City Of Love

κεφ 5

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα τα μάτια του Αλεξ να με κοιτάνε με ανακούφιση. Προσπαθώ να θυμηθώ τι έχει συμβεί και θέλω να πιστεύω πως όλα ήταν ένα όνειρο αλλά βλέποντας τον Αλεξ, έχω την αίσθηση ότι ο εφιάλτης θα βγει πραγματικότητα.

<τι κάνεις εσύ εδω;> τον ρωτάω
<εδώ είναι η εταιρεία μου>
<δεν μπορεί >
<κι όμως> μου λέει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο
<τώρα που ξύπνησες, δεν θα ήθελα να επαναληφθεί το περαστατικο, δεν ήξερα πως η γραμματέας μου είναι ανίκανη> μου λέει με υφακι σοβαρό και πολύ επαγγελματικό
<η πρώην γραμματέας σου> του λέω όλο νεύρα και σηκώνομαι από τον μαύρο δερμάτινο καναπέ με φορά
<χαχαχαχαχαχα αθωα μου Αμέλια> είπε γελώντας δυνατά
<τι γελάς> ρώτησα προσπαθώντας να καταλάβω γιατί γελούσε, τι το αστείο είπα
<δεν μπορείς να αφήσεις την θέση σου, υπέγραψες ένα συμβόλαιο που μέχρι να τελειώσει δεν μπορείς να παραιτηθείς, αλλιώς μπορώ να σου κάνω μήνυση και να στα πάρω όλα, και δεν θα ξανά βρεις δουλειά ποτέ ξανά> μου λέει σοβαρά
<Όχι οχι όχι, αποκλείεται! Αυτό που πες είναι παράνομο, δεν μπορείς να μου το κάνεις;>
<κι όμως, δοκίμασε με και θα δεις. Ξέρεις ποιος ειμαι και τι επιρροή εχω παντού. Μην παίζεις με την φωτιά Αμέλια > μου είπε σοβαρά
<τι θες από εμένα; τι σου έχω κάνει τέλος πάντων;> λέω απεγνωσμένα
<αρχικά να συνέλθεις, δεύτερον θα μου μιλάς στον πληθυντικό, τα υπόλοιπα υποθέτω ότι τα ξέρεις> είπε και πήγε στην τζαμαρία που είχε θέα όλη την πολύ, τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού του, ακόμα σφιχτός έχει μείνει, συνεχίζει να γυμνάζεται πάλι μάλλον. Πάντα τόσο όμορφος! Η αρρενωπότητα του με μαγεύει. Γαμωτο μου ακόμα τον θέλω. Όχι Αμέλια, μην ξανά πέσεις στην παγίδα του, την πάτησες μια φορά, δεν χρειάζεται να ξανά φας τα μούτρα σου. Θέλει να με βλέπει να πονάω όπως τότε, αυτό θέλει. Εεε λοιπόν δεν θα κερδίσει, δεν θα του κάνω το χατηρι. Θα δουλεύω μαζί του, θα περνάω κάποιες ώρες μαζί του, από εκεί και πέρα όμως θα ζω την κάθε κου μερα μου, θα περνάω καλά και δεν θα με νοιάζει αυτός και μόλις τελειώσει το συμβόλαιο θα φύγω από εδώ και δεν θα τον ξανά δω πότε ξανά.

<Καλά λοιπόν, συγγνώμη κύριε Γκρέι για το περιστατικό δεν θα επαναληφθεί, με την άδεια σας εγώ τώρα να φεύγω>
Του λέω αλλά μου κάνει με το χέρι νόημα να φύγω χωρις καν να με κοιτάξει. Δεν θα παίξεις εσύ με εμένα, εγώ με εσένα όμως.
Έφυγα από το γραφείο τρέχοντας, η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει. Πόσο άτυχη είμαι πια ; τι σκατα έχω κανει και τα τραβάω όλα αυτά; τι αμαρτίες πληρώνω θεε μου ;