𝑻𝒉𝒊𝒔 𝑴𝒂𝒏 𝑫𝒊𝒆𝒔 𝑻𝒐𝒏𝒊𝒈𝒉𝒕

Part 4

چان از راه پله بالا رفت تا به اتاقی که توش بیدار شده بود برسه، اما نگاه‌های سنگین آدم‌های توی کاخ عذابش می‌داد.
يه صدا به گوشش رسید.

_هی تازه وارد! چیا بلدی که میگن آلفا رو تیغ زدی؟

[خب... چی‌شد چی کار کردی؟ ]

چان به حرف جیسونگ توجه نکرد و به مرد سیاه پوست که با پوزخند به قد کوتاهش نگاه می‌کرد، جواب داد.

_صددرصد از تو چیزهای بیشتری بلدم. من تیغش نزدم، حقم رو گرفتم.

[چان... دعوا نکن. ]

مرد عصبانی شد و جلوی چان ایستاد و یه ضربه به قفسه‌ی سینه‌اش زد.

_از من بیشتر بلدی؟ می‌تونم استخون‌هات رو خورد کنم.

_واقعا؟ پس تلاشت رو بکن.

[ سی وان! من فرمانده‌ام و بهت میگم بس کن. ]

چان به مرد نگاه کرد و حرفش زو زد، اما مخاطبش جیسونگ بود.

_عمرا بکشم عقب.

[ عكس‌العملت رو کند کن. نمی‌خوام حرکاتت رو آنالیز کنن... احمق نشو. ]

مشت مرد سمت صورت چان رفت و چان جاخالی داد، اما بخاطر حرف جیسونگ هیچ ضربه‌ای به مرد نزد. مشت‌ها و لگد‌های مرد رو رد می‌کرد و اجازه نمی‌داد بهش برخورد کنه.

_دارین چه غلطی می‌کنین؟

صدای یه پسر جوون شنیده شد. جلو اومد. موهاش بلند بود و رنگ بلوندی داشت. قد بلند و جذاب بودنش اون رو تبدیل به یه آدم خاص می‌کرد. اسمش زو یادش اومد. خرچنگ گفته بود اسمش هیونجینه.
مرد سیاه پوست کنار کشید و به چان نگاه کرد.

_اون عوضی خیلی زبونش درازه.

چان سکوت کرد و هیچی نگفت.

_تو کی هستی؟

[ چان جوابش رو بده. ]

_اسمم چانه، شبگردم.

_شبگرد دیگه چه کوفتیه؟

_همون کوفتی که آلفای عزیز شما بهش نیاز داره.

چان به سایه‌ی روی زمین نگاه کرد. یکی داشت نزدیکش می‌شد. مشتش بالا اومد و چان سریع جاخالی داد.

_كافيه پسرا. من هیونجینم، هوانگ هیونجین. قرار نیست به جون هم بیفتین.

چان : من به کسی کاری ندارم... حوصله‌ی تیکه و کنایه ندارم. اگه می‌خواین من از این جهنم می‌رم و هر وقت کارم داشتین میام. من اصراری ندارم اینجا بمونم.

صدای عصبانی چانگبین اومد و هیچ کس جرعت حرف زدن نداشت، به غیر از چان!

_چه مرگتونه؟ هیون... اینجا چه خبره؟

هیونجین : بچه‌ها با تازه وارد حال نمی‌کنن.

چان : از این لقب مسخره بدم میاد.