Bungou Stray Dogs| Dazai Osamu'nun Giriş Sınavı

Giriş

İdeal nedir?

Bu soruya sayısız cevap var. İdealler hikaye, bir düşünce tarzı ya da bütün anlamın kaynağıdır.

Ama eğer bana soracak olursanız cevabım kesindir. "İdealler" defterimin kapağında yazan kelimedir.

Defterimin pek çok kullanım alanı var. Bana bir ışık, bir usta, bir peygamber gibi yön verir. Ve ayrıca, silahlarımı kullanmam için bir anahtardır.

İdealler.

Her şeyimi bu deftere yazarım. Sürekli yanımdadır ve bütün geleceğim bu defterdedir.

Bu akşam ne yiyeceğimden 5 yıl sonra nerede yaşayacağıma; yarının işlerinden bölgedeki en ucuz turpa kadar her şeyim bu defterde planlı. Programlarım, planlarım ve hedeflerim... Hepsi defterimde yazılı ve her zaman yararlanabilmem için sürekli yanımda.

Eğer biraz abartırsak bu ideallerimin yazılı olduğu defter geleceğimin kehaneti.

İdeallerim sürekli burada ve sadece onları takip edersem geleceği kontrol altında tutabileceğime inanıyorum.

Geleceği kontrol etmek.. 

Ne kadar güzel ve zekice bir tabir.

Yine de idealler ne kadar görkemli olursa olsun eğer onları gerçeğe bağlayan yol uzun ve karanlıksa bu görkem fantastik bir illüzyondan, idealler de birkaç saçma sözden başka bir şey değildir.

Bu yüzden defterimin ilk sayfasına ideallerimi takip etmek için uymam gereken en basit kuralı yazdım:

"Ne yapman gerekiyorsa onu yap."

Benim adım Doppo Kunikida.

Gerçekliğin isteklerini bir idealist, ve idealleri de bir realist olarak takip eden adam.

Bu benim hikayem, ideallerinin gerçekleşmesi için yalvaran bir adam ve ideallerimi mahvetmek için doğmuş yeni bir üye ve birbirimizle kavga etme isteğimiz.

Ayın onu.

Defterimdeki 2-3 gün önceki sayfaları gözden geçirdim. Yazılanlar genel olarak o zaman diliminde olmuş olan ve benim kendimce önemli gördüğüm olaylar.

Takekoshiyi aradım. Birlikte bir akşam yürüyüşüne çıktık. Hacker Taguchiden yabancı savaş gemileriyle ilgili bir mesaj aldım. Armut yedim. Şekerli değildi. 

Önemsiz konular hakkında endişelenmeme gerek yok.

Sadece ön yargılı olmamam ve yolumdan sapmamam gerekiyor. Bunun dışında başka hiçbir şey istemiyorum.

"Bekle!" Yokohamanın içlerine doğru takip ettiğim suçluya bağırdım.

Alışveriş caddelerinde her zamanki gibi trafik ve onun oluşturduğu gürültü vardı. Yemek stantlarındaki satıcıların müşterilere seslenmesi, kalabalık grupların caddelerde yürürken çıkardıkları şamata, müşterilerin indirim için yalvarmaları, araçların sesleri gibi daha pek çok ses duyabilirdiniz. Caddenin sağ tarafında çıkardığınız tartışma caddenin sol tarafında duyulmazdı bile.

İnsanların aralarından geçerek suçluyu kovalamaya devam ettim.

Suçlu, bir takı dükkanında birkaç şey çalmaya çalışarak kargaşa çıkarmış basit bir hırsızdı. Çalmaya çalıştığı şeyler ufak şeylerdi ancak bu zamana kadar buna benzeyen 3 vaka daha olduğu için artık mağaza sahipleri bunu görmezden gelemeyip bizden suçluyu yakalamamızı rica etmişlerdi.

Dördüncü suç mahallinden ayrıldıktan sonra hırsızı kovalamaya başladım. Ancak suçlu pek yorulmuş gibi değildi. O zamandan beri hızını hiç düşürmedi ya da soluklanmak için durmadı bile. Sıralı mağazaların dizili olduğu caddenin sonunda doğru izini kaybettim ve o kargaşa arasında koşuşturmayı bıraktım.