ispin / Yarı Texting

0.7

Hepinize keyifli okumalar dilerim.

*
*
*
*

-Kişinin Engelini Kaldırdınız-

İspin: Tebrik ederim engeli bu sefer iki gün içinde açtın.

Almila: Aslında dün açtım ama çok yoğun olduğundan fark etmedin sanırım.

İspin: Kabul et fark etmediğim için sinirlendin değil mi?

Almila: Evet, oturdum ağladım. Nasıl beni fark etmezsin diye.

İspin: Kıyamam ben senin gözyaşlarına. Ağlama, ağlama.

İspin: Hem ben senin açtığını fark ettim ama bilerek mesaj atmadım. Belki sen atarsın sandım ama.

Almila: Atmadım. İlk adımı atan kişi olmak istemedim.

İspin: Atsan ölürsün çünkü.

Almila: Belki.

İspin: Bu iki gün içinde neler yaptın bakalım? Koşma olimpiyatlarına katıldın mı?

Almila: Ahahaha çok komik.

Almila: Yanıldın, çocuk.

Almila: Bu sefer ne koştum ne yoruldum. Sadece durdum ve ödev yaptım. Ödev yapmaktan düşünmeye vaktim olmadı.

İspin: Yine inek öğrencinin tekisin herhalde.

Almila: İnek demeyelim de boş vakti çok diyelim.

İspin: Boş vaktini sadece ödevlere harcamayı bırakıp biraz da ailenle ilgilensen daha iyi olmaz mı sence?

Almila: Aileme yeteri kadar vakit ayırıyorum bence.

İspin: Yüzlerine bakmadan ve telefonlarını açmadan mı?

Almila: Hee sen Alplerden bahsediyorsun.

İspin: Sen kimleri anladın?

Almila: Anlamam gereken kişileri anladım ama sen onları bilmediğin için kendi kafanda kurduğun gerçekliğe inanıyorsun.

İspin: Senin ailen onlar değiller Almila. Senin ailen Alp, annen, baban ve biziz.

Almila: Ve görüyorum ki kendi kafan da gördüğün gerçekliğe inanmakta hâlâ ısrarcısın.

İspin; Ve bende görüyorum ki sen hâlâ gerçekleri kabul etmekte zorlanıyorsun.

Almila: Hangi gerçeği kast ettiğine göre değişir.

İspin: Kendi kan bağın olan kişileri görmezden gelip daha beş yıldır tanıdığın insanlara ailem diyorsun. Onların seni daha doğru düzgün tanıyamadığına eminim.

Almila: Beni görmezden gelen anne ve baba,

Almila: Varlığımdan nefret ettiğini söyleyen bir abi,

Almila: Beni deli hastanesine kapatmaya çalışan dostlar,

Almila: Ve beni olduğum gibi kabullenen ve nedensiz seven insanlar...

Almila: Sen hangisini aile gibi benimserdin?

Almila: Kendi inançlarına ve benliklerine ters düştüğü için deli olduğunu söyleyen insanları mı yoksa seni olduğun gibi kabullenen ve destekleyen insanları mı?

İspin: Bütün bu söylediklerine rağmen onların değiştiğini sende biliyorsun. Geçmişi ardından bırak ve on sekiz yıl boyunca sana sahip çıkan insanlarla görüş.

Almila: Bana sahip çıkan?

Almila: Evin kapısının yakınına oturtmak sahip çıkmak değildir.

Almila: Ayrıca onlarla geçirdiğim beş yıl sizinle geçirdiğim on sekiz yıla bedeldi.

Almila: Ayrıca bilgin olsun diye söylüyorum bazı insanlarla geçirdiğim bir gün sizinle geçirdiğim on sekiz yıldan daha güzel ve daha özeldi.

Almila: Bende bir zamanlar dış kapıya oturtmak sahip çıkmak zannetmiştim ama meğersem bu sadece değersiz hissettirmekmiş, yaşarken öldürmekmiş.

Almila: Gerçek aile sevgisini hissedince anladım bunu.

Almila: Sen asla anlamayacaksın çünkü asla bunu hissetmeyeceksin.

Almila: Bazı insanlarla kurduğum bağ kan bağım olduğu insanlardan daha güzeldi. Kan bağının bir önemi yok. Bunu senin de bildiğinden bir şüphem yok.

İspin: Bir yer de tamamen haklıyken bir yerde tamamen haksızsın Aymira.

İspin: Evet bazı insanlara arada bir kan bağı yokken bile çok değer veriyor onları kardeşimiz, ailemiz gibi benimsiyoruz. Bunu bende yaptım, yapıyorum ve yapmaya devam edeceğim.

İspin: Ama senin durumun farklı Almila.

Almila: Nesi farklı?

İspin: Diğer insanlar bunu yaparken kan bağı olan insanları da severler ama sen kan bağın olduğun insanlardan köşe bucak kaçıyorsun.

İspin: Onları görmezden geliyor, yokmuşlar gibi davranıyorsun.

Almila: İnkar etmeyeceğim, öyle yapıyorum.

İspin: Korkuyor musun?

İspin: Benden, bizden, babandan, Alp'den korkuyor musun?

Almila: Birilerden korkmayacak kadar büyüğüm, akıllandım.

İspin: Korkmak eylemi hiçbir zaman akılla yapılan bir eylem olmadı Almila. Aklın değil, kalbin yön verir korkularına.

Almila: Kalbimizle korkar akımızla korkularımızın üstesinden geliriz, geçmişte kalan.

Almila: Sizden korkmuyorum çünkü artık zayıf değilim. Sizin karşınıza geçtiğimde artık o on sekiz yaşındaki kıza dönüşmeyecek kadar akıllıyım.

İspin: Bizi alt edebileceğini mi iddia ediyorsun?

Almila: 😉

İspin: Sen istesen bizi on sekiz yaşında da alt edebilirdin Aymira ama yapmadın, neden?

İspin: Çünkü size kıyamadım.

İspin: Bizi seviyorsun.

Almila: Sizi seviyordum.

İspin: Yine seveceksin.

Almila: Sizi sevmeye harcayacak vaktim yok.

İspin: Göreceksin, sonra bu dediklerinle sen dalga geçeceksin.

Almila: Gitmem lazım geçmişte kalan. İşlerim var.

İspin: Az önce bana geçmişte kalan dedin. Öyle mi kaydettin beni?

Almila: Hayır, farklı kaydettim.

İspin: Ne diye kaydettin?

Almila: Söylemeyeceğim.

İspin Yazıyor...

Almila: Tek bir şey daha yazma yoksa engellerim.

Almila: Sende uyu artık saat orada gece yarısı çoktan oldu.

Almila: Son son rahat bir uyku çek, çünkü bir daha buna fırsatın olmayacak.
(Gönderilmedi)

Düşüncelerinizi buraya bırakabilirsiniz.