Jean x Marco

I am sew sahry

Het is een mooie warme dag en Jean en Mikasa zijn in de stad. Ze zijn gezellig aan het kletsen en lopen. Dan stopt Mikasa. "Hey Jean." Zegt ze. "Hier is een karaoke, zullen we hierheen gaan?" Jean stopt. "J-ja! Natuurlijk! Kom we gaan naar binnen. Hehe." Zegt hij en samen lopen ze de karaoke binnen. Ze melden zich aan en gaan met vier andere mensen in een hok ding. Jean en Mikasa gaan naast elkaar op de bank zitten. Een andere jongen staat op en pakt de microfoon. "Ik ben Imaizumi en ik ga het liedje love hime zingen!" Hij doet de machine aan en begint te zingen. "HIME HIME HIME, SUKI SUKI DAISUKI. HIME HIME, KIRA KIRA RIN!" Het klinkt niet zo mooi. "Ga jij hierna, Jean?" Vraagt Mikasa. Jean schrikt half. Hij is eigenlijk vreselijk in zingen, maar hij ging toch mee naar binnen omdat Mikasa dat wilde. Hij slikt. "Ja! Ik ga wel zingen hierna! HAha!' Zegt Jean veel te hard. De andere jongen finishes zijn solo en geeft de microfoon aan Jean. Jean slikt nog harder. Hij gaat staan en de muziek gaat aan. Hij kijkt naar de lyrics, maar die zijn er niet! Jean schrikt. "H-hey, waarom zijn er geen lyrics?" Vraagt hij bang. "Het is freestyle!" Zegt de jongen die net love hime heeft gezongen. Jean schrikt. "Wat?! Maar dat kan ik niet!" Dan denkt hij aan Marco. Als Marco hier was, zou hij waarschijnlijk de microfoon van hem overnemen en zelf beginnen te zingen, zo redt hij Jean van een awkward situatie. Maar Marco is hier niet, en dat is allemaal zijn schuld. Jean slikt. Hij moet dit doen, voor Marco. Hij haalt diep adem en begint te zingen. "PLEASE DUN'T LEAVE MEEEH, AND I AM SEW SAHRYY!" 

Het is later en Jean en Mikasa zitten samen in een café wat te drinken. Mikasa zit nog steeds te giechelen. "Haha, Jean dat liedje dat je net zong was zo raar! Hahaha!" Jean wordt rood. "I-ik deed mijn best." Mikasa lacht en drinkt meer van haar drinken. Jean kijkt naar haar. Eindelijk is hij met Mikasa alleen, voor het eerst na een halfjaar. Jean drinkt van zijn drinken. Ze hadden samen een hele gezellige dag in de stad; ze gingen naar de karaoke, winkelen en naar een café. Hij heeft Mikasa veel beter leren kennen en zij hem. Maar het voelt... anders. Hij had meer verwacht van dit afspraakje. Mikasa is een hele leuke meid, maar waarom voelt het zo leeg? Hij was de hele dag afgeleid doordat hij aan Marco moest denken. Zijn gezicht toen hij erachter kwam dat hij met Mikasa naar de stad ging, het brak zijn hart. Hij zou nu liever met Marco willen kletsen en wiskunde doen... Dan schrikt hij. Waarom denkt hij aan Marco? Hij is met het meisje van zijn dromen! Hij stopt met drinken en opent zijn mond om iets te zeggen, maar Mikasa is hem voor. "Jean, ik had echt een leuke dag gehad vandaag! Maar ik moet nu echt naar huis, ik ga." Jean staat op. "J-ja, dan zie ik je morgen!" Mikasa komt dichterbij en geeft hem een knuffel. Jean's hart klopt in zijn keel. "Tot morgen, Jean!"

