Bungou Stray Dogs| Dazai Osamu'nun Giriş Sınavı

2. Bölüm

Ayın onbiri.

Gecenin bir yarısı eve döndüm ancak kalemim çok sessiz.

Bütün bu yaşananları unutturabilecek bir yeteneğim yok ama yine de onları bu deftere yazmayacağım.

Yoluma çıkan bütün zorlukların üstesinden gelebilmeliyim. Kafama 50 litre çamur dökülse bile gülebilmeliyim.

Sessizlik. Hala yalnızca sessizlik hakim.

Ajanstaki masama oturmuş gazete okuyordum.

O sabahtan beri bütün televizyonlarda ve internet sitelerinde bu duygusal haber yankılanıyor.

"Yokohama turist vakasının kurbanları ölü bulundu."

"Ölümlerine sırf özel bir dedektifin keyfi bir şekilde içeri girmesi mi neden oldu?"

Fotoğraflar vardı. Beyaz bir gaz, yerlerde kıvranan işkence edilmiş acı içindeki kurbanlar ve kafese sıkıca tutunan ben.

Gazete henüz bu konuda haber yapmamıştı ama bu da bir an meselesiydi.

Ajansın telefonu tüm sabah durmadan çaldı. Bütün aramaların içeriği şikayetlerden ibaretti ancak tahminimce yakında yas tutan ailelerin davaları da gelmeye başlardı. İşin kötü yanı ise geri kalan 7 kişiye ne olduğunu hala bilmiyorduk.

Biri o zavallıları zehirli gazdan ölürken fotoğraflamış ve yayınlamıştı.

Masamdaki telefon çalmaya başladı ve beni düşüncelerimden sıyırdı. Cevaplamak için uzandım ancak Dazai benden önce davrandı ve açıp hemen geri kapattı. Zil sesi durdu.

"Bence düşmanımızın amacı buydu." Dazai şakıdı. Elinde bir fotoğraf vardı. "Ama seni biraz rahatlatayım. Bu fotoğrafta çok yakışıklı çıkmışsın Kunikida-kun."

Tek bir kelime etmeden fotoğrafı Dazai'nin elinden aldım ama hemen kolunu kaldırdı ve beni durdurdu. "Neden eve gitmiyorsun? Berbat görünüyorsun."

"...Eve gidemem. Yapmam gereken işler var."

"Ne kadar da vicdanlısın. Yani, ben, koskoca Dazai, işe gelirken bana 2 tane taş fırlattılar."

Dışarı baktım. Bir grup protestocu sabahtan beri kapının önünde bağırıyorlardı. Yarın sadece daha fazlası olacaktı.

"Vicdanlı? Yapmam gereken önemli işlerim var gerizekalı. Suçluyu yakalıyorum."

"Yani, evet o da var." Dazai salağa yatarken beni onayladı.

"Sasaki-san nerede?"

"Yolda, geliyor. Dr. Yosano ofisinde onu inceliyor ama görünüşe göre çok büyük bir yarası yok."

"Ona sormam gerekenler var."

Ayağa kalktım. Sasaki-san suçluyu görmüş olup canlı kalan tek kişiydi. Yani suçlunun kaçırma tekniklerini biliyor olabilirdi.

Dazai'yi doktorun ofisine kadar takip etmek için ayaklandığımda gözlerim birden fotoğrafa kaydı. Sasaki-san, ben ve diğer kurbanlar olarak hepimiz oldukça net bir şekilde gözükürken Dazai'nin sadece paltosunun ucu çıkmıştı.

Gizlice çekilmiş bu fotoğraftan kaçmayı nasıl başardı?

"Lütfen affedin beni... Keşke güçlü olsaydım ama maalesef oldukça güçsüzüm..."

Sasaki-san doktorun ofisinde otururken kayıtsızca başını eğmişti.

"Vücudum doğuştan oldukça zayıf ve zaman zaman kansızlığım yüzünden bayılıyorum. Olayların yaşandığı gün kendimi pek iyi hissetmiyordum... o yüzden bayılmış olabilirim."