Σταγόνες Αγάπης

Κεφάλαιο 46

Τελευταίο Κεφάλαιο.

Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν μου άρεσε να κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Πολύ περισσότερο δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν το είχα κάνει για χρόνια. Ότι δεν κοίταξα πραγματικά τον εαυτό μου. Ότι ανέλυα ορισμένα πράγματα σχετικά με την εικόνα μου μόνο μηχανικά: τον τρόπο που έμοιαζαν τα μαλλιά μου, τον τρόπο που το κραγιόν μου καθόταν στο στόμα μου, την ποσότητα της μάσκαρα που εφάρμοζα, τον τρόπο που τα ρούχα μου κολλούσαν στο σώμα μου....

Έχει περάσει πολύς, πολύς καιρός από τότε που κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και τώρα που το κάνω, δεν ξέρω πώς νιώθω.

Η κοπέλα που με κοιτάζει από την άλλη πλευρά μοιάζει εντελώς άγνωστη, και ταυτόχρονα, η οικειότητα των χαρακτηριστικών της είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να την παρατηρώ λεπτομερώς.

Τα μαλλιά της είναι δεμένα σε έναν ωραίο ψηλό κότσο, οι βλεφαρίδες της μακιγιαρισμένες και τα χείλη της έχουν μια ωραία κοκκινωπή απόχρωση. Φαίνεται κουρασμένη και, ταυτόχρονα, ήρεμη.

"Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που ένιωσα τόσο ήρεμη...".

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, πριν βάλω τα σκουλαρίκια που μου έδωσε η Ναόμι να φορέσω. Στη συνέχεια εξετάζω το τελικό αποτέλεσμα και σαρώνω με τα μάτια μου την έκταση του σώματός μου.

Το μαύρο παντελόνι που φοράω έρχεται σε αντίθεση με τη λευκή απόχρωση της μπλούζας που φοράω και φαίνομαι τόσο σοβαρή. Τόσο άγνωστη για μένα, που νιώθω σαν να παίζω έναν ρόλο σε ένα θεατρικό έργο.

"Η τελευταία σκηνή." Ψιθυρίζει η φωνή στο κεφάλι μου. "Ήρθε η ώρα να κλείσουμε την αυλαία".

Ένας μακρύς, βαρύς αναστεναγμός βγαίνει από τα χείλη μου καθώς απομακρύνομαι από τον ολόσωμο καθρέφτη που διακοσμεί το δωμάτιο της μεγαλύτερης αδελφής μου. Στη συνέχεια, αναγκάζω τον εαυτό μου να καθίσει στην άκρη του κρεβατιού και μετά βάζω τις μαύρες γόβες που μου δάνεισε.

Σε μια ώρα, θα βάλω τέλος σε όλα αυτά. Σε μία ώρα, θα παραχωρήσω συνέντευξη Τύπου όπου θα ανακοινώσω την απόσυρσή μου από τη συγγραφή. Μετά, όταν όλα τελειώσουν, θα γυρίσω σπίτι, θα αποχαιρετήσω την οικογένειά μου και θα φύγω για το ψυχιατρικό νοσοκομείο όπου αποφάσισα να μπω για θεραπεία της χρόνιας κατάθλιψης που, μέχρι πρόσφατα, δεν ήξερα ότι είχα.