MINE❤️ [Completed]

✨CHAPTER 70✨

*EPILOGUE*

ALEXANDREA

Na-pahawak siya ti-yan na kanina pa sumasakit, hindi niya ma-intindihan kung ma po-poop ba siya o mai-ihi. Im-posible naman na ma-nganganak na siya dahil sa sunod na linggo pa ang due date niya.

Napa-pikit siya at napa-hawak sa ti-yan hindi na iyon normal na sakit, siguro ay ma-ngangak na talaga siya, sana pala ay hindi muna niya pina-alis ang asawa kaka-alis lamang nito dahil may a-asikasohin raw ito para sa kasal nila sa simbahan.

Wala siyang kasama dahil pan-samatala silang nag-sstay sa isa sa mga rest house ng pamilya ng asawa niya.

Muli siyang napa-pikit ng biglang su-migid ang kirot sa ka-niyang be-wang, pati roon ay sumasakit narin kanina naman ay hindi pa.

Dag-li siyang bu-mangon at i-nabot ang cellphone niyang nakapa-patong sa la-mesa sa gilid ng kama.

Ais-sst, baby jan ka lang muna sa tummy ni mommy huh, ta-tawagan pa natin si daddy. Saad niya at hi-nimas ang ti-yan na muli na namang sumasakit.

Na-ng mahanap niya ang numero ng asawa ay ka-agad niya itong i-denial.

*Kring-kring-kring*

*Kring-Kring-Kring*

*Kring-Kring-Kring*

Napa-sapo siya sa noo.

Naka-ilang ring na ang cellphone ng asawa, ngunit hindi ito sumagot.

Austhien! Pleased answer it. Pi-pi niyang da-langin, habang sapo ang ti-yan na muli na namang  suma-sakit.

Muli niyang si-nubukang ta-wagan ang asawa, at sa pag-kakataong iyon ay si-nagot na nito.

Hello! Sweetie. I'm sorry na-iwan ko sa sasakyan-

Austhien ma-nganganak na ako. Pu-tol niya sa ano mang sasabihin nito.

What? Seriously? Pa-nong? Diba dapat next week pa?

Tsk, ano ba? Wag ka ng maraming tanong dyan. Pun-tahan muna ako dito, dahil hindi kona kaya ang sakit. Saad niya at muling na-sapo ang ti-yan.

F*ck, I'm coming. Don't hang up okay? I'll be there in a minutes. Saad nito sa kabilang lin-ya.

O-okay. Saad niya at i-nilapag ang cellphone sa kama.

Hindi na niya alam ang gagawin sa mga oras na iyon, gusto niyang hu-miga pero sumasakit ang li-kuran niya.

Wss-soo, baby pleased wag mong pa-hirapan si mommy , mamaya kana lang su-makit pleased. Saad niyang halos ma-iyak na sa subrang sakit.

.....

Napa-angat siya ng tingin ng ma-ramdaman ang pag-bukas ng pinto, hi-nang hina na siya. Gus-tong gusto na niyang matulog.

Sweetie! Okay ka lang ba? Saad ng ka-rarating lang na asawa, kita sa muk-ha nito ang pag-aalala.

Tsk, don't ask me that stupid question. Dal-hin mona ako sa ospital, dahil ma-nganganak na ako. Mahinang saad niya.

Okay, okay! Hold on. Saad nito at dahan dahan siyang binuhat.

Na-ng ma-karating sila sa parking lot ay agad siya nitong i-nalalayan sa pag-sakay sa sasakyan.

Hindi na talaga niya kaya ang sakit, pakiramdam niya ay bi-bigay na ang mga mata niya, pagod, antok at sakit ang na-raramdaman niya ngayon.

Sweetie, kaya mo yan! May malapit na ospital dito, dun na lang kita da-dalhin. Saad ng asawa niya

Tu-mango na lamang siya at ki-nagat ang i-babang labi, i-pinikit rin niya ang mga mata. Pakiramdam niya ay na-babawasan ang sakit kapag ganun.

Sweetie, open your eyes and look at me.