friends, skz.

hiç mi fark etmedin beni?

Chan'ın kafeden çıkması sonrası geçen zamanda birkaç konuşma harici, ki onlarda Jeongin ve Felix ikilisiydi, masada sessizlik hakim sürüyordu. Ortamda Jisung'un telefon zil sesi duyulduğunda arayan kişinin rehberinde ekli olmaması kaşlarını çatmasına sebep oldu.

"Efendim?" diyerek cevapladı.

Minho bakışlarını üstünde tuttuğu çocuğu en küçük detayına kadar izlerken karşıdan gelen cevap Jisung'un bakışlarının saniyelik Minho'ya çevrilmesine sebep olmuştu. Daha sonra masadan kalkıp uzaklaşmıştı zaten.

"Konuşulacak bir şey yoksa kalkıyorum ben." dedi Seungmin arkadaşları üstünde gezdirdiği bakışlarıyla. "Ödev yetiştirmem gerek." Açıklama yapma gereği duymuştu.

"Çok bile durdun."

Seungmin Changbin'e gözlerini devirdi cevap verme gereği duymadan. Başta sinirli olmasını bi nebzede olsa anlıyordu ama durum artık çığırından çıkmaya başlamıştı.

"Chan hyung Hyunjin'i bulursa gruba yazar zaten bizde kalkalım." dedi Jeongin ve masadaki telefonunu cebine attı.

Bu sırada Minho cam kapının da faydasıyla telefonda konuşan Jisung'u izliyordu. Kiminle konuştuğunu bilmiyordu ama tanıdığı kadarıyla Jisung'un gerildiğini anlamıştı. Elini kahvenin açık tonu olan saçlarının arasından geçirdiğinde gözleri kafenin içindeki Minho'nun gözlerine değdi.

Minho bakışlarını kaçırma gereği duymadan Jisung'un kıpırdayan dudaklarına baktı. Tamam dediğini anlamıştı ve sonra telefonu kapatıp cebine attı. Jisung tekrar içeri girdiğinde üstündeki bakışlarını çekti.

Felix masaya gelen Jisung'u gördüğünde "Kalkıyoruz Ji." diyerek açıklama yaptı.

"Ben de kalkıyorum demeye gelmiştim zaten iyi oldu." dedi aceleyle. "Görüşürüz sonra."

Kimseyi beklemeden saniyeler önce girdiği kapıdan çıkmış, gözden kaybolmuştu.

"Sen eve mi geçiyosun Minho?"

Changbin'in sorusu üstüne kafasına bereyi geçirip telefonundan saate baktı.

"Abimle yemek yiyecektim aslında ama," telefon ekranındaki mesaj bildirimi gözüne takıldı.

lee olmayan:
acil işim çıktı
yemeği sonra yiyelim
anneme söylersin aradım açmadı
mesaideyim gece

"İşi çıkmış. N'oldu ki?"

Changbin kafasını salladı aşağı yukarı. "Beraber geçelim eve gideceksen diyecektim."

Lise zamanı da sabah akşam beraber gidip geliyordu aynı semtte oturdukları için. Hatta konuşmadıklaru bu süreçte birkaç kez karşılaşmış ama tanımamazlıktan gelmişlerdi birbirlerini.

"Benim seninle konuşmam gerek." Seungmin'in Changbin'e hitaben konuşması ayaklanan herkesin bakışlarının ona dönmesini sağladı.

"Ne konuda?" dedi tek kaşını kaldırarak.

"Konuşunca anlarsın."

Diğerlerinin konuyu bilmemesi birbirlerine saf gibi bakmalarını neden olmuştu. Daha sonra da toparlanıp kafeden çıktılar. Jeongin ve Felix beraber otobüs durağına gitmek adına yanlarından ilk ayrılmışlardı. Minho'da evinin uzak olmamasının faydasıyla arkadaşlarına veda edip yürüyerek uzaklaştı.

Seungmin gerildiği için bu havada bile terleyen elini pantolonunun kenarına sildi bakışları Changbin'e kayarken. Gözleri hala Minho'nun gittiği yola bakıyordu. Sanki yemin etmişti ona bakmamaya.