Love Under the Crescent Moon

Chapter 13- Special Chapter

PS: IT'S A LONG ONE.
______________________________________

CRESCENT'S POV;

Nandito kami ngayon sa lugar kung saan kami magkikita. Feb is already here when I came.

Tiningnan ko sya. Daym Simpleng White T-shirt, maong na fitted jeans itim na sapatos lang ang outfit nya pero sumusigaw ito ng kagwapohan. Through out the years nagbago na talaga ang physique nya. Mas lalo din syang tumangkad around six feet na ata sya while ako 5'5 lang.

Kung titingnan mo ang mukha nya. He became even more handsome. Mas. Lalong na hulma ang mukha nya. He looks mature but gorgeous. Yung hairstyle lang nya ang hindi nagbago. Faded cut parin ang buhok nya.

"Bakit ba at lagi ka nalang tumititig sakin. That's creepy you know." Sabi nya na ikinagulat ko.

"Ayyy I'm sorry. Tiningnan ko lang kasi ang itsura mo." I said honestly.

"Why? May problema ba sa mukha ko?" Sabi nya.

"No! W-wala, wala naman." Sabi ko na nauutal.

"So. What are we gonna do today?" Tanong nya.

Actually wala talaga akong na isip na lugar kung saan kami pupunta.

"Ahm.... It's embarrassing pero. Wala akong na isip na lugar." Sabi ko. Bumuntong hininga sya at saka napailing nalang.

"You asked me to go out pero wala kang na isip? Nakakatawa ka rin no." He actually let out a chuckle. A genuine one.

"Sorry na nga. It's my first time asking a guy to go out so please bear with me Feb." Sabi ko.

He looked actually shocked. "Woww. So you've never asked your boyfriend to go out?"

Tumingin ako sa kanya. "You mean ex. Yes I have never asked him to go out even once. And please don't mention that devil's name. Masisira ang araw ko. I still can't forgive him on what he did to me." Sabi ko pa.

"Ohh okay okay sorry about that. Wag kang mag alala ako na ang magdadala sa atin sa mga magagandang pasyalan. Nakakahiya naman sayo Miss lets-go-out-but-I-don't-know-where." Sarkastikong sabi nya.

FEBRYLLE'S POV:

I can't believe this woman. Ang lakas loob mag aya pero hindi naman pala marunong. Well 10 years ago hindi sya masyadong pinapagala so counted yun as excuse pero I think hanggang ngayon hindi parin sya pinapagala or maybe hindi lang talaga mahilig lumabas.

Kaya pinasakay ko sya sa motor ko at dinala sa mga lugar na lagi kong pinuntahan. First on my list is 'May Abohan.' Of course hindi yan mawawala sa listahan.

"Ahmm. Why here?" Tanong nya ng makababa sya.

"Kahit na sa maikling panahon na nakilala kita, there's just one thing I know about you na hindi ko malilimutan. At yun ang hindi ka mahilig mag agahan. Kaya dinala ka dito. Kumain muna tayo para may lakas tayo." Sabi ko sa kanya.

"How about you? Hindi ka rin ba kumain ng agahan?" Tanong ni Crescent.

"Of course I ate. Hindi ako lumalabas ng bahay na walang laman ang tyan. Kakain lang ako ulit. I eat breakfast 2 times." Sabi ko.

"Wow. Buti di ka tumataba nyan." Sabi nya.

"Well I do work out a bit kaya I don't earn fats."

"Oh okay. Uhmm what shall we order?" Ngumiti lang ako. "Ako nang bahala dyan.

Nang may lumapit saming waiter ay kaagad akong nag order ng mga pagkain, syempre hindi mawawala anf bulalo at letche flan, my favs.

Nang matapos mag order ay nakita ko nanaman syang tumititig sakin.