The Reason Of My Smile [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

Κεφάλαιο 3

Ήταν άλλη μια βαρετή μέρα στο σχολείο και είχε περάσει καιρός από τότε που είχα σταματήσει να κλαίω για τον Γιώργο.

Το πρωί βλέπω ένα αγόρι που δεν τον είχα ξαναδεί και ήταν μέσα στην τάξη. Πολύ ωραίο παιδί. Είχε κατσαρά μαλλιά ,όχι πολύ, και του έπεφταν πολύ ωραία στο κούτελο. Φόραγε αθλητική φόρμα και φαινόταν ότι είχε πολύ ωραίο σώμα και καλοσχηματισμένο.

- Παιδιά έχουμε ένα καινούργιο μαθητή στην τάξη. Σας παρακαλώ καλώς ορίστε τον.

Ήταν η κύρια της γλώσσας με την οποία είχαμε μάθημα εκείνη την στιγμή.

-Γεια σας παιδιά,με λένε Δημήτρη. Κάποιοι από εσάς μπορεί και να με ξέρετε αλλά και κάποιοι όχι...

Και ξαφνικά εκείνη την στιγμή είδε εμένα. Ένιωσα λίγο άβολα αλλά δεν ξέρω γιατί.

Ήταν πολύ άνετος και μιλούσε ελεύθερα,απο'τι φαίνεται ήταν κοινωνικός. Συμμετείχε στο μάθημα αλλά πολλές φορές τον έπιανα να με βλέπει. Για κάποιο λόγο ένιωθα να κοκκινίζω και κατέβαζα το βλέμμα μου.

Στο διάλειμμα , καθόμουν όπως πάντα με τα κορίτσια. Αλλά είδα από μακριά πάλι τον Δημήτρη να με κοιτάει. Γύρισα από την άλλη και έτρωγα τότε. Ξαφνικά κάποιος ακούμπησε τον ώμο και τρόμαξα.

-Γεια σου. Καλή όρεξη...τι κάνετε κορίτσια

ΗΤΑΝ Ο ΔΗΜΉΤΡΗΣ!!

-Ωχ ,γεια σου... ευχαριστώ πολύ και τίποτα δεν κάνουμε.
-Απλως κουτσομπουλευουμε.-ειπε η Χριστίνα-ποιος είσαι...δεν σε έχουμε ξαναδεί.
-Ειμαι καινούργιος μαθητής στη τάξη της Στεφ.

Συγγνώμη, από που ήξερε το όνομα μου!!??

-Παρεμπιπτόντως, καλώς ήρθες και από'τι φαίνεται έμαθες το όνομα μου. Είμαι η Στεφανία και με φωνάζουν Στεφ. Αυτες είναι η Αγγλική και η Χριστίνα. Κορίτσια αυτός είναι ο Δημήτρης.
-Χαρηκα.
-Και εμείς.-ειπαν με μια φωνή τα κορίτσια και αρχίσανε να γελάνε.
-Στεφ ήθελα να σου ζητήσω εάν θες να κάτσουμε μαζί. Τα αγόρια κάνουν πολύ φασαρία και τα άλλα κορίτσια συμπεριφέρονται σαν ανώμαλες....ή μάλλον είναι ανώμαλες.
-Χαχα, ναι γιατί όχι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα.
-Τελεια!

Τότε κατάλαβα γιατί με έβλεπε συνέχεια στο μάθημα. Γιατί ήθελε να κάτσει μαζί μου. Χάρηκα πάρα πολύ που θα κάτσω με αυτόν. Από'τι φαίνεται ήταν καλό παιδάκι.

*Σπίτι*

-Στεφ... Επιτέλους ήρθες,ο μπαμπάς είναι στο νοσοκομείο γιατί έγινε ένα μικρό ατύχημα. Πρέπει να κάτσεις στο σπίτι με την Ειρήνη και μάλλον και αύριο δεν θα πας στο σχολείο.
-Τι!?Είναι καλά ο μπαμπά? Τι έγινε?
-Μην ανησυχείς, καλά είναι.

Ήθελα πάρα πολύ να πάω και να τον δω αλλά έπρεπε να κάτσω με την αδερφή. Δεν θέλαμε να δει τον μπαμπά στο νοσοκομείο γιατί μετα θα στεναχωρηθεί πολύ.

Το πρωί ξύπνησα αργά ,πήρα την μαμά τηλέφωνο να ρωτήσω για τον μπαμπά. Ευτυχώς ήταν καλά και θα έβγαινε το απόγευμα.

Βαριόμουν και είχα κάνει τα πάντα στο σπίτι. Καθαρισα σκούπισα έφτιαξα φαγητό και ήταν μόνο 12. Μετά ακούω ένα θωριβο από το κινητό μου.

*Μύνημα*

:Έλα καλέ...με φοβήθηκες επειδή θα κάτσω μαζί σου και είπες να μην έρθεις στο σχολείο (emoji που γελάνε)

Ο ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΉΤΑΝ. Μου είχε κάνει φολλοου στο ινστα και μου είχε στείλει και μύνημα.

:Χαχα,όχι καλέ. Είχα κάποια οικογενειακά προβλήματα.

:Αχα, εντάξει να προσέχεις.

:Μπορείς σε παρακαλώ να μου δώσεις τα μαθήματα μετά?

: Βέβαιος... μόλις πάω σπίτι θα στα στείλω.

: Ευχαριστώ πολύ.

:Τπτ καλέ.