Dangerous Sebastian (VIB Series # 4)

Kabanata 7

Kabanata 7 DS

"Here," nagulat ako nang pagkapasok ni Sebastian ay may nilagay siyang paper bag sa aking kandungan.

"I don't know if you're fond of coffees, but I bought you a cup of hot brewed coffee," he added and put a distilled bottled water in my hands.

Napakagat ako sa ibabang labi upang pagilan ang ngiting gustong sumilay roon. Lumunok ako bago tiningnan si Sebastian na ngayon ay nag-uumpisa na magdrive. Those hair strands that is covering his face due to its messiness. Marahil ay lasing ito kagabi at may iniindang hang-over. Kahit ganoon ay mabango ito. His smell is assaulting my nostrils. Kahit ganoon ang ayos ay hindi maipagkakailanang kagwapuhang taglay nito.

Umiwas ako ng tingin dito bago pa niya ako makitang tinititigan siya dahil sa kagwapuhan niya. Why is Sebastian too hot for the morning.

"Damn headaches," I heard him whispered.

Hindi ako umiimik at nakatingin lamang sa labas. Nakakakaba na baka marinig niya ang sobrang bilis na tibok ng puso ko. It's so fast, tila gustong lumabas sa kinalalagyan nito. Bumaba ang tingin ko sa paper bag na binigay nito. Ang bango ng pagkain doon ay inaabot ang aking ilong.

Ilang minuto rin ang byahe at tahimik lamang ang nagwagi sa amin. Narating namin ang pinagtratrabahuan ko at nakita ko siyang seryoso lang na nakatingin sa labas, hinihintay akong lumabas.

"S-salamat," sabi ko at agad na lumabas.  Napatingin ako ulit sa sasakyan niya nang maglakad ako ngunit hindi parin iyon umaalis. Pumasok na ako sa loob at doon ko pa siya nakitang umalis.

"Psst! Aba umaariba tayo, ah? Ganda noong service mo." sabi ni Zele.

Umiling ako at ngumiti. "Nakikihits lang," pagdadahilan ko which is partly true.

"Awe, sige magtrabaho na tayo." tumango naman siya at agad na nagsimula sa trabaho.

Dalawang oras ang nagdaan at marami naring customers ang kumakain.

"Good morning, Sir. May I take your order?"

Agad akong sumulat sa maliit na papel na hawak ko. Isinulat ko ang numero roon.

"Hey, uhm. Do you have pasta here?" napaangat siya ng tingin at nakita ang isang lalaking nakacleancut. Nakasuot ito ng school uniform na may logo ng HSU at mala insik ang mga mata. Hindi ko alam kung Highschool o college dahil ngayon pa ako nakakita nang ganoong uniform. At mukhang hindi naman ito high school dahil sa tindig palang nito. May hitsura ito.

"Yes, Sir. We have Italian-style pasta and traditional pasta. You can look and read above." she answered while pointing the menu boards above kung saan nakalagay lahat ng mga putahe ng pagkain.

"Italian style please and a glass of water." sabi nito.

"380 pesos, Sir," I said.

He fished out his wallet and gave me a yellow bill.

"Just keep the change, thanks." Aalis na sana ito.

"Name, Sir? We have to put your name here. Here's the change, Sir. We don't accept excess here." sabi ko.

"Blue, Blue Cantellon. Just keep it, it's yours. Thank you." sagot nito at agad na umalis. Tinitigan ko pa ang likod nito at sinundan kung saan ito umupo.

Tumikhim ang panibagong customer na kaharap ko kaya napabalik ulit ako sa pagkuha ng mga order.

Nang oras na ng klase ko ay agad akong nilisan ang pinagtra-trabahuan ko. Natapos ang isang subject na walang ibang laman ang isip ko kung hindi si Sebastian. Ang paghatid niya sa akin kanina.