Suskun ; Talia

0.4

İyi okumalarr!

...

Ellerim kucağımda gergince parmaklarımla oynarken nefesimi tuttum.

Ateş ile konuşmamızın üzerinden 1 gün geçmiş bu süreçte galiba önce sindirmeni istedikleri için beni pek zorlamamışlardı.

Ta ki şuana kadar...

Koca salonda üçlü koltuğa oturmuş saģ tarfımda babaannem sol tarafımda anneannem varken bazıları yerdeki mindelere,sandalyelere ve koltuklara yerleşmiş insanlara baktım bir kez daha...

Bunlar onlardı...

Her gencin korkulu rüyası...

Akrabalar...

Her birini gözlerini üzerime dikmişti. Kimi merakla kimi açık ararcasına kimi ise anlamsızca bakıyordu.

Sabah uyanıp odadan çıktığım an kendimi bu yaşlı teyzelerin altın gününde bulmuştum.

Papatya hanım, Uraz bey ve çocukları da ortalarda yoktu.

Babaannem ağzıma çatala aldığı sarmayı tıkıştırırken minderde oturan ve hic iyi bakmayan kadın konuştu.

"Meryem, senin bu torunun ecnebi midir şimdi?" Cümleyi kafamda çevirmeye çalışırken babaannem gözlerini keskince ona çevirdi.

"Hele konuşmaya bak. Bana bakasın karı! Benim torunum has ve has türktür ."

Kadının yanındaki benden büyük olduğunu düşündüğüm kız lafa atladı.
"Hi! Yoksa bu kız bir de gevur mudur Meryem teyze!"

Anneannem eline aldığı kırlenti hızla kıza fırlattı.
"Bana bakasın zilli! Torunum hakkında düzgün konuşasın."

Başka bir kadın lafa katıldı..
"Bu kız dilimizi biliyor mu? Vallahi far görmüş tavşan gibi bakar."

Anneannem ve babaannem bana baktılar aynı anda. Ben ise gözlerimi kısmış kadına bakıyor çeviri yapmaya çalışıyordum.

"Ben tavşan değilim ki?" Kendi kendime mırıldanmam ile aynı kadin güldü.

"Kele sizin torununuz da pek tatlı. Bir de salak salak bakıyor yüzüme."

Salak mı?

Salak salak mı?

"Salak diye sana derler ha!" Babaannemin birden yükselmesi ile tartısmaya başladılar. O esnada bahçeye bakan büyük kapıdan içeriye birisi bodoslama daldı.

"BABAANNE ! ERİM'İN KAFASI ÇITLERE SIKI-has yaşlılar konseyi!"

Girip çıkması tahminimce 6 saniye sürmüştü. Hafifçe güldüm. Aynı evde yaşadıklarımla bile hala tanışmamıştım.

Babaannem kapıya doğru baktı ve umutsuzca iç çekti.
"Ben bir şunlara bakayım."

Kadınlara keskin ve tehtitkar bakışlar atan anneannem ona baktı.

"Boşveresin Meryem. Bilmez misin sen onları? "

İşte firsat bu fırsattı.

"Ben...gideyim mi yanına onların?" Cümleyi kurarken yüzüm şekilden şekile girmiş olacak ki bir kaç kişi kıkırdadı.

"Kendin bulabilir misin yavrum?" Dedi anneanne.

Ona baktım.

Neyi bulacaktım? Kim kaybolmuştu?

Babaannem yuzumun şekline baktı.

"Git kızım,git."

Hızla aralarından kalkıp hızlı adımlarla bahçeye çıktım. Rahatça bir nefes verip etrafa bakındım.