1. BÖLÜM "İLK KARŞILAŞMA"

17.8K 105 26
                                    


Destek olursanız çok sevinirim:):)
(Ayrıca yeni bölüm hemen ardından yayındaaa)

Şimdiden iyi okumalar.

Chase Atlantic~ meddle about

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Chase Atlantic~ meddle about

                                            &

Her şeyin geçeceğine umutlanarak yaşadığım şu hayatta zaten tutunacağım bir şey kalmamışken bir de başıma dert olan bir ablam vardı.

"Siz valizleri yukarı götürün." Ablamın emrine karşılık adamlar hemen yukarı çıktılar ben ise ablama odaklanmış ciddi misin? Bakışları atıyordum.

Birbirine bağladığım ellerimi bozup kolumdan tuttu ve zorda olsa içeri girmeye başladık. Yemin ederim kafayı yiyecektim!

Odaya çıktığımızda "Ablacım beğendin mi yeni odanı?" Odanın manzarası çok güzeldi fakat bunlar pek alışık olduğum şeyler değildi.

Annemle yaşadığımız ev bunun yanında kulübe kalırdı fakat oranın içinde buradan olduğumdan çok daha huzurluydum, kendim olabildiğim tek yer annemin yanıydı keşke ölmeseydi...

Onu çok özlemiştim.

Manzaraya bakarken gözümden akan bir damla yaşı elimin tersiyle sildim.

Ablam arkama geldi "Bak ablacım burada kıyafetlerin var hepsini kendi ellerimle seçtim ben şimdilik aşağıya ineceğim sen de yerleş, dinlen." Yanağıma küçük bir öpücük bırakıp kapıyı çekip çıktı.

Bir anda hiç bir şey yapamadım öylece kaldım ama bir şey değişmiyordu maalesef ki hayat keşkelerle geçmiyordu.

Valizimi boşaltmaya başladığım sırada valizimin üstünde duran annemle olan resmimi görmemle yüzümde küçük bir gülümseme oluştu çünkü fotoğraf bana çocukluğumu daha doğrusu mutlu olduğum zamanları hatırlatıyordu.

Masanın üstüne fotoğrafı koyup kıyafetleri yerleştirmeye başladım dolabın içine baktığımda gözlerim kocaman açıldı.
Çok fazla kıyafet vardı ve hepside benim zevkimden fazlasıyla uzaktı.

"Beni hiç tanımayan ablam sen de hayatıma hoş geldin." 

Kendi kendime güldüm ve sonrada hızlıca kıyafetlerimi yerleştirdim.

İşimi bitirdikten sonra telefonumu elime alıp Kerem'i aradım. Telefon biraz çaldıktan sonra açıldı ve arkadan gelen Asya'nın sesini duymamla buluşmuş olduklarını anladım o anda içime bir rahatlama geldi çünkü özlemiştim.

-Kerem sesin gelmiyor!

-İz arıyor! Dur hoparlöre vereyim!"

İZ Where stories live. Discover now