My Little Bunny [Yoonkook] ✓

23. Bölüm

Yoongi evinin kapısında öylece duruyordu. O kırmızı ekran gözünün önünden gitmiyordu. Hepsi aranıyor muydu? Hepsi tehlikedeydi. Üzerinde yapılan deneylerin listesi uzatıp gidiyordu. Eklenip çıkarılan parçalar... O küçük beden buna nasıl dayanmıştı? Dokunmaya kıyamadığı Jungkook'a nasıl böyle şeyler yapmış olabilirlerdi! Yoongi bunları düşünürken sinirleniyordu.

Derin bir nefes aldı. Jungkook'a bunu fark ettirmemeliydi. Bu sadece daha da içine kapanmasına yarardı.

Elinde sıkıca tutuğu anahtarı sonunda anahtar deliğine götürdü ve çevirerek kapıyı açtı.

İçeri girdiğinde salonda oturan bir SaTzu çifti vardı. Jungkook ikisinin arasında oturmuş umursamazca dediklerini dinliyordu.

"Jungkook," diye seslendi Yoongi. Tüm gözler üzerine dikildiğinde adımlayarak Jungkook'un önüne gitti ve önünde eğildi.

"Hyung?"

"Bu gün biraz birlikte zaman geçirelim. Ne dersin?"

Jungkook'un gözleri bir anlığına patlamıştı. Ama ne yazık ki bu çok uzun sürmemişti.

"Benim için uğraşmana gerek yok hyung. Senin derslerin vardır. Onlara zaman ayırmalısın."

Yoongi burukca gülümsedi.

"Derslerim senden önemli değil." Yoongi bakışlarını Sana'ya çevirdi.

"Siz gidebilirsiniz." Sana kafasını salladı ve ayağa kalktı.

"Yoongi, iyi şanslar." Sana Yoongi'ye gülümsedi ve ikisi de evden ayrılmak için kapıya yöneldi. Çok geçmeden de kapının açılış ve kapanış sesi geldi.

Yoongi eğildiği yerden kalktı ve Jungkook'un yanına oturdu.

"Kookie, böyle yapmana gerek yok biliyorsun değil mi? Senden iğrenmiyorum ve böyle bir şey asla söz konusu olmayacak."

Yoongi Jungkook'a sevgiyle gülümsedi.

"Biliyorum ama..." Jungkook cümlesini tamamlayamadı. Yoongi ona sadece sevgi ve merhametle bakıyordu. Dokunmasından rahatsız oluyordu bir süredir. Bu nedenle ona dokunmaktan çekiniyordu, deli gibi bunu istese bile.

"Jungkook, ben çok üzülüyorum. Seni böyle görmek, saçlarına bile dokunamamak beni çok üzüyor."

Jungkook Yoongi yerine yere bakıyordu. "Üzülme hyung. Ben sadece hazır değilim."

"Şu an seni öpsem ne tepki verirdin?"

Jungkook sonunda Yoongi'ye baktı.

"Bilmiyorum..."

Yoongi, Jungkook'a yaklaşıp dudaklarına küçücük bir öpücük kondurdu.

Jungkook'un gözleri doldu. Jungkook bile bunun nedenini anlamıyordu. Ama yüzünden anlaşıldığı kadarıyla memnun değildi.

"Ben senden iğrenmiyorum ama belli ki sen benden iğreniyorsun Jungkook."

Yoongi kırılmış bir şekilde koltuktan kalktı ve odasına geçti. Bu gün cidden ağır bir gündü. Sadece uyuyup bu günü geride bırakmak istiyordu.

Jungkook koltukta öylece kaldı. Gözleri bu sefer Yoongi'nin söyledikleri yüzünden dolmuştu. Youngnam'ın yaptıklarını fark ettikten sonra kendine dokunulmasını istemiyordu. Bu konuda haklıydı ama bu Yoongi'nin kırılmasına engel olacak bir sey değildi.

354 kelime

Merhaba atamadığım bölümler yerine olan bölümleri bu gün atacağım. Okulun ilk günleri cidden çok yoğundu.

Kafamı kaldıramadım sanki.

Neyse, bölümün bizimkiler için iyi geçmediğini biliyorum. Ama ayrılıklar her zaman daha sıkı bir şekilde insanları bağlayabilir bence.

Bu bölüm de böyleydi. Umarım beğenmişsinizdir.

Sonraki bölümde görüşmek üzere 👋💜🍭