COLLECTING VIRGINITIES [SLOW UPDATE]

CHAPTER 77

Miracle Fowler's POV

Hanggang sa nakarating kami sa hide out tawang tawa pa rin si Frixx, sinarado ko nalang Ang jacket ko para di makita ang baliktad kong suot bwesit talaga! Kasalanan mo to Tyrone!

Papasok na kami ng marinig ko na naman ang hagikhik ni Frixx kaya tiningnan ko siya ng masama.

"Ano ba!" Inis na saad ko, inunahan ko siya sa paglakad at padabog na pumasok. Nagtaka tuloy ang mga tao sa loob ng pabagsak kong sinarado ang pinto.

"Why are you guys fighting?" Agad na tinig ni Khyrus ang narinig ko tiningnan ko lang siya at Hindi pinansin tinahak ko ang kwarto tsaka naghubad ng damit.

Nagbihis ako at agad na dumapa sa kama, I'm so tired ilang oras lang ang tulog ko kaya magpapahinga muna ako.

Nagising ako ng may kumatok tumingin pa ako sa wrist watch ko at alas kwatro na ng hapon, tamad akong tumayo at binuksan ang pinto nakita ko si Maliah na nakakunot ang noo sakin.

"What?" Walang ganang tanong ko.

"Kanina ka pa tinatawag, bakit pagod na pagod ka?" Nagtatakang tanong niya.

"Nothing, can't you see? Wala akong tulog, natagalan ang pag antay Namin Kay Tyrone. Sa opisina niya kasi siya natulog madaling Araw na ng makauwi siya" sagot ko, nilagpasan ko siya ng tiningnan niya ako ng parang Hindi siya naniwala. Dumiretso ako sa dining area at agad na naupo. Nagutom ako ng sobra buong mag hapon akong tulog at walang kain.

Mabuti nalang at may pagkain sa lamesa.

"Kumusta si Frost don?" Agad na tanong ni Dad ng makapasok sya sa kusina.

"I think she's going to be okay naman don, di lang talaga ako mapakali na baka matunton sila" sagot ko habang kumakain.

Mas maaga ko sana nahatid si Frost Kay Tyrone, but dad already found out about my mom's death kaya naabutan ng walong buwan, awang awa ako sa kalagayan ni Dad. He asked a forgiveness for not telling me the truth he also got depressed kahit na gusto kong Magalit SA kanya pero kailangan ko Yung maintindihan, kung bakit nila ginawa sa kin yun. Ang itago ang totoo kung bakit ako nabuhay sa kasinungalingan. Dad blame himself kung bakit di ko nakilala ang nanay ko ng mas maaga.

Awang awa ako sa Daddy ko ng marating Namin ang puntod ng Mama ko, kahit gusto kong pigilan ang luha ko pero masakit parin Pala sakin na ang taong nagbigay sakin ng buhay, ang taong nagpakahirap ng siyam na buwan at nagluwal sakin ay nawala ng Hindi man lang ako nakapagpasalamat. Dad screamed out loud and hugged the frame na may laman na larawan ng Ina ko, he always says sorry Wala akong ibang marinig kundi sorry.

Nagwala pa siya Hanggang sa manghina siya, parang nanibago ako sa mga nangyayari. Parang dinambo ang dibdib ko ng makita ang tatay ko ng gano'n, ayaw na ayaw ko sa lahat ay ang makita siyang nasasaktan.

We stayed in the province where my mother grew up, the Place was very pleasant and the surroundings are clean. people are obviously disciplined, living in the countryside is the best but not until Frixx Called me na nagising na si Cheska Mula sa pagkacoma even though we don't want to go home yet but we have to, kaya bumalik kami ng hide out to check her condition and after a month nagising rin si Kheandra, we were so thankful for their fast recovery because according to their doctor year pa ang hihintayin Namin bago sila magising. Sobrang nabahala na Ang pamilya ng dalawa sa kanila parang gusto kong sisihin ang sarili ko sa mga nangyayari.

Tinawagan ko ang pamilya ng dalawa and they decided na iuwi nalang sila para Doon sa kanila ipagpatuloy ang pahinga nila but kheandra and Cheska disagree dahil baka matunton sila at madamay ang pamilya nila.