2

109 12 0
                                    

Tiba-tiba aku rasa ada satu tangan menarik ku jauh dari tebing rooftop sebelum aku jatuh menghempap badannya. Pinggang ku dipeluk erat olehnya dari belakang.

Sempat aku merasa 'kotak keras' di bawah ku. Huish six packs ke ni? Jap! Lelaki ke...

"Kau gila ke apa? Dah lama ke hidup tu? Dah cukup amalan? Ke kau ni tak tau hukum hakam dalam Islam? Kau tau tak bunuh diri tu dosa besar and Allah laknat?" Suara garau penyelamatku menerpa pendengaranku.

Lantas aku membuka mata dan bingkas bangun memandangnya. Kacak. Itu perkataan pertama yang terlintas dalam pemikiran aku. Lama aku tenung wajahnya, entah aku rasa sejuk dan hati aku mula tenang.

"Kau tenung muka aku ni kenapa? Kacak sangat ke? Kau tergoda?" Terangkat kening lelaki itu.

Aku mula mengalihkan pandanganku ketika, malu pula terkantoi usya crush. Eh crush? Awal betul kau ni Zea.

"Te-terima kasih awak. Awak selamatkan saya. Saya terhutang budi dengan awak. Saya tak tahu macam mana nak balas."

"Tak payah balas. Kalau kau rasa terhutang budi dengan aku, cukup kau balas dengan teruskan hidup kau. Setiap hujan pasti ada pelangi, setiap ada jatuh pasti ada bangunnya. Jangan cepat sangat give up. Faham?"

Sekali lagi otak ku hilang entah ke mana. Kuat betul penangan lelaki itu pada aku. Sampai kuat aku mengelamun.

"Woi! Mengelamun pula minah ni! Dengar tak aku cakap apa?" Suara jerkahannya menghentikan aku dari terus jauh mengelamun.

"Awak cakap apa tadi? Maaf saya..."

"Aku cakap kalau kau perlukan bantuan. Aku ada untuk kau. Aku akan jadi savior kau. Aku akan jadi hero kau. Tapi aku nak kau kuat. Kuat hadapi semua ni. Haaa."

"Awak nak jadi savior saya? Awak jangan merepeklah. Kat sekolah ni tak ada siapa pun yang sudi tolong saya. Awak tak payah masuk campur urusan saya. Biar saya..."

"Aku janji akan sentiasa ada untuk kau. I'm your savior." Tanganku dicapainya sebelum matanya menatap mataku. Yang aku dapat lihat hanyalah keikhlasan. Keikhlasan dalam menyatakan hasratnya.

Hatiku terjentik mendengar luahannya. Mungkin doa ku termakbul jua. Ya Allah, aku bersyukur padaMu. Air mata ku mula bergenang memandangnya.

"Awak janji tau akan kekal di sisi saya sampai bila-bila."

"Ye, aku janji aku akan ada di sisi kau sentiasa." Laju ibu jarinya menyeka air mataku sebelum pipi ku digomolnya seketika. Sempat aku lihat senyuman manis lelaki itu.

Mataku terpesona. Jantungku berdegup laju akan tindakannya itu. Apakah ini?

Alhamdulillah seharian itu aku tidak lagi diganggu orang pembuli aku. Entah kenapa mungkin dah insaf. Aku menepuk dahi ku. Aku lupa ingin bertanya nama penyelamatku.

Baru aku ingin melangkah mencarinya, tiba-tiba di muncul di sebelah ku. Tahu je mamat ni aku nak cari dia.

"Eh awak. Bila awak sampai?"

"Baru je. Kau tu lah dok usya sekeliling sampai tak sedar aku kejar kau. Cari siapa? Jodoh eh??"

"Eh mana ada. Ni saya cari awak."

"Ohh. Aku jodoh kau lah ni?" Senyuman nakal diukirkannya.

Membahang muka aku. Ish mamat ni sempat lagi nak kacau aku. Dah lah aku ni mula cair dengan dia. Crush kan mestilah.

"Tak tau." Itu sahaja yang mampu aku jawab. Tak menidakkan mahupun menyetujui.

