Comes through Raindrops

Kabanata 38

I was all smile as I left the building. Sa parking lot kaagad ako dumiretso.

Sa tingin ko. Parang gagawin ko na ang pinakamatinding desisyon sa buhay ko. It's not or never.

I don't want to be selfish. I don't have to.

Sanay akong mag-isa. Pwede naman akong manatiling mag-isa. At saka sinong nagsabing mag-isa ako? Kasama ko naman sina Papa at Kai!

Kung iwan man ako ng buong mundo, palagi silang nandyan para sa akin. Kung mas maaga pa sana niyang sinabi. Siguro, walang problema ngayon. Maaayos pa sana.

Pero ngayon. Kailangan niya panagutan 'yong bata. Kahit hindi sa kaniya. Siya na ang kinikilalang ama ng bata. Tsk! Masiyado kasing mabait e! Masiyadong husband material, father material!

Kahit ba sabihin nating si Adella ang may kasalanan ng lahat. Wala nang magagawa pa. Kailangan na lang pagaanin ang problema.

If this decision will not gonna help me. Then maybe others will. Mas magandang tignan 'yon.

I was peacefully walking towards my vehicle. When a flashing black car keep passing by. Hindi ko 'yon pinansin. Siguro, hindi lang makahanap ng space kaya naghahanap ng mapaparadahan.

At isa pa, magclo-close na ang building. Hanggang ngayon ba may client pa rin?

I stopped and step aside when it was behind me and I'm a hindrance. Nakaharang ako sa daan.

I heard my phone beep as I also heard a car's door being shut down. I ignored it and searched for my phone.

When I finally saw it, an unfamiliar mesage poped out.

Unknown Number

-There. You stop walking.

Napapikit ako sa inis. Lumingon ako sa kotseng pumarada sa 'di kalayuan.

And there he is. Nakasandal sa kaniyang sasakyan habang naka-cross arm. At titig na titig sa akin. He's not wearing his flasses anynore, not like before, that's why I can see his eyes clearly.

Instead of battling in a staring contest with him. Hindi ko na napigilang lakarin ang espasyo namin at tuluyang lapitan siya.

Siguro mag uumpisa na 'to.

"Ano?" I asked him. Galit ang boses ko. Dahil galit naman talaga ako. Well, I'm annoyed!

"Why so angry? Ba't nag-i-iba ekspresyon mo tuwing makikita mo ako? You called me in different names before. You even vomited when you saw my face. Then now. Kanina lang nakita ko makalma ka. Ngayon, para kang bulkang sasabog." He even laughed about what he says, I don't find him funny at all.

Naasar pa ako kase nagawa pa niyang tumawa sa kabila ng pag kairita ko! Argh!

Hindi ko alam pero bigla akong nairita! Nakakairita siya! Nakakairita ang mukha niya! Masiyadong. . . . . I stopped and scanned his face. Napaikit ako. Tsk! Gwapo!

Biglang nag iba ang mood ko. Hindi ko alam kung dahil sa kaniya o ako ang may problema!

Imbes na sagutin siya. Inirapan ko siya at tumalikod.  Hindi ko na tuloy matatanong kung anong kailangan niya. Hindi niya kase diretsyuhin. Inaasar niya pa ako. At heto naman ako, ang daling maasar!

"I knew it." He spoke but I didn't hesitate to face him. " Kaya pala ang init-init ng ulo mo. It's my madame's day of the month." Napatigil ako sa sinabi niya. Narinig ko siyang tumawa ng kaonti.

Even If he didn't say it directly, I directly got it!

Napawang ang labi ko at dinamdam kung basa ba ako. Sinubukan kong tignan ang parte ng pwetan ko pero hindi ko kita!