Belimde hissettiğim soğuk ve üst katta ki bebeğin ağlama sesi ile daha fazla dayanamadan yataktan kalktım. Okul için 15 dakikam kalmıştı, yetişmem zor olacaktı ama inatla son dakikalara kadar uyumayı tercih ediyordum.
Öğrenciliğin yazılı olmayan kurallarından birisi de buydu işte, son dakikaya kadar uyu.
Pantolonumu ve okul üniformasını giyinip üstüme sadece bir hırka aldım ve sadece bir defter taşıdığım çantamı omuzuma atarak odamdan çıktım.
Geç kaldığım için daha da uzun süren bir yolculuğun sonunda okulun kapısından girebilmiştim nihayetinde. Oyalanmadan sınıfa girdim ve yok yazılmanın kıyısından döndüm.
"Çise, mümkünse artık geç kalmamaya çalış kızım. "
"Kusura bakmayın hocam, otobüs yüzünden yetişemedim."
"Kızım bu bahaneleri bana anlatma , beş dakika daha erken çık evinden bahane üretmek yerine. Geç şimdi yerine."
"Hocam bende ve hatta birçok öğrenci de otobüs yüzünden geç kalıyoruz. Sadece Çise'ye özel değil bu durum."
Sesiniz duyduğum kişiye dönüp baktığımda kaan olduğunu gördüm. Mesaj dışında ki ilk iletişimimiz bu olacaktı sanırım , olsundu.
"Tamam susun yeter," hocanın son sözü ile yerime geçerken Kaan'a bakıp gülümsedim. Hiçbir tepki vermeden önüne döndüğünde yine beni sinir etmeyi başarmıştı.
Beni terslemediğini söylüyordu ama bunu yapıyordu. Bu durumu fazla kafaya takmayıp çantadan defterimi çıkardım ve uzun uğraş sonucu bulduğum boş sayfaya bir şeyler karalamaya başladım.
