M.A series #04 Rios Sandoval

CHAPTER 26

Present..

It's been 7 years after I leave the Philippines and live on  Zurich, Switzerland we're I continued my study and finished my course there. And I never thought I will came back here again because my life is not here anymore, sa Switzerland ako nagpunta para makalimot, para ipahinga ang aking puso at isip sa lahat ng nangyari sa akin. I was back young then, padalos-dalos sa mga desisyon sa buhay, hanggang sa nakasal at muntik ng magka-anak. Now I can say I get more matured, I live the past seven years of my life alone. Ang dami kong natutunan ng mamuhay ako mag-isa.

But now I came back again because of my sick father, ayoko man bumalik pa dito pero kailangan. My dad is my dad, he's still my father and even if I deny I miss him so much. May mga bagay man kaming hindi napagka-unawaan noon ay naayos naman na. My father visited me in Switzerland atleast once a year, nitong nakaraang taon lang ang hindi dahil nagkasakit nga siya.

"Dad.." Isang tipid na ngiti ang binigay ko ng makita ko siya na nakahiga sa kama. Lumapit ako agad para magmano at yakapin siya. "I miss you daddy.."

"Amethyst, anak.." Nakangiting sabi ni Enrico ng makita ang kanyang unica iha. "Akala ko hindi ka uuwi."

I smiled and sit beside him, "Hindi ako makatiis na hindi umuwi lalo pa at ang matikas at matapang kong daddy ay umiiyak ng tawagan ako." Pagbibiro ko sa kanya. Kahit naman siguro sino ay mapapauwi kapag tinawagan ka ng magulang mo idagdag pa na nagsabi na ito ng mga huling habilin sa kanya.

Natawa ang matanda, "Your a grown up woman now. Napakaganda mo iha, at mukhang nahiyang ka na sa ibang bansa." Sabi pa ng daddy ni Amethyst at hinawakan sa pisngi ang anak.

"I will stay here for vacation pero syempre para mabantayan kita." then I hold his hand and look at him again. My father's get old, pumayat din ito ng kaunti ngayon kumpara noong huli kaming nagkita.

"Si Rios.."

"Ayoko siya pag-usapan." Sagot ko kay daddy.

"Sa ngayon iha pagbibigyan kita pero asahan mong pag-uusapan pa din natin ang tungkol sa asawa mo."

Tsk? Asawa? Wala na akong asawa mula ng umalis ako dito. "Can I rest dad? Mamaya na po tayo mag-kuwentuhan." Paalam ko sa kanya, 14 hours ang biyahe sa eroplano mula Switzerland hanggang dito sa pilipinas at halos dalawang oras pa ang inabot ko mula naman sa airport pauwi sa bahay.

"Sige anak magpahinga ka nga muna talaga, nandito naman yung nurse ko para may makakasama ako dito." Pagsang-ayon ni Enrico.

Then Amethyst went to her room, kung paano niya ito iniwan pitong taon na ang nakakalipas ay ganoon pa din ang itsura. Lagi naman sinasabi sa kanya ng daddy niya na nililinisan naman ito kapag nag-uusap sila sa telepono. Inayos niya muna ang mga damit na dala niya bago siya naligo. She really felt tired, alas kuwatro na ng hapon at iidlip muna siya at bababa na lang mamaya bago mag-hapunan. Their housemaid Cathy is still working on them, hindi na nga ito nakapag-asawa pa at dito na nga lang din tumira sa kanilang bahay. While her father is already retired from his work three years ago and last year nga nagkaroon ito ng sakit sa puso.

Alam kong kasabay ng pag-uwi ko ngayon dito sa Pilipinas ay ang tsansang magkita kami ni Rios. Pero handa na ba ako na magkaharap kaming dalawa? Napatawad ko naman na siya, pero baka kapag nagkita lang kami ay hindi ko maiwasang sumbatan siya. Dahil kung hindi sana sa akin nangyari ang dahilan kung bakit ako umalis noon ay napakasaya ko siguro, I imagine that I do have a 6 years old child now. Pero wala, nawala na siya habang nasa tiyan ko pa lang siya.

Bago matulog ay tinext ko muna ang taong tumulong sa akin noon at naging kaibigan ko na din, she will be happy if she knew I'm already here in the Philippines. Dalawang beses ako nitong pinuntahan noon sa Switzerland and we became a good friends and like what I've said to her once na nakauwi ako dito ay magkikita kaming dalawa. And that woman is Abigail.

Wala bang manlilibre diyan? Pangpagana lang magsulat🤗
#maribelatentastories