Het is de dag van de audities van en Jean staat in de aula met zijn script. Hij heeft de tekst half geleerd. Het verhaal gaat over een jongen en een meisje die elkaar op een feest hebben gevonden en verliefd op elkaar zijn geworden maar ze wonen ver van elkaar en het is moeilijk om de relatie te behouden. Hij kijkt om zich heen, hij ziet niemand die hij kent. Ook niet Marco. Jean zucht. Gister had hij helemaal niet met Marco gepraat, ze zaten daar maar gewoon naast elkaar zonder een woord tegen elkaar te zeggen. Jean kijkt naar de grond. Hij wilt zijn excuses aanbieden, maar hij weet niet hoe. Dan komt de leraar. "OKE HET IS TIJD VOOR DE VOLGENDE AUDITIES. JEAN EN MINA, JULLIE ZIJN AAN DE BEURT. KOM MAAR BINNEN LEERLINGEN." Jean slikt en loopt naar binnen. "OH DAT IS EEN PROBLEEM." Hoort hij de leraar zeggen. "Wat is een probleem?" Vraagt Jean. De leraar draait zich om. "HET MEISJE MINA WAAR JIJ MEE GING AUDITEREN IS ZIEK. WE MOETEN EEN VERVANGER, WIE IS DE PERSOON HIERNA." Een jongen loopt naar binnen. "Ik ben hierna." Zegt hij. Jean herkent meteen wie is, de jongen is Marco. Marco ziet Jean ook en zo blijven ze elkaar aankijken. "OKE DAT IS GEREGELD DAN, KOM MAAR BINNEN MARCO WE STARTEN DE AUDITIE." De leraar duwt Marco naar binnen en laat ze naast elkaar staan. "DRIE, TWEE, EEN, STARTO!"

"Zijt gij niet in mijn bereik, dan zal ik uw hand niet teleurstellen." Zegt Jean op zijn beste acteerstem. "Waarom zou dit wereld zo gecompliceerd zijn?" Acteert Marco. Jean kijkt naar hem. Hij kan erg goed acteren in tegenstelling tot hemzelf. "Jonas, vertelt u mij waarom wij zo zijn." Finished Marco dramatisch. Jean slikt, nu is het zijn beurt! Uhh, wat was zijn tekst ook alweer? Hij is het vergeten! "I-ik... dat is uh...." Jean slikt. Hij weet het echt niet meer. Dan komt Marco in de redding. "Ik weet wat dit wereld behoud, en het is verschrikkelijk. De moeite die folks moeten doen, doen mij pijn in mijn hoofd." Zegt Marco. Jean kijkt hem met open mond aan. Hij heeft hem gered, waarom? Marco doet een stap naar Jean. De leraar en de andere leraren kijken aandachtig mee. "Jonas, ik weet wat dit wereld is, het is dat ik van jou hou." Jean weet zijn tekst weer. "Ik hou ook van jou." Fluistert Jean. "EN NU KOMT DE KUS." Fluistert de leraar maar het klinkt niet echt als fluisteren. Jean slikt. Dat klopt, nu komt de kus. Hij aait Marco over zijn haar, pakt zijn gezicht en drukt zijn mond op die van hem. Jean doet zijn ogen dicht. De lippen van Marco zijn zoveel warmer dan toen hij hem mond op mond gaf bij het strandzwembad feest. Hij voelt dat hij bloost, zijn hart klopt heel snel. Dit is zo een warm gevoel. Een gevoel als dit heeft hij nooit eerder gehad, zelfs niet bij Mikasa. Hij wil meer van hem voelen. Hij slaat zijn andere arm om zijn schouders heen en drukt zijn borst tegen die van hem. Het maakt hem niet uit dat iedereen aan het kijken is. Het maakt hem niet uit dat dit gay is, hij wilt bij Marco zijn, dit voelt goed. Hij doet zijn ogen een beetje open en ziet tot zijn verbazing dat Marco ook zijn ogen dicht heeft. Zou hij dit ook leuk vinden? Dit moment lijkt stil te staan, Jean wilt dat het nooit meer eindigt. Maar dan komt de leraar ertussen door: "BRAVO JEAN EN MARCO, DAT WAS GEWELDIG, ECHT PRACHTIG!" 

Even later zitten Jean en Marco in de aula. Ze zeggen niks tegen elkaar. Jean kijkt vanuit zijn ooghoek naar Marco. Hij wilt geen ruzie, niet vanwege zoiets stoms. Hij slikt. "Marco, het spijt me." Zegt hij. Marco kijkt naar hem. "W-wat bedoel je?" Jean kijkt hem ook aan. "Het spijt me dat ik eergister onze afspraak was vergeten. Ik was zo druk bezig met Mikasa, het spijt me echt heel erg." Marco lacht. "Het spijt mij ook, ik was een beetje aan het overreacten." Jean steekt een hand naar hem uit. "Zullen we het goed maken?" Marco schudt blij zijn hand. "Zullen we dan nu aan wiskunde?"