ရည်းစားဟောင်းက ငါ့ကိုမျက်စိကျနေပြန်ပြီ (ဘာသာပြန်)

175

{Unicode}

"ခွေး"

ဝမ်ယန်က ခွေးဟောင်သံကြောင့် ဆူညံပြီး နိုးလာသည်။

သူ အိပ်မက်ထဲမှ ရုန်းကန်ရင်း နိုးထလာချိန်မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အေးစက်နေသော ချွေးစေးများဖြင့် စိုရွှဲနေသည်။

ဝမ်ယန်က ခြောက်ကပ်နေသော လည်ချောင်းထဲ တံတွေးမျိုချလိုက်သည်။ နံဘေးမှ လက်ကိုင်ဖုန်းကို ယူပြီး မျက်လုံးမှေးကြည့်လိုက်ရာ နံနက် တစ်နာရီပင် ထိုးလုနေပြီ။

အခန်းအပြင်မှ ခွေးဟောင်သံမှာလည်း ဆက်လက် ဖြစ်တည်နေဆဲပင်။

ဝမ်ယန်က အင်အားစုပြီး ထထိုင်လိုက်ကာ သက်ပြင်းရှိူက်ရုံ ရှိသေး၊ အပြင်ဘက်မှ ယုတ်ညံ့သော ဆဲရေးတိုင်းထွာသံများ ပျံ့လွှင့်လာသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

ဝမ်ယန်က အားသွန်ခွန်စိုက်နှင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး ကွင်းထိုးစီး ဖိနပ်ဝတ်လိုက်ကာ တရွေ့ရွေ့နှင့် ပြတင်းပေါက်နား ရွှေ့သွားပြီး အပြင်ဘက်ကို ကြည့်ကြည့်သည်။

အပြင်တွင် ရပ်နေသူ အများအပြားရှိပြီး အချို့က ရှိုးအဖွဲ့၏ ဝန်ထမ်းတွေဖြစ်ကာ တချို့က နျဲ့ယွင်၏ လက်အောက်ငယ်သားများ ဖြစ်သည်။ နျဲ့ယွင်က စင်တာအကျဆုံး နေရာမှာ ရပ်နေပြီး ညအိပ်အင်္ကျီ ဝတ်ထားကာ ဂျာကင်အင်္ကျီကို ထပ်ဝတ်ထားသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ပိုက်လျက်ရှိနေပြီး မျက်နှာက မှုန်မှိုင်းမှိုင်းနှင့် ကြည့်ရသည်မှာ အတော်လေး စိတ်မကြည်နေပုံ ပေါ်သည်။

တစ်လျှောက်လုံး သဲကြီးမဲကြီး ဟောင်နေသည့် ထိုခွေးကတော့ ဝါယာကြိုးဖြင့် ပါးစပ်ကို အစည်းခံလိုက်ရပြီး လည်ပင်းညှစ်ကာ မြေကြီးပေါ် အဖိခံထားရသည်။ ထိုခွေး၏ လည်ချောင်းနှင့် မျက်လုံးထဲတွင်တော့ တဝူးဝူးနှင့် ငိုသံထွက်နေပါသေးသည်။

အလုပ်သမား ဝန်ထမ်းက နျဲ့ယွင်ကို မေးသည်။

"ယွင်ကော၊ ဘယ်လိုလုပ်မယ် စိတ်ကူးထားလဲဗျ"

နျဲ့ယွင်က အေးစက်စက် မျက်နှာနှင့် ပြောသည်။

"-ီးပဲ၊ ဒီခွေးကောင်က တစ်ချိန်လုံး ဟောင်နေတာ။ ဆူညံလွန်းလို့ ငါတောင် အိပ်မရတော့ဘူး။ သေအောင် သတ်ရင်သတ်၊ ဒါမှမဟုတ်လည်း မောင်းထုတ်လိုက်တော့"