"Her insan kendi yolunu kendisi seçer. Yollar daima temiz olmaz, dikenler de muhakkak olacaktır. Biz bu yoldan başarıyla çıkabildiysek sadece iki şey sayesinde oldu: Dostluğumuz ve müziğimiz.
Sevgilerimle, Ozan Soygazi."
Playlist: Mor ve Ötesi - Cambaz Ömer Öz - Geri Ver Aklımı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎼
Bölümde sıklıkla Oğuz Atay esintileri bulunduğu için yollabakimabine 'yi anmadan olmaz. 🤍
🎼
2045, Kadıköy, İstanbul
Mahur'un çoğu zaman hiç bitmek bilmeyen sorularıyla yüzleşiyorum. "Baba o ne? Baba bu ne? Baba onu nasıl yaptınız? Baba şu, baba bu, baba, baba, baba..." dünyanın en güzel şarkılarını bizim çocuklarla yaptık sanıyordum; ta ki kızımın "baba" demelerine şahit olana kadar. Onun gözünde babası nasıl biri bilmiyorum. Fakat benim gözümde yetiştirilmiş en güzel evlat. Şu an onun yaptığı kahveyi içiyorum. Bizim evin hanımları kahve konusunda pek yeteneksiz. Ana kız asla tutturamıyor kıvamı. Olsun diyorum böyle anlarda, kahvenin tadı zaten acı. Bana çevrilen iki çift meraklı göze bakınca tatlanıyor.
Bakmayın kahvemi sakin sakin yudumladığıma, evin içinde dünya savaşı çıktığından beni gören pek yok. Cam kenarındaki sallanan koltuğumun üzerinde, göbeğime manzara seyrettiriyorum. Eymen geçiyor şimdilerde sokaktan. Ne umutluydu geleceğe karşı... Cama tıklatıp beni görmesini sağladım. Bir sağa baktı bir sola. Saçlarına düşen aklar, sarılarının üzerineyorgan gibi örtüleli çok oldu.
"Gel bir kahve içelim," diye seslendim. Eliyle iki kez sağ göğsüne vurdu. "Yok, işim var."
"Ne işin varmış?" dedim, bugün hepimizin tek bir işi vardı.