Terlepas tawa kecil lelaki itu. Rasa comel pula dia melihat aku yang seakan menahan malu ini.

"Kau cari aku kenapa? Nak ajak kahwin ke?" Ya Allah jauh sangat dah mamat ni. Sabar Zea sabar.

"Errr bukan. Saya nak tanya nama awak."

"Lahhh ingatkan nak tanya 'nak kahwin dengan saya tak' haaa baru aku nak ready terima kau."

"Ish awak ni. Betul-betul lah."

"Alololo. Yelah. Nama aku Zavier. Zavier Han bin Zairiel Han."

"Awak mix eh? Saya teringin nak ada kawan orang mix. Eh... lupa pula saya mana ada kawan. Siapa je nak kawan dengan loser macam saya ni kan?"

"Excuse me. Habis aku ni apa? Patung? Aku kan kawan kau."

"Awak... awak sudi jadi kawan saya?"

"Bukan setakat kawan. Jadi husband pun boleh tau. Apa macam, sayang?" Dia membongkok sedikit menyamakan ketinggian kami.

Aku menelan air liur sebelum mula ke belakang menjauhi wajahnya. Rasa malu lagi. Susah betul nak kawal jiwa introvert aku ni.

Sedang ralit kami berbalas tatapan, satu sergahan melenyapkan kisah romantik kami.

"What we have here? Zea the loser. Sorry tadi aku busy uruskan cheerleader tu yang tak sempat nak sambung buli kau. So let's go." Tanganku ditariknya kasar.

Belum sempat aku melangkah bersamanya, Zavier terlebih dahulu menepis tangannya sebelum menarik ku ke belakangnya.

"Kau pahal! Nak kena ke?" Turun naik nafas Diana menahan marah. Buat pertama kali ada orang yang berani melawannya.

"Jangan kacau! Tak puas ke kau buli selama ni? Dia pun manusia juga!"

"Huh? Manusia? Sejak bila Zea the loser jadi manusia? Zea hanyalah seorang barang yang semua orang boleh buat sesuka hati. Termasuk pukul terajang dia. Binatang macam kau tak layak dapat layanan macam manusia."

"Binatang? Kau tu yang binatang. Tak ada perikemanusiaan langsung. Kau dengar eh! Kalau kau kacau dia lagi, kau tengoklah nanti kau hilang tangan kaki aku cincang." Lantas tangan aku ditarik berlalu pergi bersamanya.

Buat pertama kali aku rasa dijaga oleh seseorang. Air mata yang ku tahan sedari tadi akhirnya pecah jua.

Zavier yang mendengar esakan kecil ku lantas berpaling memandangku sebelum kedua-dua pipi ku ditekupnga dan didongak memandangnya.

"Hey, hey! Aku ada kat sini. Shhhh it's okay." Lantas dia menarik aku ke dalam dakapannya. Dapat aku rasakan dia mula kongsi kehangatan bersama aku.

"Awak orang pertama yang bela saya. Keluarga saya sendiri bencikan saya. Awak..."

"Kau terlalu precious untuk aku. Dan aku akan sentiasa protect kau. Aku sayang kau, Zea. Aku sentiasa jaga kau dari jauh. Dulu aku tak kuat untuk tolong dan sekarang..." dia mula meleraikan pelukan kami sebelum kembali menekup pipi ku.

"...aku akan buat apa sahaja untuk protect kau dari semua. Kau kena kuat ye, sayang?" Air matanya mengalir di pipi aku dilapnya lembut.

Aku tatap matanya. Ye semuanya ikhlas, itu yang nampak tertulis dalam matanya. Mungkin dia akan jadi penguat aku untuk terus hadapi semuanya.

Aku mengangguk laju sebelum dengan pantas tubuhnya ku peluk. Aku terharu akhirnya ada orang yang menyebelahi aku.

Walaupun dia masih asing bagiku, tapi entah kenapa aku rasa dekat dengannya.

Dia savior aku, dia Zavier.

KHAYALAN | COMPLETEDWhere stories live. Discover now