« បាទត្រូវហើយ »ថេយ៉ុង ញញឹមងក់ក្បាលតិចៗទាំងដៃនៅអោបជាប់គ្នា ហៃយ៉ាវាពិតជាពិសេសណាស់ការសងសឹករបស់គេពិតជាដំណើរទៅរលូនពិតមែន
« ហ្ហេស?ឈរនិយាយជាមួយគ្នាមួយថ្ងៃហេតុអីយើងមិននឹកឃើញសោះនេះ...ហេតុអីឯងអាចនិយាយបានធម្មតាបែបនេះ?? »ជុងគុក លើកដៃអេះក្បាលតិចៗញញឹមមិនសមចោទសួរទៅអាល្អិត នៅចំពោះមុខទាំងគេនៅឆ្ងប់ឆ្ងល់ថាហេតុអីក្មេងម្នាក់នេះអាចនិយាយបានក្រែងដាច់អណ្ដាតមិនអ៊ីចឹង??
« ហុឹសៗបច្ចេកទេសនៅស្រុកក្រៅទំនើបខ្លាំងណាស់លោកអគ្គនាយកមានលុយតែបន្តិចអ្វីក៏អាចធ្វើរួចដែរ »ថេយ៉ុង លើកដៃខ្ទប់មាត់សើចរហឹស គេសាករស់នៅជាមួយនិងស្ថានភាពខាងក្រៅជិត2ខែទៅហើយគេអាចនឹងសម្របខ្លួនរួមទាំងចេះប្រើរភាសាតាមបច្ចេកវិទ្យាទៀតផង
« អូហ៌?!ពិតមែនហើយហេតុអីយើងនឹកមិនឃើញសោះបែបនេះ? »ជុងគុក លើកដៃអេះក្បាលខ្វោកៗណាមួយនៅឆ្ងល់មិនដាច់ប៉ុន្តែរប្រឹងសម្ដែងជាយល់ព្រោះគេមិនចង់សួរនាំអាល្អិតនេះច្រើនណាមួយឃើញទឹកមុខគេហាក់ដូចជាមិនពេញចិត្តជាមួយនឹងសំណួរដែលគេបានសួរសោះ
« ខ្ញុំសុំទៅបន្ទប់ទឹកមួយភ្លេត »អាល្អិតងើបពីកៅអីស្ទុះរត់ទៅបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿនព្រោះសុខៗគេហាក់ដួចជាក្ដៅភាយៗក្នុងខ្លួន ពេលបានចូលមកដល់ខាងក្នុងបន្ទប់ទឹកភ្លាមគេក៏ប្រែខ្លួនទៅជាធ្មប់មឹកភ្លាមៗ ប៉ុន្តែដៃរបស់គេមួយបានលាចេញទៅបន្ទប់ទឹកជិតនោះធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលនៅបន្ទប់ទឹកជាប់គេស្រែកទាំងភ្ញាក់ផ្អើល មិនចាំយូរ ថេយ៉ុង រហ័សប្រើរដៃរបស់ខ្លួនចាប់ទាញប្រុសម្នាក់នោះមកជិតគេ
« មើលភ្នែកយើង...បំភ្លេចអ្វីគ្រប់យ៉ាងមិនចាំអ្វីទាំងអស់ »ថេយ៉ុង ព្យាយាមប្រើរខ្សែរភ្នែករបស់ខ្លួនពង្វក់ប្រុសម្នាក់នោះឲ្យភ្លេចនៅរឿងដែលបានកើតឡើងតែប្រុសម្នាក់នេះក្បាលរឹងមិនព្រមសម្លឹងភ្នែកគេឡើយ ដោយទ្រាំមិនបានអាល្អិតចាំបោកបុរសម្នាក់នោះខ្ទប់នឹងជញ្ជាំងបែកឈាមខ្ទាតពេញទីនោះដោយថ្វីដៃរបស់គេផ្ទាល់ រួចគេក៏រំលាយសាកសព្វនោះដោយខ្លួនឯងថែមទាំងសម្អាតឈាមនៅខាងលើជញ្ជាំងបានស្អាតទៀតផង រួចរាងកាយរបស់គេក៏វិលមកសភាពដើមបន្ទាប់ពីគេបានរង្ងាប់កំហឹងរួច តាមពិតគេក៏អាចក្លាយទៅជាធ្មប់មឹកនៅពេលដែលគេមានកំហឹងផងដែលបែបនេះហើយទើបមុននេះគេស្ទុះរត់មកបន្ទប់ទឹកបន្ទាប់ពីក្រឡេកឃើញរូបថតរៀបការរបស់ ជុងគុក ជាមួយនិង សូហ្វ។
