"Her insan kendi yolunu kendisi seçer. Yollar daima temiz olmaz, dikenler de muhakkak olacaktır. Biz bu yoldan başarıyla çıkabildiysek sadece iki şey sayesinde oldu: Dostluğumuz ve müziğimiz.
Sevgilerimle, Ozan Soygazi."
Playlist Çağan Şengül - İlk Göz Ağrım Kıraç - Kan ve Gül
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎼
Okula aylardır ayak basmayan Ozan, okulunun sokağına en afilisinden bir giriş yapmış; arabasını otoparka park etmiş ve nereye park ettiğini unutmamak için fotoğrafını çekmişti. Gitgel akıllı olduğu için yapıyordu bunu. Dikiz aynasından da saçlarını düzeltmişti.
Sağ eliyle sol el parmaklarında yer alan yüzükleri düzeltti. Boynundaysa kolyesi vardı. Bir yaprak. Eskişehir'den almıştı. Ellerini cebine sokarak otoparktan çıkmak üzere yürümeye başlamıştı. Aylardır kullanmadığı öğrenci kartını turnikeye okutmuş ve okula öyle girmişti. Okul bıraktığı gibiydi. Eli kolu kitap dolu gezen inekler, zengin tayfanın boş halleri, çimlere serilenler, sevgililer, öpüşüp koklaşanlar... "Allahsızlar..." dedi kendi kendine.
Maria'dan öğrendiği kadarıyla kampüsün içindeki kahvecidelerdi. Eğitim fakültesinin kısmına doğru yürümeye başladı. Tanıdıklarını görmezden geldi. Fark ettirmeden yürüdü kenardan kenardan. Kahvecinin kapısını yaklaştığında yine aynı cam kenarında oturan Maria'yı ve sırtı dönük Hazan'ı gördü. İki kız, derin bir sohbetin içinde görünüyordu. Kahvecinin kapısına geldiğinde kapının kulpuna eli uzandı ama bir türlü indirmedi kulpu. Bir şey engelliyordu kendisini sanki. "Kendine gel salak," dedi. "Asabımı bozma pezevenk."
Böylece girdi içeriye. Kafasındaki sesleri unutmayı tercih etti. Kot ceketinin yakalarını düzeltti ve gayet umursamaz bir tavır takındı. Kafenin kapısı gürültüyle kapandı ama Ozan'ı kızlar fark etmedi. Masaya doğru yürüdü. Birinci, ikinci, üçüncü... Geldi sonunda. Tıpkı Viyana Kahvesi'nde yaptığı gibi pat diye daldı masanın ortasına. Hazan'ın ödü koptu tam bu an. Baş parmağının tersini dişine bastırıp kafasını geriye itti. ''N'aber?''
Maria ayağa fırlamıştı o an. Sevinçle ''Hoş geldin!'' diyerek kollarını iki yana açıp Ozan'a sımsıkı sarılmıştı. ''Özlettin kendini!''
