Σταγόνες Αγάπης

Κεφάλαιο 14

Το ραντεβού μου με τον Αλεξάντερ δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχα στο μυαλό μου.

Για αρχή, σήμερα το πρωί μου τηλεφώνησε για να αλλάξει την ώρα που θα με έπαιρνε. Είπε ότι είχε μια συνάντηση που δεν μπορούσε να ακυρώσει ή να αναβάλει, αλλά ότι θα με έπαιρνε στις 8 μ.μ. για να κάνουμε κάτι ούτως ή άλλως.

Μετά από αυτό, δεν έκανα τίποτα άλλο από το να σέρνομαι στη θάλασσα της νευρικότητας και του άγχους που είχα δημιουργήσει για τον εαυτό μου κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Προσπάθησα να αποσπάσω την προσοχή μου ξεκινώντας σοβαρά τη συγγραφή της βιογραφίας του, αλλά δεν είχα την επιτυχία που περίμενα. Με το ζόρι κατάφερα να γράψω μερικές παραγράφους. Με το ζόρι μπορούσα να κάθομαι για ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, με ένα κενό έγγραφο, χωρίς να ξέρω ακριβώς από πού να αρχίσω να δουλεύω.

Θέλω να αποδώσω την έλλειψη έμπνευσης στη νευρική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι όλη μέρα, αλλά στην πραγματικότητα ξέρω ότι πρόκειται για κάτι άλλο. Ξέρω ότι φταίει η έλλειψη κινήτρων για να γράψω αυτή τη βιογραφία. Όσο ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές κι αν βρίσκω τις αλληλεπιδράσεις μου με τον Αλεξάντερ, παραμένω πιστή στην ιδέα ότι δεν είμαι φτιαγμένη για να αποτυπώνω τι έχει να πει ένας άνθρωπος για τον εαυτό του.

Δεν θυμάμαι πότε μπήκα στο ντους. Ούτε θυμάμαι πότε σταμάτησα να αλλάζω τα ρούχα μου ξανά και ξανά, για να αποφασίσω να φορέσω ένα λευκό πλεκτό πουλόβερ και ένα μαύρο παντελόνι- ωστόσο, όταν εμφανίστηκε στην πόρτα μου ο Αλεξάντερ Κλάρκ - που έδειχνε αφόρητα όμορφος με τα τέλεια χτενισμένα μαλλιά και το φρεσκοξυρισμένο γωνιώδες σαγόνι - με μαύρο κοστούμι, κόκκινη γραβάτα και λευκό πουκάμισο, ήξερα ότι ήμουν κακοντυμένη για την περίσταση... ως συνήθως.

Παρόλα αυτά, κατάφερα να αστειευτώ με τον κομψό τρόπο που ντύνεται. Κατάφερα να προσποιηθώ ότι δεν με ενδιέφερε καθόλου το γεγονός ότι εκείνος μοιάζει πάντα σαν να βγήκε από περιοδικό και εγώ σαν να βγήκα από συναυλία που κατέληξε σε καταστροφή.

Δεν ξέρω τι περίμενα να συμβεί όταν με ρώτησε πού ήθελα να πάμε και του απάντησα ότι, ακριβώς και επακριβώς, ήθελα να κάνω αυτό που πρότεινε να κάνουμε χθες το βράδυ - να πάμε να πάρουμε μια πίτσα και να την φάμε στο αυτοκίνητό του - αλλά, τελικά, δεν ήταν αυτό.

Δεν περίμενα ότι θα οδηγούσε πρόθυμα το ολοκαίνουργιο αυτοκίνητό του σε ένα υποκατάστημα της Pizza Hut, θα έβγαινε από αυτό - τυλιγμένος σε εκείνο το κομψό μαύρο κοστούμι - με εμένα στο πλευρό του, και θα έμπαινε στο κατάστημα για να παραγγείλει μια οικογενειακή πίτσα, η μισή πεπερόνι και η άλλη μισή ιταλικό λουκάνικο.