Emir vermekten hoşlanan bir vampir ve geri adım atmak zorunda kalan bir kız
-"sana birgün yalan söylersem ne yaparsın?"kaşlarını hafifçe çatıp
-"seni ilk yanımda tuttuğum zaman ne dediğimi hatırlıyor musun?"sadece başımı eğince
-"söyle!"diye sesini...
-"oy oy ben bunları büyütmek için saçımı süpürge edeyim,bunlar iki saat bağırtsınlar kalkmasınlar."
Kafamı yastıktan kaldırıp duygu sömürüsü yapan anneme baktım.
-"anne neden ya,bırakta uyuyalım"
-"bakkala kim gidicek,bu yaşımdan sonra ben mi bakkala gideyim kızım?"
-"tamam anne tamam"diyip elimi yüzümü yıkamaya kalktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstüme bir şeyler giyip aşağıya indim. Masada ki poğaçadan birtane alıp yemeye başladım. Demire mesaj attım.
'bakkala gidebilir miyim'
'hayır.'
'ama neden?'
'şuan güvenli değil.'
'Peki'diyip yola koyuldum. Nerden bilecekti ki sanki.
Bakkaldan ekmek alıp çıktım. Yolda yürürken birden boğazımdan biri tutup duvara yasladı. Ekmek poşetinin yere düşmesi de içimi acıtmıştı,şuan ki durumum da.
-"bırak beni,kimsin sen?"
-"cengiz,adımı duymuşsundur." boğazımda ki elini gevşetmeye çalıştım. Bizim koruma gelip onu itti. Cengiz hafifçe geriledi. korumayı yere fırlattığında koşucaktım ki geri tuttu. O sırada arkadan bir ses geldi.
-"cengiz o kıza bir şey yaparsan,lucas seni yaşatmaz"diyen dumana baktım.
Koruma yerden kalkıp cengize yumruk attığında onlar boğuşurken duman bana gel işareti yaptı. Oraya gittiğim de cengiz
-"eğer bana kafa tutarsan seni mahvederim"dedi. Korkuyla ona bakarken kolumdan tuttu. Dumanda kolumdan tuttuğunda ortada kaldım.
