Suna'm

1. Bölüm

(SUNANIN ANLATIMIYLA)

Sabah alarmın sesiyle uyandım evet beni uyandırıcak bir annem yada bir babam yok çünkü yanlız yaşıyorum

Yani eskiden arkadaşlarım vardı birlikte kaldığımız, eğlendiğimiz. Ama hepimiz ayrılmıştık bir takım sebeplerden dolayı aramızda küsme yok sadece bir süre konuşmama kararı almıştık.

Sanırım böylesi daha iyidi. En azından benim için.

Şimdi siz diyiceksinizki neden tek yaşıyorsun? Ailen yokmuş yada akraban.

Aslında ailem var.

Ama babamın bana uyguladığı şiddetle, abimin tacizlerine boyun yemedim ve o evden kaçtım.

Reşit deyilim isteseler beni bulabilirler ama onlarda beni istemiyor, bende onları istemiyorum sanırım bu yüzden ne yaptığım umurlarında deyil.

Çok çabaladım ve bir okula burslu girdim.

Ben evden kaçalı 4 yıl oldu. O sıralar sokakta biriyle tanışmıştım Aras baba. Gerçek babam olmasada gerçek babam gibi korur kızı gibi sever beni.Aras baba bani eyitmiş ve bu dört yılda dövüşçü yapmıştı.

Evet dört yıl az bir süre ama biz gece gündüz çalışmıştık Aras babayla sonra iste Şifa,mete, Bora, Rüya ve Asya ile tanıştırmıştı. Onlarda benim gibi sokak çocuğuydular.

Aras baba zengin biri ve sokak çocukları için bir mahhalesi Var.

Yani sokakta olan çocuklara iş, yiyecek, kalacak yer veriyor.

Ve bu mahalleye yani çukura tanımadık kimse alınmıyor, ve giremiyordu.

Zaten Aras baba uzun zamandır illegal işlerle uğraşıyor, illegal dediysem uyuşturucu, adam öldürme deyil.

Polise yardım amaçlı polislerin bulamadığı çeteleri Aras baba ve biz çökertirdik. Ve polise teslim ederdik.

Yani eskiden öyle yapardık.

Bizim gurup yani sokak çocukları mahallede adımız böyle geçerdi. En çokta benim çünkü Aras babanın sağ kolu bendim, en güvendiği adamında bendim heryerde bilirim. Namım vardır yani.

İçimden böyle düşüne düşüne çoktan okula hazırlanmıştım bile.

Çantamı alıp evdenıktım.

Yolda giderken herkes bana selam veriyor benden küçük olanlar yülümseyip başlarını eyiyorlardı.

Nekadar başlarını eymemeleri konusunda uyarsamda dinlemiyorlar, ve bende uyarmayı bırakmıştım.

Mahalleden çıkıp okulun önüne gelmiştim okulla mahallenin arasında çok birşey yoktu zaten yakındılar.

Bahçeden içeri girince öyle herkes bana baktı falan gibi birşey olmadı. Evet benimle oğraşanlar vardı belki hor gören, fakir diye ezikliyende vardı.

Ama bana el kaldırmadılar sürece asla onlara birşey yapmam aramıidaki tek şey sadece küçük küçük laf sokmalr, olur okadar.

Kendi katıma çıkıp sınıfa girdim duvar kenarı en arka soya oturdum. Ve kitaplarımı çıkardım der matematikti ve bu der önemliydi.

Genellikle zorunda kalmadığım sürece kimseyle konuşmaz. Kendi halinde sakin bir kızdım.

Cebimden telefonumu çıkarıp sosyal medyada gezinirken kapı açıldı kafamı kaldırıp kapıya baktığımda bunun Bora olduğunu gördüm.

Bora benim en yakın arkadaşımdı dağılmadan önceki gurubunda borada vardı ve bora benim aşık olduğum ilk çocuktu.

En yakın arkadaşım aynı zamanda canımdan çok sevdiğim biriydi.