Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çinare Melikzade - İhtiyacı var.
Sezen Aksu - Sen ağlama
♍
Siren sesi.. bağırtıyla konuşanlar..uğultu yaratacak kadar yoğundu. Her şey kesik kesik ilerliyordu sanki. Yada adamın ıslak gözleri idrakini çok yavaş kazanıyordu. Islak kirpikleri titrediğinde, kurumuş betsiz dudaklarının üzerine küçük bir yaş düştü.
Beybolat hissedemedi. Dudakları açıldığında, donuk bakışları etrafta gezindi. Birileri kardeşinin yerdeki bedenini kaldırıyor, sedyeye yatırıyordu. Yeşil gözleri kardeşinin az önce yığıldığı beton zemine değdiğinde, adem elması aşağı yukarı doğru hareket etmişti.
Kan vardı.. asfalta işleyecek kadar çok fazla kan vardı.
Beybolat diz çöktüğü yerde öylece kalakaldı. Zira parmakları dirayetli değildi bu yüzden tuttuğu silahın namlusu yere değmiş, ve dizine yaslanarak yere düşmekten son anda kurtulmuştu.
"Hakan.."
Sesi yok denecek kadar kısıktı.
"Koruyamadım kardeşim."
Kafası hafifçe yana doğru eğildiğinde, kirli sakallarının sardığı çenesi titredi.
"Seni de koruyamadım."
Küçükken verdiği en büyük sözü tutamamış, kan kardeşi onun için kanını dökmüştü.
"Abi.."
Hıçkıracağını anladığında dudaklarını birbirine bastırdı. Genzi yanıyordu.
"Abi olan bendim lan.. biri kendini feda edecekse bendim o. "
Mahvolmuş, tükenmişti. Bebeğini kaybetmenin acısını daha yaşayamamışken, kardeşini de toprağa yar edemezdi.
"Bırakma lan beni.."
Yeşiller kardeşinin yeri ıslatan kanındaydı.
"Kardeşim.. sende şehit olma."
Göğsü parçalanıyordu. Siyah saçları darmadağındı. Ve çoğu tutamları alnını gölgeliyordu. Beybolat ona yaklaşan adım seslerini duyamayacak kadar acı çekiyordu. Albay yere çökmüş, bir ölü gibi yeri izleyen adamla derin bir nefes aldı. Kartal.. askerinden öte oğluydu..
Ve acısı boynuna dolanan kalın bir urgandı.
"Evlat."
Albay tek dizini kırdığında Beybolat'ın yanına eğildi. Parmakları Beybolat'ın omuzuna değdiğinde, üzerindeki siyah takım elbisenin kol kısımları kırışmıştı.
