doğru eğilmişti.
İzin istercesine gözlerine baktı ve kucağındaki elini yavaşça saçlarına yerleştirdi. Saçlarının ucundaki buklelere dokunurken içine derin bir nefes çekti.
"Kokun... Beni kendine büyülüyorsun YN."
Sen ise şaşkınlıkla dibindeki suratı izliyordun.
Elini yavaşça yüzüne çıkardı. Yanaklarını okşadı.
"Tenin... Neden bu kadar güzelsin?" dedi mırıldanarak ve burnunu hafifçe boynuna indirdi. Derin bir nefes aldı.
"Ben mi?" dedin o an verilebilecek en saçma tepkiyi vererek. Charles neşeyle kahkaha attı. O gülüşü yakından görüyordun ve daha fazla görmek için saçmalamaya hazırdın.
"İzin verirsen..." diye mırıldandı gözlerine bakarak. Yavaşça kafanı salladın ve gözlerin dudaklarına kaydı. Kırmızıya çalan dudaklarını ıslattı ve sen hayran kaldın. Yavaşça gözlerini kapattın ve yüzüne değen nefesini hissettin. Dudaklarına konan tüy gibi öpücüğü hissettin.
Kalbin durmak üzereyken bedenini saran kollarda huzuru buldun. Charles'ın bu zamana kadar acı ile dolu olan zihni ilk defa mutlulukla, çiçeklerle dolmuştu.
