Matapos kong basahin lahat ng sulat at niligpit ko na ang mga ito
Hindi ko napansin na naiyak na ako habang nag babasa
Pag tapos noon ay bumaba na ako at tumabi kila mama sa mga upuan na pinaka malapit kay lola
"Anak? Umiyak ka ba? Don't worry, magiging maayos lang ang lahat, kahit wala na si lola mo ay nasa puso't isipan parin natin sya"
Sabi ni mama bago ako yakapin ng mahigpit
"Ninong Francis!"
Pag tawag ni tita sa isang lalaking pumasok
Lahat naman nag tinginan sakanya
"Mabuti naman po at naka punta kayo"
Sabi ni Mama bago bumitaw sa yakap nya sakin
"Matalik na kaibigan ko na yang si maria noong bata palang kami"
Sabi nung lolo
Lumapit naman ito sa kabaong at naluha habang tinitignan si lola
"Francis? Sya ba si Francisco?"
Tanong ko kay tita
"Oo, kababata sya ni lola mo"
Sagot naman nya
Tinignan ko sya habang naka tayo sa harap ng kabaong ni lola
"Ayan po ba yung singsing sa kwintas ni mama?"
Tanong ng isa ko pang tita
"Oo, huli ko nang nalaman mula kay Carmina na pinadala nya pala saakin ito"
Sagot nya
Tumahimik lang ang lahat nang mag salita sya
Kahit na bulong lang ito rinig na rinig mo dahil sobrang tahimik ng paligid
Naluha ako ng marinig ko yun dahil naalala ko yung nabasa ko at yung storya nila ni lola
Mas lumapit sya sa kabaong at bumulong
"Patawad, Salamat"
The End
BẠN ĐANG ĐỌC
Patawad, Salamat
Lãng mạn[ AN EPISTOLARY ] Isang araw may isang babaeng nag ngangalang Marilla ay nag lilibot sa bahay ng namayapa nyang lola na si maria Habang nag iikot ikot ay nakahanap sya ng isang maliit na kahon na nag lalaman ng diary at madaming sulat mula sakanya...
