Our Secret [VMIN]

"მოგონებები"

"მიყვარხარ, თეჰიონ." თქვა ჯიმინმა რბილი ტონით.

-რამე თქვი ჯიმინ? თქვა თეჰიონმა დაღლილი და ნახევრად მძინარე ხმით.

ჯიმინი დაიბნა. "აჰ, არა, მე არა." გაწითლდა.

"კარგი." თქვა თეჰიონმა.

__

მეორე დილით ორივემ ნივთები ჩაალაგეს და სასტუმრო დატოვეს.

"მაშ, გაქვთ გეგმა Შენი ძმის პოვნასთან დაკავშირებით?" იკითხა ჯიმინმა, როცა თავისი ნივთები მანქანის საბარგულში მოათავსა.

"არა." უპასუხა თეჰიონმა.

"ოჰ." თქვა ჯიმინმა. საბარგული დახურა და მანქანის სამგზავრო მხარეს ჩაჯდა.

ისინი მანქანით მოძრაობდნენ ცოტა ხნით, სანამ შეთანხმდნენ, რომ გაჩერებულიყვნენ და სუფᲗა ჰაერი ᲩაეყლაპაᲗ. Თეჰიონმა მანქანა გააჩერა და ქვევით იყურებოდა.

"ჯიმინ!" თქვა თეჰიონმა სევდიანი ხმით.

"ჰო?" მან შეხედა თეჰიონს რომელიც ისევ ქვემოᲗ იყურებოდა და ხელებს აᲗამაᲨებდა.

თეჰიონმა ჯიმინს ახედა და ნაზი ღიმილი აჩვენა.

"Მენატრება." თქვა თეჰიონმა სუსტი ღიმილით. ვეღარ შეიკავა, ცრემლები ჩამოუგორდა და სახეზე ჩამოცურდა.

ჯიმინს გული ეტკინა. მას აქამდე არასდროს უნახავს Თეჰიონის ტირილი და არ სურს ამის ნახვა.

ჯიმინი მიიწია და თეჰიონს ხელი მოხვია, ახლოს მიიზიდა. ჯიმინის გული უფრო სწრაფად უცემდა, როცა თეჰიონმა თავი ჯიმინს მხარზე დაადო.

"ეს მახსენებს როგორ Შეგხვდი." თქვა ჯიმინმა ოდნავი სიცილით.

"კი? კიდევ გახსოვს ის დღე?" ჰკითხა თეჰიონმა, ახლა კი გაიღიმა.

__
*გაცნობის დᲦე*

ჯიმინი საკლასო ოთახში ფანჯარასთან იჯდა. მასწავლებელი შემოვიდა იმ მოსწავლესთან ერთად, რომელიც აქამდე არასდროს უნახავს.