Sevgili defter,
Ben bugün aşık oldum.
Sahne ışıklarının altında, Juliet'in pencereden Romeo'ya uzandığı gibi uzandı üzerime aşk. Üstelik ölüm iksiri içmeye de yemin ettik.
Ey Hermia! Bükme o masum boynunu. Çiçekteki iksirin etkisi bir düş kadar kısa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. Ayşe Tatile Çıksın
*Timur Selçuk – Sen Neredesin?*
Erkeklerden yana pek şansım yok, annemin de öyleydi muhtemelen. Artık babam her kimse, annem bunu bana hiç itiraf etmemişti ama ben biliyordum, beni istememiş olmalıydı. Ya da belki varlığımdan haberi bile yoktu. Öylesine, kış ve yaz arasında sıkışıp kalmış, geçip gidiveren bir Akdeniz ilkbaharı gibi uğramıştı annemin hayatına, beni bırakıp gitmişti.
İlkbaharda ansızın meyve veren bir ağaç gibi kalmıştım annemin rahminde.
Erkeklerden yana pek şansım yok demiştim, evet, öyleydi.
Lise aşkım Cem, bu yaz evleniyor. Ev arkadaşımla.
Onları ben tanıştırdım. Sahra ile amfide tanışmıştık, okulun ilk haftası. İkimiz de ucuz yollu bir fotoğraf makinesi bakıyorduk. İyi bir gazeteci, en iyi kareleri yakalar, demişti hocamız derse girdiğimiz ilk gün. Herkesin yanından geçip gittiği o sahneyi siz bulacaksınız ve insanlar bunun büyüsüne kapılacaklar. Yanlarından geçerken farkında bile olmadıkları o kareyi basılmış halde gördüklerinde durup izlemek isteyecekler. Herkes söylemez ama bir gazetecinin en önemli görevlerinden biri de budur, insanlara, yanlarından geçip giderken hiç ilgilenmedikleri o anların ne denli kıymetli olduğunu sizler göstereceksiniz. İşte aynen böyle demişti.
Üst dönemlerden bir kızdan dergi bulmuştu Sahra. Fotoğraf makinelerini incelerken ben de yanına oturmuştum. Sonra tanıştık, arkadaş olduk.
Cem bir gün bizim fakülteye geldiğinde Sahra ile karşılaştılar. O gün beni bira içmeye davet etti. Şaşırmıştım, benimle ilgilendiğini sandım, ne aptalmışım. Eve dönüp nasıl hazırlandım bir de. Ruj sürdüm, kırmızı elbise giydim. Görgüsüzler gibi saçımı maşaladım. Annem halimi görünce afalladı ama ses etmedi.
"Okulun ilk haftası," dedi anlayışlı bir tavırla. "Hadi, çık eğlen bakalım. Ama sakın dağıtma Ülkü, sakın. Kimseden de seni toplamasını bekleme. Git güzel güzel eğlen, aklın yerinde kalk oturduğun masadan."
Onu dinlemeyecektim, dağıtmaya karar vermiştim. Ama öyle olmadı, bir bardağı zor içtim. Zaten hayatımda ilk kez o gece bira içtim.
Lisenin en yakışıklı çocuğuydu Cem. Basketbol oynardı, dersten kaçıp spor salonunun arkasındaki çimlerde sigara içerdi. Çimlere uzanıp başını gökyüzüne bir çevirişi, o dumanı bir salışı vardı ki, ah, içim giderdi ona. Ben de dersten kaçar, spor salonunun duvarının arkasına gizlenir, onu izlerdim.
Camlarda Cem'i beklerdim.
Üniversiteye hazırlanırken babası onu etüte yazdırmıştı. Onun çıktığını camdan gördüm mü ben de fırlardım dersten. Otobüs durağına koşa koşa gider, sanki onun orada olduğunun bilincinde değilmişim gibi davranırdım. Bana laf atardı. Serseri serseri gülümserdi. Saçını da uzatmıştı bir ara. Müdürden papara yiyip duruyordu ama umurunda değildi. Zaten erkekler tuvaletinde sigara içmekten de pek korkmazdı.
