absolution, damon salvatore [3]

dziewięć; christmas through your eyes

ABSOLUTION ▬▬
święta twoimi oczami

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Riley i Damon przebywali w akademiku wiedźmy w Whitemore z tuzinem grymuarów wokół siebie. Para próbowała dowiedzieć się wszystkiego o ascendencie i o tym jak odzyskać Bonnie, ponieważ Kai rozbił urządzenie na prawie milion kawałków. Riley polizała palec i poszła przewrócić stronę, gdy jej oczy padły na Damona, który zasnął, a jego policzek spoczął na jednej z otwartych ksiąg.

— Hej. Obudź się, śpiąca królewno — wiedźma zachichotała cicho.

— Czyżbyś patrzyła, jak śpię? — Damon zrzędliwie podniósł głowę i skierował wzrok na swoją dziewczynę.

— Nie. Patrzę, jak ślinisz się na książki Rica. Nie sądzę, żeby to docenił, biorąc pod uwagę, że znów próbujesz osiągnąć u niego status najlepszego przyjaciela — Riley wzruszyła ramionami i odwróciła stronę. — Cieszę się, że twój ślinotok nie jest na żadnych z moich, bo bym cię wyrzuciła stąd.

— Nie ślinię się — wyśmiewał się i wytarł podbródek. — Która godzina?

— Czas, by Ric kupił nową biblioteczkę referencyjną — truskawkowa blondynka sapnęła i w końcu odsunęła od siebie podręcznik. — Przeglądnęliśmy prawie każdą z tych książek i nie ma tu nic o ascendencie.

Damon skinął głową, wyciągnął kolejny grymuar i położył go przed sobą. — Cóż, nie szukaliśmy wystarczająco dokładnie. Wróćmy do sedna — oczy Damona opadły z powrotem do książek, chociaż Riley patrzyła na niego z podziwem, biorąc pod uwagę, że cały czas szukała. — Znalazłaś coś?

— Tak, musi być ciężko śledzić wszystkie informacje, które znalazłam, gdy spałeś, prawda? — Riley przewróciła oczami z lekko podrażnionym tonem do niego. Potem wzięła oddech i odgarnęła włosy z twarzy. — Wybacz, przepraszam. Jestem po prostu zestresowana, dobrze?

— Riley, odzyskamy ją. Obiecuję — Damon wyciągnął rękę i w pocieszający sposób położył ją na jej. Truskawkowa blondynka uśmiechnęła się do siebie, a następnie lekko pocałowała usta swojego chłopaka, aż ich chwila została przerwana przez telefon.

— Ric? Co jest? — wiedźma zapytała z niepokojącym tonem.

— Widziałaś Jo?

— Nie, dlaczego? Co się dzieje?

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