AHVEB

31. BÖLÜM: "BİR ADAMIN CEHENNEMİ"

Merhaba! Nasılsınız?

Bu bölüm 2 parttan oluşuyor.

Birinci partta, AHVEB'in 1. Bölümünü Giryan Akat'ın ağzından okuyacaksınız.

İkinci partta ise 30. Bölümde kalan yerden devam edeceğiz.

Ayrıca Instagram hesabımı takip ederseniz sevinirim çünkü tüm duyuları oradan yapıyorum: @/deathlessniks

Bölümden sonra sohbet etmek için Twitter'a da bekliyorum sizi: @/sabahayolculuk

İyi okumalar! 🤍

Lana Del Rey, Heroin

You Me At Six, Beautiful Way

Layers, The Away Days

40gece, Gecenin İçindeyim

Rihanna & Future, Loveeeeeee Song

31. BÖLÜM: "BİR ADAMIN CEHENNEMİ"

1. PART

AHVEB, 1. BÖLÜM.

GİRYAN AKAT

"Giryan. Giryan... Giryan!"

Kulağımın dibinde patlayan sesle beraber gözlerimi okuduğum kitaptan çekerek sesin sahibine döndüm. Yüzüne bakmama gerek yoktu. Sesin sahibini tanıyordum. Erez'di. Yanında ise... Bir kız vardı, yüzüne bile bakmamamıştım çünkü gerek yoktu. Platin sarısı saçlar yeterliydi simasının kafamın içinde canlanması için. Kısa bir saniye hafızamı yokladım, ismini hatırlamak için.

Hafızama güvenirdim, beni hiçbir zaman yarı yolda bırakmazdı çünkü, hatırlamak istemediğim şeyleri bile nefes almaya devam ettiğim her an hatırlatırdı bana. Yürürken, Ankara sokaklarının kasveti Pancevo'nun ara sokaklarının karanlığını hatırlatırdı mesela bana bu hafızanın laneti. Yemek yerken, ne zaman farklı bir Türk yemeği tatsam annemin yaptığı Sırp yemekleri ile kıyaslardı tadını aynı lanet.

Taşıdığım zihin öyle bir lanetlemişti ki beni bu hafızayla... Herkese bedava olan nefes bile benim için bir bedel gerektiriyordu.

Normalde dikkatli bir herifimdir. Kulağımda kulaklık olması bir şey değiştirmezdi. Yanımdaki kımıldayan yaprağın sesini bile işitirdim. Çünkü işitmek zorundaydım. Eğer küçük bir çocuksanız ve evinizin içinde bir canavarla yaşıyorsanız, büyüdüğünüzde bile bırakamayacağınız birkaç alışkanlık elde etmek zorundasınızdır. Kapıları dinlemek gibi. Dikkatli olmak gibi. Çıkan her seste tetikte olmak gibi.

Öyleyse neden karşımdaki kız ismimi üç kez seslendiğinde anca algılayabilmiştim onu? Sesi yetersiz geldiğinden mi? Hayır. İlk seferinde duymuştum onu. Ama bana seslendiğini algılayamamıştım.

Bazen ismimin ne olduğunu unuturum ben.

14 sene boyunca başka bir isime sahip olsanız, emin olun siz de unutursunuz.

Bu yüzden bazen gözlerimi kapatır ve bildiklerimi tekrar ederim. Tekrar, tekrar ve tekrar... Yalçın Ertekin, 14 yaşında beni Sırbistan'ın çöplüğünden çıkarıp Türkiye'ye gelen özel uçağına bindirdiğinde karşıma oturup bir konuşma yapmıştı benimle. 15 yaşına gelmemi bekleyip ortaokulla uğraşmayıp beni usülsüz bir şekilde direkt bir liseye kaydettiğinde de. 16 yaşında pis işlerini bana ilk yaptırmaya başladığında da. 17 yaşında kendimi ilk zehirlemeye başladığımda da. 18 yaşına gelip artık gözlerimi gerçekliğe açtığımda ve ona onun köpekliğini yapmayacağımı söylediğimde de. 19 yaşında az kalsın kendimi öldürecekken de.