ရည်းစားဟောင်းက ငါ့ကိုမျက်စိကျနေပြန်ပြီ (ဘာသာပြန်)

109

{Unicode}

"ဝေခွဲမရ"

ရန်ကျားလိသည် တံခါးဝတွင် ရပ်နေရင်း ယဲ့ထင်နှင့် ရင်ဆိုင်သည်။

အတန်ကြာသည့် နောက်ဆုံးတွင်မှ ယဲ့ထင်တစ်ယောက် ရှုံးနိမ့်သွားပုံပေါ်ပြီး အသံမပြုဘဲ လှည့်ထွက်သွားကာ မူလနေရာတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။

ရန်ကျားလိသည် အရက်နံ့ ပြင်းလွန်းသော အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပြီး လေးလံနေသော မျက်နှာထားနှင့် ယဲ့ထင်အား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ဆွဲမကာ လက်ကိုဆွဲရင်း အောက်ထပ်သို့ ခေါ်လာသည်။

သူသည် ယဲ့ထင်အား အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်စွန်းတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ယဲ့ထင်၏ နက်ခ်တိုင်နှင့် ရှပ်အင်္ကျီမှာ အရက်တို့ ပေကျံစွန်းထင်းနေ၍ ရန်ကျားလိသည် လက်ဆန့်ထုတ်ရင်း နက်ခ်တိုင်ကိုဖြည်ကာ အင်္ကျီကို ကူချွတ်ပေးလိုက်သည်။

ယဲ့ထင်သည် တစ်လျှောက်လုံး ဝံပုလွေလို စူးရှနေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် ရန်ကျားလိ၏ မျက်နှာတစ်ဖက်ခြမ်းကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

ရန်ကျားလိသည် ယဲ့ထင်၏ အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီးနောက် ညစ်ပတ်နေသော အဝတ်အစားထည့် ခြင်းတောင်းထဲ ထည့်လိုက်ကာ မတ်တတ်ထပြီး သန့်စင်ခန်းသွား၊ တဘတ် သွားယူမည့်အချိန်တွင် ယဲ့ထင်သည် သူ၏ကျောပြင်ကို စိုက်ကြည့်ကာ လေးတိလေးပင်နှင့် စကားတစ်ခွန်းဆိုသည်။

"ရက်သုံးဆယ်က အဆုံးသတ်သွားပြီ။ မင်းကိုယ့်ရဲ့ အရှေ့မှာ ပေါ်မလာသင့်ဘူး။ ကိုယ့်အိမ်ကိုဆို ပိုပြီးတော့တောင် ရောက်မလာသင့်ဘူး။ မင်းက ကတိကို ချိုးဖောက်တာပဲ"

ရန်ကျားလိ၏ ခြေလှမ်းက တစ်ချက် ရပ်တန့်သွားသော်ငြား စကားတော့ ဆိုမလာပေ။

သူသည် သန့်စင်ခန်းထဲမှ တဘတ်တစ်ထည် ယူလာလိုက်သည်။ တဘတ်ကို ရေနွေးနွေးထဲ နှစ်လိုက်ပြီး ခြောက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားအောင် ရေညစ်ကာ ယဲ့ထင်နား ပြန်လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အေးစက်စက်နှင့် ပြောသည်။

"မျက်လုံးမှိတ်"

ယဲ့ထင်သည် လိလိမ္မာမ္မာနှင့် မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်သည်။