Aceleyle yürürken elindeki çantayı sıkıca tuttun. Hızlıca merdivenleri çıktın ve senden beklenmeyecek bir naziklikle Karen'a selam verdin.
"Mr.Murdock sizi odanızda bekliyor efendim." Karen'a başını salladın ve Matt'in odasına girdin. Elindeki kağıtları incelerken sana doğru döndü.
"Yanıma gel." dedi. Çantanı masasının yanındaki sandalyeye bıraktın ve yanına gittin. Arkasına geçtin ve parmaklarını üzerinde gezdirdiği kağıda baktın.
"Senin için ayarladığım kağıt şurada bir yerde." Elini kağıt yığınlarının arasına soktu ve çıkardığı kağıdı sana doğru uzattı. Önündeki Braille alfabesiyle yazılmış dava notlarının senin için normal alfabeyle yazılmış haliydi. Elini masaya dayadın ve öne doğru eğildin.
"Burada bir tutarsızlık var." dedin kaşlarını çatarken. Matt parmağını şıklattı ve hızlıca sana doğru döndü.
"Onu diyorum. Bir hata var ve asla bulamıyorum. Bu yüzden yardımını istiyorum." dedi yavaşça. Başını salladın ve elindeki kağıdı bırakmadan masasının önündeki koltuğa oturdun. Bacak bacak üstüne attın ve sol elini açıkta kalan bacağına koydun. Sağ elinde ise kağıdı tutuyordun.
"Bu davayla ilgili dosyalar sende var mı?" dedin hızlıca. Kafasını salladı ve dosya dolabını gösterdi. Ayağa kalktın ve bu davayla alakalı bütün dosyaları kucakladın.
"Bunlar Foggy'nin kullandığı dosyalar. Benim için olanlar yandaki dolapta." Kafanı salladın ve diğer dolabı açtın. Bütün dosyaları aldıktan sonra Matt'in önündeki kağıtları kenara çektin ve dosyaları önüne koydun. Sandalyeni düzelttin ve önündeki küçük sehpaya dosyaları yaydın.
Saatler geçti, hava çoktan kararmıştı. Esneyerek kafanı kaldırdın.
"Anlamıyorum. Nereyi gözden kaçırıyoruz?" dedin sıkıntıyla. Matt ofladı ve arkasına yasladı. Kafasını geriye doğru attı. Sıkıntıyla elini yüzüne çıkardı ve gözündeki gözlükleri çıkardı.
Merakla yüzüne baktın. Geçirdiğiniz zamanlar boyunca ilk fefa gözlerini gördüğünü fark ettin. Kendine kızdın çünkü daha fazla görmek istediğin mükemmel gözlere sahipti.
"Ne oldu?" dedi Matt gülümseyerek.
"Hiçbir şey." dedin utanarak ve önüne döndün.
"Bana baktığını hissediyorum. Ne oldu?"
Görmeyeceğini bilsen de omuz silktin.
"Gözlerin güzelmiş."
Hemen kafanı önündeki kağıtlara çevirdin.
"Gözlerini görmek isterdim." dedi dürüstçe. Şaşırdın ve ona doğru döndün.
"Emin misin? Normal gözler işte." dedin gülerek.
"Dokunabilir miyim?"
"Ne?"
"Gözlerine. Yüzüne." dedi alçak hir ses tonuyla. Ne kadar cesur bir adam olsa da reddetmenden korktu. Ayağa kalktın ve ona doğru ilerledin. Karşısına geçtiğinde yavaşça belinden tuttu ve masaya oturttu. Heyecandan göğsün hızlıca inip kalkıyordu. Bu hissi sevdin.
Ellerini yavaşça yüzüne çıkardı. Parmaklarını gözlerinin uzerinde gezdirirken sıkıca gözlerini yumdum. Gülümsedi.
"Bu gözlere mi normal dedin?" Dedi büyük bir hayranlıkla. Kıkırdadın.
"Dalga geçme." dedin gülümserken.
"Dalga geçmiyorum."
Ellerini yavaşça yanaklarına indirdi. Yumuşak yanaklarını parmağının tersiyle okşadı. Elleri yavaş yavaş dudaklarına inerken artık kalbin dışarı çıkacak gibiydi. Aşırı hızlı atıyordu.
"Sakin ol." dedi bıyık altından gülerken. Omzuna vurdun, kalkmaya çalıştın ancak sol eliyle belini sıkıca kavrayıp oturmana sebep oldu.
"Çok pisliksin."
"Bu yüzden düşman değil miyiz?" dedi sakince. Omuz silktin. Ellerini dudaklarından çekti.
"Hiç konuşmadık." dedi ellerini yavaşça omuzlarına indirdi. Köprücük kemiklerinde oyalandı.
"Konuşmamalıyız." dedi gözlerini kapatırken.
"Düşmanının kucağına atlayan birisi olarak haklısın." dedi. Gözlerini açtın.
"Düşmanına karşılık veren birisi olarak çok iddialı cümleler kuruyorsun." dedin sinirle.
"Seni düşmanım olarak hiçbir zaman görmedim."
Gözlerini sonuna kadar açtın. Gülüşünü duydun.
"Şaşırma bu kadar, beni düşman olarak görüyor olman senin hırsından geliyor." dedi ve ellerini yavaşça beline indirdi.
"Ama benimle uğraşıyordun." dedin hayretle. Gülümsemesini genişletti.
"Dikkatini çekmek içindi."
Şokla derin bir nefes verdin.
"Yani..."
"Yani, senden çok hoşlanıyorum bebeğim."
‡‡‡‡
Matt benden de hoşlanır misin lütfen rica ediyorum.
