Desperation

IV

"Damn, baby. You have a fine breast and a smooth tits. I like it" aniya at mabilis na piniga ito.

Bahagya akong napalayo sa sinabi nito. Did he meant it? "You do?"

He did not answer. I moved again slowly giving us a gap. Narinig ko ang pagrereklamo niya at hinabol pa ng halik ang mga labi ko ngunit agad kong hinarang ang mga kamay sa mukha nya at sa aming harapan.

"Stop" matigas kong saway. Nakapikit ako upang magpakawala ng isang buntong hininga. Natatakot ako.

I breath heavily.

Nilamas ko ang ulo ko dahil sa pag-ikot ng paningin nito. Unti unti kong minulat ang mga mata at nabigla sa naging reaksyon nya. He is not smiling anymore. I couldn't read any emotions.

"Look, I love you kuya pero hindi sa ganitong paraan ko ipapakita." I prevented his stares. "Hindi na tayo bata para hindi malamang isa itong kahibangan. " matigas kong lintaya.

Yumuko ako at napakagat sa labi. Hinihintay ang pagsigaw niya dahil alam ko sa sariling ayaw nyang binibitin. Naiinis sya at nanununtok. I still remember when he gave me a punch on my face during our childhood days, a fight of him and his colleagues in our campus university and such.

Ngunit ilang segundo parin ang nakalipas ay tahimik parin ang paligid. Dahan dahan kong binalik ang tingin sa kanya at sumalubong sakin ang kunot nyang noo.

Wala paring emosyo ang mga titig.

Unti unti akong lumayo at umupo sa kama. Bumuntong hininga at nag-iiwas muli ng tingin.

"Yeah right...you just prove na isa ka ding hangal." His voice range. Bumilis bigla ang bawat tibok ng puso ko.

"K-kuya....." binuka ko ang mga labi ngunit walang lumalabas na salita. Gusto kog magplaiwanag ngunit bumibigat na rin ang talukap ng mga mata ko. I just can't stand the atmosphere around this four sided room. Tumahimik na lamang ako at bahagyang yumuko.

"Gusto mo naman to diba?"

"Of course not!" agad akong umiling. Unbalanced myself. Tumitig lang sya sakin at bahagyang ginalaw ang ulo at pinagmamasdan ako. Oh fuckk!

"How many times do I need to tell you that you're not good at lying, huh? so goddamn please stop denying it! You like it, ayaw mo lang aminin dahil sa mga bumabagabag na mga bawal dyan sa utak mo." He seems mad.  Hindi ko tuloy alam ang isasagot.

Something inside me saying he's right? I don't know. His touch is just a definition of heaven. 

"Let's continue! Hindi ko kakayanin ang dulot nito pag hindi ko nagawa ang gusto ng katawan ko."  Napalunok ako. "Please, kahit ngayon lang?" ang kaninang walang emosyong tingin nito ay napalitan ng pagmamakaawa.

I open my mouth just to say something when suddenly he stopped me again.

"In women...wala kayong maramdamang sakit pero saming mga lalaki, magkakasakit kami! Hindi namin kaya pag hindi kami makaraos. Sobrang sakit ng dulot nyan sa puson namin. Kaya please, kahit ngayon lang----"

"Pero mali nga eh!" pagpupumilit ko dito na syang ikinatigil nito.

Tinakpan ko ang bunganga gamit ang dalawang kamay at yumuko. Marahang umiling.

"Walang mali bunso kung wala kang pagsasabihan. Satin-atin lang to. Dont tell anyone about this." He held my hand desperately. "Please, I need you. Gusto mo bang magkasakit si kuya? I know you don't want to. kaya please baby, let's do this." pang-uuyam na lintaya nito sakin.

"Pero kuya pano pagnabuntis ako?" muli kong pagrereklamo.

Paano kung magbunga ang pagkakamaling ito? edi mapapahiya ang magulang ko? Aahh..hindi ko kakayanin to!