« មកវិញហើយហ្ហេស??ហេតុអីឯងទៅយូរម្លេះយើងស្មានតែឯងទៅវិញបាត់ហើយទេតើ »ជុងគុក និយាយទៅកាន់ ថេយ៉ុង ទាំងភ្នែកកំពុងតែផ្ដោតទៅលើឯកសារបស់ខ្លួន ថេយ៉ុង ញញឹមយ៉ាងស្រស់សឹមដើរទៅកាន់គេសន្សឹមៗរួចក៏អោនមុខទៅបឺតជញ្ជក់មាត់របស់រាងក្រាស់ ជុងគុក ក៏ភាំងមិនស្ទើរដែរប៉ុន្តែគេហាក់បីដូចជាវង្វេងជាមួយនឹងស្នាមថើបមួយនេះ ថេយ៉ុង ដកមាត់ចេញសឹមសម្លឹងទៅកាន់ភ្នែករបស់គេ
« ចនជុងគុក បងត្រូវតែជារបស់អូនបងជារបស់អូនតែម្នាក់ឭទេបងជារបស់អូនតែម្នាក់នោះទេ »ថេយ៉ុង ព្យាយាមពង្វក់គេតាមរយៈកែវភ្នែក គេខំប្រឹងនិយាយភាសាផ្អែមល្ហែមអូនបងដើម្បីឲ្យរាងក្រាស់ងប់ងល់នឹងគេ ឆ្ងល់មែនទេថាហេតុអី ថេយ៉ុង មិនព្រមពង្វក់ឲ្យ ជុងគុក បំភ្លេច សូហ្វ ចោល??គេទុកការចងចាំរវាង ជុងគុក ជាមួយនឹង សូហ្វ គេគ្រាន់តែចង់ឲ្យប្រុសម្នាក់នេះលង់ជាមួយគេដល់ងើបក្បាលមិនរួចរួចគេក៏រលាយវេទមន្តនោះចោលបន្ទាប់ពីគេបានសម្រេចផែនការ
« បងជារបស់អូន...គីមថេយ៉ុង បងស្រឡាញ់អូន »ជុងគុក ចាប់ផ្ដើមវង្វេងវង្វាង់ពេលនេះគេត្រូវការតែ ថេយ៉ុង បបូរមាត់របស់គេស្រែកហៅតែ ថេយ៉ុង អារម្មណ៍ដែលស្រឡាញ់ទៅលើ សូហ្វ ទាំងអំម្បាញ់មាណត្រូវរលាយអស់សល់តែអារម្មណ៍ល្អៗរបស់គេទៅកាន់ ថេយ៉ុង តែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ អ្វីៗក៏គេដឹងគេចាំបានគ្រប់បែបយ៉ាងប៉ុន្តែគេមិនចាំនៅពេលដែល ថេយ៉ុង ចូលមកពង្វក់គេនោះទេគេចាំតែនៅពេលដែល ថេយ៉ុង សម្លឹងចំភ្នែកខ្លួនហើយក៏និយាយពាក្យទាំងនោះហើយគេក៏និយាយតាមរួចបេះដូងរបស់គេក៏លោតញាប់ៗគេចាប់ផ្ដើមចាកឆ្ងាយពី សូហ្វ រួចមករក ថេយ៉ុង វិញដោយមិនដឹងមូលហេតុអ្វីទាំងអស់
« អូនស្រឡាញ់បងដូចគ្នា ចនជុងគុក ព្រះអង្គម្ចាស់របស់អូន »ថេយ៉ុង អូសដៃគេសម្ដៅទៅលើសាឡុងសឹមរុញគេឲ្យដួលទៅលើសាឡុង សឹមប្រតិបត្តការកាងាររបស់គេ នោះគឺចាប់ដោះអាវរបស់រាងក្រាស់ចេញខណៈអ្នកម្ខាងទៀតកំពុងតែឆ្ងប់ថើបកញ្ជឹងកររបស់គេយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង មិនបាន3នាទីផងពួកគេស្ថិតក្នុងភាពស្រាតគ្មានសល់កន្ទេចកំណាត់ដូចគ្នា ជុងគុក ឈោងដៃចុចបិទគន្លឹះទ្វានៅលើតុសឹមងាកមកប្រតិបត្តការលើខ្លួន ថេយ៉ុង វិញ ម្រាមដៃក្រាស់ពោពេញដោយសរសៃរកំពុងតែវិលទៅវិលមកនៅលើក្បាលពោះរាបស្មើរខណៈបបូរមាត់កំពុងតែបឺតជញ្ជក់គ្នាផ្ដោះផ្ដងទឹកមាត់យ៉ាងផ្អែមល្ហែម
