The Billionaire's Wicked Dare

Chapter 22

PAULIT-ULIT na sinasabi ng utak ko na tigilan ko nang umasa kay Theodore, pero itong puso ko naman ay iba ang isinisigaw. Gusto ko siyang intindihin, pero paano ko gagawin 'yon kung paulit-ulit niya akong tinutulak palayo kapag malapit na ako sa kaniya.

I really wanted to understand him. I wanted to know what's running in his mind. I wanted to know what he truly feels, but I felt like he was suppressing himself. For what reason, though?

Mabilis na lumipas ang mga araw. Wala akong ibang ginawa kung 'di ang pumasok sa eskuwela, magtrabaho, at asikasuhin si Tatay. Sa mga araw na nakalipas ay hindi nagparamdam si Theodore. Wala siya lagi sa opisina at ang sabi ni Santi ay nasa ibang bansa raw ulit siya.

I sighed. Where is he? Nandoon ba siya kay Zreinessa? Siya ba ang pinupuntahan niya sa ibang bansa? Alam kong walang kasalanan si Zreinessa, pero nasasaktan lang ako dahil ganoon na lang ang atensyon na ibinibigay sa kaniya ni Theodore. Well, Zreinessa's his first love afterall.

"Sean? Saan ka mag-OJT?" tanong sa akin ni Milan nang mag-lunch break.

"Hindi ko pa alam. Sa The Neri siguro?" patanong na sabi ko.

Kung papalarin sa hotel ng mga Nerillano ay doon ako mag-OJT. Hindi naman ako ganoon kasama na porque pagma-may-ari nila Zreinessa ang The Neri ay hindi na ako susubok doon. Maganda kasi ang mga naririnig ko tungkol sa The Neri kaya sa tingin ko ay magiging maganda rin ang OJT experience ko roon.

"Ayaw mo sa LACS?" tanong pa ni Milan.

Napataas ang kilay ko. "Nako, hindi ako makakapagtrabaho ro'n lalo na kapag nando'n si Xav."

Natawa naman si Milan. "Sabagay. Ang protective sa 'yo no'n. Hindi ba siya nanliligaw sa 'yo?"

Nagpatuloy kami sa paglalakad papuntang cafeteria. Naupo muna kami sa puwesto namin palagi.

"Ano bang tanong 'yan?" I chuckled.

"Oo at hindi lang ang sagot, Sean," sabi pa ni Milan na pangisi-ngisi.

I rolled my eyes. "Kaibigan ko lang si Xav."

"Yow, my loves!" Napatigil kami sa pag-uusap nang marinig ang boses ni Denver. Malamang ay si Milan ang tinatawag niya. Mula yata no'ng birthday celebration ni Milan ay naging malapit ang dalawang 'to.

"My loves your face!" singhal naman sa kaniya ni Milan at inirapan siya.

"Ouch, ha!" Humawak pa siya kunwari sa dibdib niya bago umupo sa bakanteng upuan. Kasama niya si Jenesis na nginitian naman ako bago naupo rin. "Parang no'ng birthday mo ay hindi ka mahiwalay sa 'kin!"

"Tse! Sinamantala mo 'ko! Madaya ka!" asik ni Milan na tinawanan namin.

Sina Jenesis at Denver na rin ang um-order ng makakain namin. Nag-abot din naman kami ng bayad pambili.

"Sina Jacky?" tanong ko. Paniguradong magkasama sila ni Kobi ngayon. Hindi na rin napaghiwalay ang dalawang 'yon.

"Who knows? Alam mo naman si Jacky..." makahulugang sagot ni Milan sabay halakhak.

Napailing na lang ako at naghintay sa pagkain namin. Medyo marami ang tao sa cafeteria, late na rin kasi kami di-ni-smiss ng professor namin. Natigil ako sa pag-obserba sa paligid nang mag-ring ang phone ko.

Xav calling...

"Xav!" I happily greeted when I answered his call.

Matagal-tagal na rin 'yong huling pag-uusap namin. Saglit na napatigil din si Milan sa pagce-cell phone niya at sumulyap sa akin saglit bago ulit nag-cell phone.

Tumawa si Xav sa kabilang linya. Pakiramdam ko ay medyo lumalim pa ang boses niya. Nakaka-miss naman talaga 'tong lalaki na 'to!

"Miss me, babe?" pang-aasar niya.