0534 540.... O salak herif tuttuğun bu yası, gözyaşını zerre hak etmiyor.
0534 540.... Sen onun için ağlarken o partilerde sabahlıyor.
0534 540.... Hikayesinde paylaşmış, yanındaki kızı görmüş olmalısın.
0534 540.... İstersen fotoğraf atabilirim ama daha fazla üzülmeni istemiyorum.
Gönülçelen: Beni rahat bırak..!
O534 540.... Hayır.
0534 540.... Zaten yeterince bıraktım.
0534 540.... Bir haftadır içeri tıkılıp kaldın.
0534 540.... Okulu, dersleri asmana değmez.
Gönülçelen: Benim hayatım olduğunu söylememe gerek yok.
Gönülçelen :Ve hayatım seni zerre alakadar etmez.
0534 540.... Eder. Senli her şey beni alakadar eder.
Gönülçelen: Son defa söylüyorum.
Gönülçelen: Beni rahat bırak.
0534 540.... Ben de bırakamam diyorum artık anla!
Gönülçelen: Neden, ne hakla?
Gönülçelen: Kimsin sen?
Gönülçelen: Annem mi, babam mı, kardeşim ya da sevgilim?
Gönülçelen: Hangi sıfat seni tanımlıyor.
Gönülçelen: Ben söyleyim hiç biri.
Gönülçelen: Sen benim için koca bir hiçsin.
0534 540.... Şimdilik.
0534 540.... Şimdilik hiç olabilirim ama zamanla her şeyin olacağım.
Gönülçelen: Önceden de söyledim boş konuşuyorsun.
Gönülçelen: Her şeyim olanlar beni terk etti ve artık bundan sonra herkes...
Gönülçelen: Sen dahil benim için hiçsiniz.
Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatırken, telefonun klavyesine içimde biriken tüm hırsımla basıyordum.
O sırada kapı zili çaldı açmayı reddettim. Kimseyi görmek, kimseyle konuşmak istemiyorum. Sadece ağlamak, saatlerce günlerce ağlamak istiyorum.
Zil ısrarla çaldığında telefonu uzandığım kanepenin üstünde bırakıp hırsla ayağa kalktım. Kapıdaki her kimse öfkemi ona kusacaktım ama kapıdaki. Bir insan değildi.
Bir demet pembe karanfil.
Kırmızı kalpli kutuda haribo şekerlemeleri...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ve en sevdiğim hayvan olan gri beyaz karışık yavru bir kedi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mavi gözlerini bana dikmiş kafesin içinden bakıyordu gördüğüm en tatlı şey olabilirdi. Onu ve diğer şeyleri hemen yerden aldım.
İçimdeki hüzün birden yok olmuştu.
Bunları kim bırakmıştı ki?
Rüzgâr olabilir miydi?
Kapıyı kapatıp koşarak salona gittim. Elindekileri dikkatlice yere bırakıp telefonu elime aldım. Anonimden bir mesaj gelmişti.
0534 540.... Ben senin hiçliğin olabilirim ama sen benim her şeyimsin.
Beğendiyseniz oy ve yorum kullanarak bana destek olabilirsiniz.