« អាស៎~ »ថេយ៉ុង ធ្លោយសម្លេងថ្ងូរបាត់ភាពអៀនខ្មាស់ពេលដឹងដល់ម្រាមដៃប្រុសម្នាក់នេះកំពុងតែលូកលាន់ច្រកសម្ងាត់របស់គេ បបូរមាត់ស៊ិចសុីខាំច្បូតបបូរមាត់ពណ៌ស៊ីជំពូរធ្វើឲ្យបបូរមាត់ពណ៌ស៊ីជំពូរដាច់រលាត់ចេញឈាមរឹមៗ
« ជុងគុក~ថ្នមអូន »ថេយ៉ុង ពេបមាត់ខ្ញាំដើមដៃគេជាប់ធ្វើភ្នែកកូនឆ្កែដើម្បីអង្វរចិត្តគេ ជុងគុក ងក់ក្បាលអោនទម្លាក់បបូរមាត់មកថើបផ្ដិតយកញើសចេញពីថ្ងាសរបស់រាងល្អិត សឹមនិយាយតិចៗសឹងតែស្ដាប់មិនឭ
« បងនឹងថ្នមអូនកុំបារម្ភអីអូនសម្លាញ់ »បន្ទាប់ពីនិយាយហើយគេក៏ស៊កភាពរឹងមាំចូលទៅក្នុងច្រកតូចសម្ងាត់យឺតៗព្រោះមុននេះគេបានសន្យារជាមួយ ថេយ៉ុង ថានឹងថ្នមនោះអីបែបនេះហើយគេមិនអាចកម្រោលចូលបាននោះទេ
« អឺស~ជុងគុក អូនឈឺ...ថ្នមៗជាងនឹងបន្តិច...ទៅ »ថេយ៉ុង ខាំមាត់ជាប់ណែនចំនែកម្រាមដៃចាប់ក្ដោបខ្ញាំទៅលើខ្នងរាងក្រាស់ធ្វើឲ្យរលាត់ចេញឈាមមករឹមៗប៉ុន្តែគេមិនបានខ្វាយខ្វល់នោះឡើយព្រោះកំពុងតែប្រមូលយកភាពសុខស្រួលដែលអាល្អិតក្រោមទ្រូងបានផ្ដល់ឲ្យខ្លួន បន្ទាប់ពីស៊កចូលស៊ុបហើយគេក៏កម្រើកចង្កេះមួយៗយឺតៗមិនហ៊ានកម្រោលនោះទេខ្លាចម្ចាស់បេះដូងខ្លួនឈឺ
« អាស៎ៗ~ជុងគុក »ជុងគុក ទម្លាក់ក្បាលជ្របមុខទៅនឹងកញ្ជឹងករអាល្អិតផ្ទៀងត្រចៀកចាំស្ដាប់សម្លេងគេថ្ងូរទាំងដែលខ្លួនខំប្រឹងអុកគេឡើងបាស់រោមខ្ញាកៗទៅហើយ
« អាស៎~ថេយ៉ុង អូនអស្ចារណាស់ »ជុងគុក ចង្កេះធ្វើចលនាចំនែកច្រមុះខំប្រឹងស្រូបយកក្លិនក្រអូបពីកញ្ជឹងកររបស់ ថេយ៉ុង យ៉ាងឈ្លក់វង្វេង ក្មេងម្នាក់នេះពង្វក់គេខ្លាំងណាស់
« ថេយ៉ុង បងសុំអង្វរទ្រាំឈឺដើម្បីបងបន្តិចទៅណាបងស្ទះស្លាប់ឥលូវហើយ »ជុងគុក ចាប់ផ្ដើមនៅមិនសុខនាយងើបមកអង្វរ ថេយ៉ុង ទាំងទឹកមុខពិបាកមើល បន្ទាប់ពីបានឃើញ ថេយ៉ុង ងក់ក្បាលហើយគេក៏ខំប្រឹងអុកអាល្អិតនេះខ្លាំងៗតាមចំណងដែលកំពុងដុតរោលគេសឹងតែពេញខ្លួន
