Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm ir...
Ben geldimmmm... 🌸 Mahi'ye gösterdiğiniz harika ilgi için hepinize teker teker teşekkür etmek istiyorum. Hiç beklemediğim bu şahane tepkiler ve yorumlarınız beni inanılmaz mutlu ve motive ediyor. Harikasınız... Giriş bölümünden sonra ilk bölüm sizlerle. Bu bölümü okuyunca kafanızda bazı şeyler daha fazla oturacak. Çünkü fark edeceksiniz ki giriş bölümü çok ileri bir kısımdan. Hikâyemiz daha çok yeni, yorum ve oy sayısı gibi kısıtlamam yok ama umarım giriş bölümüne gösterdiğiniz ilgiyi ilk bölüm için de eksik etmezsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum, lütfen düşüncelerinizi yazın. Oylar verilmiştir zaten eminim... O zaman başlayalım. Keyifli okumalar diliyorum. ♥️
Bölüm yayın tarihi - (7 Mayıs 2022) Sizde okumaya başladığınız tarihi ya da saati buraya yazarsanız sevinirim. ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmiş...
Güneş tepemde o kadar sıcaktı ki neredeyse nefes alamıyordum. Tek omzumda asılı duran çantamı düzelttim ve elimde duran kitabı koltuk altıma sıkıştırıp, ince gömleğimin eteklerine taktığım kıskaçlı tokayı aldım ve enseme yapışmak üzere olan saçlarımı dağınık bir şekilde topladım.
İtiraf ediyorum, böyle günlerde okula gelmekten nefret ediyordum. Kendimi odama kapatıp, akşama kadar klimanın karşında yatmaktan başka bir şey düşünemiyordum. Eve gidince tam olarak yapacağım şey de bu olacaktı.
Okulun demir kapısından çıkıp, geniş caddeden karşıya geçtim. Yanımdan geçen birkaç arkadaşıma gülümseyerek selam verdim ama konuşmak için durmadım. Sanki acelem varmış gibi hızlı adımlar attığımda, kimse de beni durdurmayı denememişti. Vermek istediğim izlenim de tam olarak buydu. Bu sıcakta gerçekten hiçbir şey yapmak istemiyordum.
Caddeden karşıya geçip adımımı kaldırıma attığım anda, az önce topladığım saçımı tutan toka bir anda gevşedi ve lanet derece uzun saçlarım yeniden enseme döküldü. Sıcakla birlikte yapışan saçlarıma lanet ederek, tokamın düştüğünü sanıp elimi arkaya uzattım ama tokam yoktu. Tam ağzımdan sesli bir küfür kaçacakken, yanımda biri belirdi ve güneşten korunmak için kıstığım gözlerimle kim olduğunu anlamaya çalıştım.
Murat, elinde tuttuğu tokamı bana göstererek gülümsedi. Murat'ı severdim, gerçekten... İyi bir arkadaştı ama şuan ölü bir arkadaş olmak üzereydi.
Gözlerimi kısarak ona baktım. "Hemen ver şunu!" dedim sinirle. Ne zaman sinirlensem dişlerimi sıkardım ve yine aynı şeyi yaptığımdan emindim. Bu halim onu eğlendirmiş gibi daha fazla gülümsedi.
