VİSAL (GXG)

31| ~•● Ruhun Borcu ●•~

Beni tanımıyorsun otuz dokuzuncu gün.

Dema'dan...

Gözlerimi açtığımda evimde değil hastanedeydim. Buraya beni kimin getirdiğini bilmiyordum, doktorlar bir şey söylemiyordu. Sonuçta her hasta yakınını takip edemezlerdi. Bir saat daha burada kaldıktan sonra evime gidebilecektim ama bu bir saat bana işkence gibi geliyordu. Söylediklerine göre yediğim kek yüzünden zehirlenmiştim çünkü içinde sonradan eklenen hafif dozda bir zehir vardı. Bunu kimin yaptığını bulmak çok zor değildi , istediği bilgiler eline ulaşmadığı için beni zehirleyen oydu.

Polis memuru odama geldiğinde kimin yaptığı hakkında hiçbir fikrim olmadığını söyledim. Bir saatin sonunda hastaneden çıktığımda taksiyle eve döndüm. Binaya girdiğimde selma Abla kapıya çıkmıştı.

"Dema iyi misin kızım? "
 
"İyiyim selma abla, beni hastaneye kim götürdü biliyor musun ?"

"Arkadaşın gelmişti seni o halde görünce Ambulans çağırmış hemen. "

"Hangi arkadaşım?"

"Bilmem ki yavrum. Sarı saçlı tatlı bir kızdı, seni arayacakmış ama telefonu kapanmış bende daireni söyledim. "

"Haa tamam selma Ablacığım saol. "

"Bir ihtiyacın olursa ara beni yavrum, dikkat et kendine. "

"Tamamdır Abla, iyi akşamlar."

Asansöre binip yukarı çıkarken beni kimin götürdüğünü bulmuştum.

Çise.

Beni nasıl bulmuştu bilmiyordum ama beni bulmasaydı ne halde olurdum tahmin edebiliyordum.

Her anlamda beni kurtarması ona, daha da borçlu kalıyordu beni.

Borcumu ödeme gerekiyordu.

Eve girdiğimde kapıyı iyice kilitledim ve odama kıyafet ayarlamak için ilerledim, bir an önce duş almak istiyordum. Odaya girip ışığı yaktığım an ağzımdan hafif bir çığlık firar etti.

O buradaydı.

.
.
.

Selamm. Nasılsınız umarım çok çok iyisinizdir 🐇

Bölüm geç geldiği için özür dilerim , özel hayatımda bazı şeyler hiç yolunda gitmiyor ve yorulduğumu hissediyorum. Her neyse...

Sizce Dema odasında kimi gördü? 

32. Bölüm çok geç kalmayacak merak etmeyin ♡

Birbirimizi tanımıyoruz ama birlikteyiz.

İnstagram : Nvorts

~A