SON KASET

Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum.

Bu yoktu aslında bu hiç yoktu öyle bir içimden geldi. Umarım beğenirsiniz ❤️❤️

Geçte olsa sonradan tanıdığı babasını kaybedeli çok olmuştu genç adamın. Dile kolay koskoca 7 ay. Alp her şeyi çok geç öğrenmişti. Öğrendiği şeyleri sindirmesi babasıyla güzel bir vakit geçiremeden ölmesi ağır gelmişti dünya ona saçma gelmeye başlamıştı. Sürekli aklında dolaşan babasının son sözleri vardı bu sözlerden güç bularak dik durmaya söz vermişti ve sözünü de tutmuştu.

Kendine geldikten sonra bütün her şeyi araştırmaya karar verdi genç adam öğrendiği şeyler onu biraz daha sersemletmişti mesela babasının sürekli onun etrafında olduğu okulunda da sürekli ilgilendiği hatta bilerek ona röportaj vermesi bunlardan en basitleriydi ve daha niceleri vardı en kötüsü ise asla fark edemeyişiydi. Genç adam babasını babasının yanına gömerken hem mutlu hem de içi kan ağlıyordu.  Sanki Kemal onu bekliyormuş gibi gelişini kutlamıştı kış olmasına rağmen iki tane çiçek açmıştı mezarında. Genç adam o günden sonra babalarının mezarına gidemedi cesaret edemedi.

Genç adam babasının vasiyeti üzerine şirketin başına geçti. Herkes onu tanıyordu babası ölmeden önce herkesi bilgilendirmişti bu konuda. Çalışanlar onu güzel bir şekilde karşılamış gerekli bütün bilgileri vermişlerdi. Odasına gittiğinde babasını masasında Kemal ve onun resmi vardı bir kez daha gözüne inat isyan eden göz yaşları firar etti gencin gözünden. Babasının eşyalarına dokunmadı olduğu gibi bıraktı ekstra olarak hiç yanında in ayırmadığı Küçük Prens küresini koydu baş köşesine.

Aradan tam beş yıl geçmişti Alp artık koca bir adam olmuştu. Şirketi daha da geliştirip çok daha iyi yerlere gelmişti. Bu geçen beş yılda Alp kalbini birine vermiş hatta evlenmişti. Şirketine gelen bir stajyer dikkatini çekmişti zor olsa da karşılığını almıştı tabi.Babası ona güzel sev demişti ama o çok güzel sevdi. Sevdiği adamı ve evlat edindiği kızını da alıp babalarının mezarına gitti. Alp yıllar sonra ilk defa gidiyordu oraya.

"Nereye gidiyoruz baba?"

"Dedenlerin mezarına gidiyoruz kızım." Dedi ve saçını okşadı miniğinin.

"Bizi duyarlar mı?"

"Kalbinden konuşursan duyarlar miniğim."

"Çiçeklerimi beğenirler mi?"

"Tabi ki beğenirler kuzum."

Sonunda yol bitmişti. Eşi ve kızı sıkıca tutmuştu Alp'in elini sanki bütün güçlerini ona veriyorlardı.
Alp ağlayamıyordu ama gökyüzü bunu onun için yapıyordu. Kızıyla birlikte çiçekleri diktikten sonra yağmur yağmasına rağmen suladı çiçeklerini. Arkada onları bekleyen eşine baktı ve elinden tutup onu da mezarın başına getirdi.

"Bakın getirdim size hem de bir kalbimi değil iki kalbimi birden getirdim. Siz güzel sevdiniz ben de sizi örnek aldım. Umarım buluşmuşsunuzdur. Ben mutluyum eminim siz de öylesinizdir. Her şey için teşekkürler."

Elindeki kitabı mezarların arasına koydu rüzgarın etkisiyle rast gele bir sayfa açıldı sayfadan adamın gözüne bir söz takıldı "Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum." Söz adamı tebessüm ettirmişti ve geri çekilip kızı ve eşinin elini tekrar tuttu. Bir anda yağmur durdu ve güneş ışıkları mezarların üstündeki çiçeklere vurmaya başladı çok geçmeden iki kuş kondu sayfanın üstüne.

"Bak baba dedemler kuş yollamış bize." Diyerek kuşları işaret etti minik.

"Evet kızım yollamışlar."

Son kez baktı adam mezarlara bir kez daha ufak bir gülümseme geçti yüzünden tekrar söz verdi her şeyin güzel olacağına.

Umarım güzel bir bölüm olmuştur. Okuduğunuz için teşkkürler kocalaman sevgi yolluyorum.  Hata varsa kusura bakmayın ya da bakın kimse yazar doğmadı sonuçta . Hatasız kul olmaz :)))❤️❤️❤️❤️