«អាស៎ៗ...ជុង...ជុងគុក... »ថេយ៉ុង ចាប់អោបគេយ៉ាងណែនបណ្ដែតបណ្ដោយអារម្មណ៍មិនដឹងជាហោះទៅដល់ឋានណាខណៈគេកំពុងតែមានសេចក្ដីសុខជាមួយនឹងប្រុសម្នាក់នេះ បបូរមាត់តូចៗថ្ងូរម្ហបៗមិនដាច់ខណៈខ្នងអ្នកម្ខាងទៀតក៏ត្រូវរលាត់ចេញឈាមរឹមៗដោយសារតែគេ ប៉ុន្តែមិនថ្វីទេពេលនេះអាល្អិតម្នាក់នេះផ្ដល់ក្ដីសុខឲ្យគេច្រើនណាស់ទោះត្រូវរយះមុខទៀតក៏គេមិនខ្វល់ដែរ
« អឺស៎! »ជុងគុក កន្រ្តាក់ខ្លួនសង្ងំបញ្ចូលមេជីវិតរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ ថេយ៉ុង បបូរមាត់ក្រាស់ក្មឹកនៅខាំបឺតជញ្ជក់កញ្ជឹងកររបស់អាល្អិតម្នាក់នេះយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង
« បន្តរទៀតទេ?? »ថេយ៉ុង បើកភ្នែកភ្លឹសៗសួរទៅគេ ជុងគុក ញញឹមមុននឹងអោនទម្លាក់បបូរមាត់មកងើបគេមួយខ្សឺតរួចប្រុងនឹងដកភាពរឹងមាំចេញទៅហើយ ប៉ុន្តែអាល្អិតបែជាប្រវេប្រវារុញគេឲ្យដួលទៅលើសាឡុងរួចខ្លួនជាអ្នកធ្វើចលនាពីលើវិញម្ដង ទោះបីមិនចេះក៏គេនៅតែធ្វើគេមិនចង់ឲ្យប្រុសម្នាក់នេះទៅណាចោលគេនោះឡើយ
« អាស៎ៗ~ »ជុងគុក ព្រឺសម្បុលខ្ញាក ប្រអប់ដៃស្ទុះចាប់ច្របាច់គូទមូលក្លំរបស់ ថេយ៉ុង លេងតិចៗ បបូរមាត់ក្រាស់ហើបថ្ងូរម្ហបៗមិនយល់ថាជាអ្វី ដោយឃើញថា ថេយ៉ុង យឺតពេកហាក់ដូចជាមិ ស្រណុកសោះទើបគេអុកទៅពីក្រោមវិញម្ដង សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់បូករួមជាមួយនឹងសម្លេងថ្ងូរធ្វើឲ្យ ផ្ទៃបន្ទប់ហាក់ដូចក្លាយទៅជាបន្ទប់ក្ដៅសាច់ ពួកគេចប់ពីមួយទឹកទៅមួយទឹកទៀតមិនដឹងថារំលងទៅប៉ុន្មានទឹកទៅហើយទេ ហើយ ថេយ៉ុង ក៏សន្លប់បាត់មាត់ឆឹងផងដែរ។
មកដល់ ខុនដូរ ដែលគេទើបតែទិញថាទុកជាកាដូរសម្រាប់ សូហ្វ ប៉ុន្តែពេលនេះគេបែជាជូនវាសម្រាប់ ថេយ៉ុង ទៅវិញ រាងក្រាស់ទម្រេតកាយតូចទៅលើពូកយឺតៗសឹមបែទៅយកទឹកមកជូតខ្លួនឲ្យគេ
~ក្រឺង~ក្រឺង~
សម្លេងទូរសព្ទ័លើតុបានរោទិ៍ឡើង រាងក្រាស់ទុកកន្សែងចោលមួយឡែកសឹមយកទូរសព្ទ័ដើរទៅនិយាយនៅរាលហាលខាងមុន ខុនដូ
« បងមិនបានទៅផ្ទះទេអូនមិនបាច់ចាំបាយបងនោះទេ ដោយសារថ្ងៃនេះកាងារនៅគរគ្នាច្រើនណាស់បងត្រូវបំពេញវាឲ្យឆាប់រួច អុឹមពេលរួចកាលណាបងនឹងទៅរកអូនវិញបាយ »។
___________
YOU ARE READING
រឿង ទេពមច្ឆារបស់អគ្គនាយកចន❤️(ចប់)
Action"ចុងក្រោយអូននៅតែមិនហ៊ានសម្លាប់បង" "ថេហ៍ឯងនៅឯណា??" #សរសេរដោយ:សុវណ្ណមេត្រី មានលក់ក្នុងផេក ពន្លឺនៃក្ដីស្រមៃ
